۲۷۰ دقیقه ناکامی نازون
پر هزینه های گل نزن
استقلال در آغاز فصل جدید با جذب دو مهاجم خارجی، نازون و جمپو، تلاش کرد مشکلات گلزنی خود را برطرف کند. این دو بازیکن با هزینه‌های قابل توجهی به تیم اضافه شدند و انتظار می‌رفت تفاوتی ملموس در خط حمله ایجاد کنند. اما مرور آمار و نمایش‌های آنان نشان می‌دهد که تا اینجا خریدهای پر سر و صدا نه تنها کمکی به استقلال نکرده‌اند بلکه به عاملی برای نگرانی تبدیل شده‌اند.
نازون در مجموع ۲۷۰ دقیقه برای استقلال بازی کرده است؛ ۳۳ دقیقه مقابل تراکتور در سوپر جام، ۴۵ دقیقه برابر ذوب‌آهن، ۴۵ دقیقه مقابل الوصل امارات، ۶۸ دقیقه برابر پیکان و ۷۹ دقیقه در بازی با شمس‌آذر. او در دو دیدار دیگر برابر تراکتور (لیگ برتر) و استقلال خوزستان حتی فرصت بازی هم پیدا نکرد. با وجود این دقایق نسبتاً زیاد، عملکرد نازون بسیار دور از انتظار بوده است. نه تنها موفق به گلزنی نشده بلکه در خلق موقعیت، پاس کلیدی و حتی حرکات مؤثر هجومی نیز چندان دیده نشده است. ضعف در تصمیم‌گیری، بی‌دقتی در ضربه آخر و ناتوانی در ایجاد برتری فردی مقابل مدافعان، تصویری از مهاجمی به جا گذاشته که هنوز با شرایط فوتبال ایران و سبک بازی استقلال هماهنگ نشده است. نازون بیشتر از جمپو فرصت حضور داشته و ساپینتو بارها تلاش کرده از او یک گلزن بسازد، اما این تلاش‌ها تاکنون هیچ نتیجه‌ای در بر نداشته است. در واقع دیگر بازیکنان تیم جور ناکامی‌های او را کشیده‌اند.
جمپو اما وضعیت متفاوتی دارد. او تنها ۵۸ دقیقه در چهار مسابقه به میدان رفته است؛ ۱۲ دقیقه برابر ذوب‌آهن، ۲۳ دقیقه مقابل استقلال خوزستان، ۱۷ دقیقه برابر الوصل و ۶ دقیقه در دیدار با شمس‌آذر. هرچند دقایق حضور جمپو کمتر از نازون بوده، اما او نیزتا کنون هیچ نشانه‌ای از یک مهاجم کارآمد بروز نداده است. بازیکنی که قرار بود با قدرت بدنی و بازی هوایی به استقلال کمک کند، در عمل نتوانسته در دوئل‌ها برتری یابد یا موقعیتی جدی خلق کند. در واقع، حضور جمپو بیشتر به چند لمس بی‌اثر و حرکت‌های بی‌هدف محدود شده است.
این آمار وقتی ناامیدکننده‌تر جلوه می‌کند که مقایسه‌ای با سایر بازیکنان هجومی استقلال داشته باشیم. یاسر آسانی تا کنون توانسته در حملات استقلال تحرک و جسارت بیشتری نشان دهد. حتی منیر الحدادی هم با وجود نوسان در عملکرد، در بعضی بازی‌ها تأثیرگذار بوده است. اما نازون و جمپو، دو مهاجم خارجی که با هزینه‌های سنگین به تیم اضافه شدند، هنوز نتوانسته‌اند کوچک‌ترین توجیهی برای حضور خود ارائه دهند.
واقعیت این است که استقلال به مهاجمانی نیاز دارد که در لحظه‌های حساس تفاوت ایجاد کنند. مهاجم خارجی قرار نیست تنها حضور نمادین در زمین داشته باشد؛ او باید گل بزند یا دست‌کم زمینه‌ساز گل شود. در حالی که نازون و جمپو پس از هفت مسابقه رسمی حتی یک گل در کارنامه ندارند، این سؤال جدی مطرح است که اساساً چرا چنین بازیکنانی جذب شدند و چه معیارهایی در انتخاب آنها لحاظ شد.
بدون تعارف عملکرد نازون و جمپو نه تنها توجیه‌کننده هزینه‌هایشان نیست، بلکه فشار روانی زیادی روی کادر فنی و مدیران باشگاه ایجاد کرده است. ادامه این روند می‌تواند استقلال را در کورس قهرمانی دچار مشکل کند. اگر این دو مهاجم در کوتاه‌ترین زمان ممکن تغییر محسوسی در بازی خود ایجاد نکنند، شاید استقلال مجبور شود در نیم‌فصل دست به تغییرات جدی در خط حمله بزند؛ تصمیمی پرهزینه اما احتمالا اجتناب‌ناپذیر برای نجات خط آتش کم‌اثر تیم.
البته استقلال در فصل جاری در فاز هجومی نمایش خوبی داشته و با ثبت ۷ گل، یکی از بهترین خطوط حمله لیگ را در اختیار دارد. این آمار نشان می‌دهد که تیم ساپینتو در خلق موقعیت و تبدیل آن به گل توانسته به ثبات نسبی برسد و در مجموع عملکرد مطلوبی در حمله ارائه کرده است.
با این حال، نکته قابل توجه این است که در ثبت این آمار موفق، نازون و جمپو هیچ نقشی نداشته‌اند. نازون با ۲۷۰ دقیقه حضور در میدان و جمپو با تنها ۵۸ دقیقه بازی، نه گل زده‌اند و نه در خلق موقعیت تأثیرگذار بوده‌اند. در واقع دیگر بازیکنان استقلال—از جمله یاسر آسانی، کوشکی، چشمی، احمدی و... بار هجومی تیم را به دوش کشیده و باعث شده‌اند استقلال در مجموع موفق به گلزنی شود.
این وضعیت باعث می‌شود انتقاد از عملکرد ضعیف نازون و جمپو به‌عنوان مهاجمان اصلی تیم، زیر سؤال بردن آماری که استقلال در فاز هجومی ثبت کرده، به نظر نرسد. تیم در کل خوب عمل کرده، اما خریدهای پرهزینه‌ای که قرار بود گلزن باشند، تاکنون نتوانسته‌اند سهمی از موفقیت‌ها داشته باشند. اگر این دو بازیکن عملکرد خود را اصلاح نکنند، فشار روی دیگر مهاجمان و کادر فنی افزایش خواهد یافت.
انتهای پیام/