حاضری‌خوری را کنار بگذارید

سال‌هایی که آرسنال درگیر ساخت ورزشگاه جدید بود تا از هایبوری 38 هزارنفری به ورزشگاه 60 هزار نفری برود، مدیران باشگاه، بشدت در تنگنای مالی قرار گرفتند. آرسن ونگر سرمربی آن روزهای آرسنال به مدیران تیم وعده داد بدون خریدهای پرسروصدا و هزینه‌های گزاف، تیم را ببندد و در میان تیم‌های مدعی باقی بماند.

این اتفاق افتاد و آرسنال از طریق فروش استعدادهایی که در این تیم به دنیای فوتبال معرفی می‌شدند، وضعیت مالی مناسبی پیدا کرد. این تجربه موفق البته بعدها توسط تیم‌های پایین جدول تکرار شد؛ اما هیچ وقت تیم‌های بالای جدول از روی دست آرسنال ننوشتند. آژاکس هم سال‌هاست راه پول درآوردن را آموخته است. استعدادهای ناب آکادمی را به تیم‌ها منتقل می‌کند و پس از عرضه آنها در نمایشگاهی به نام تیم اصلی، استعدادها را با قیمتی عجیب می‌فروشد. تجربه موفق جدی گرفتن آکادمی‌ها و استفاده از محصولات آنها، در بارسلونای ژاوی و فلیک، نمود عینی بیشتری پیدا کرد تا همه از آکادمی‌ها به عنوان معدن طلا نام ببرند. اما در ایران، تیم‌های پولدار (که از صندوق دولتی هم می‌خورند) ترجیح می‌دهند حاضری‌خوری کنند، خریدهای چند صد میلیاردی انجام دهند، بازیکنان خارجی بی‌کیفیت بیاورند و هزینه روی هزینه بگذارند.

تیم‌های ایرانی بر خلاف تیم‌های اروپایی، اعتقادی به رفت و برگشت مالی ندارند و یکطرفه خرج می‌کنند. هر فصل پول‌ها دور ریخته می‌شود و ریالی درآمد برای باشگاه‌ها ایجاد نمی‌شود. آکادمی‌ها همچنان در این فوتبال به عنوان محل هزینه دیده می‌شوند و برای همین، اداره آکادمی‌ها و تأمین هزینه آنها را به عهده مدیران آکادمی می‌گذارند و دقیقاً همه شایعه‌ها و حاشیه‌ها به همین دلیل به وجود می‌آید. اگر برنامه و سازوکاری مشخص برای اداره آکادمی‌ها وجود داشته باشد، آنها حکم معدن طلا پیدا می‌کنند و استعدادها را برای بازی در تیم‌های اصلی و فروش، آماده می‌کنند. یک بار برای همیشه، نگاه مدیران فوتبال ما به آکادمی‌ها باید تغییر کند تا بساط باشگاه‌های مقروض، جمع شود.