یورو برای مردان، ریال برای زنان

فوتبال و فوتسال زنان ایران سالی پرماجرا را پشت‌سر گذاشتند و ماه‌های پیش‌رو نیز وعده روزهای جذاب و حساس را می‌دهند. تیم ملی فوتسال زنان، با کسب مقام سوم در جام ملت‌های آسیا 2025، جواز حضور در اولین دوره جام جهانی را به دست آورد و یک ماه دیگر برای اولین تجربه جهانی خود به فیلیپین خواهد رفت.

تیم ملی زنان فوتبال ایران هم در مسیر انتخابی جام ملت‌های آسیا 2026 گام برداشت و برای دومین‌بار در تاریخ توانستند به جمع 12 تیم برتر قاره کهن صعود کنند. شاگردان مرضیه جعفری اسفندماه در استرالیا با میزبان بازی‌ها و کره جنوبی و فیلیپین بازی خواهند داشت.

با این حال، نقطه تاریک ماجرا این است که تیم ملی زنان ایران هیچ‌گاه از امتیازات ویژه‌ای مانند مجوز واردات خودرو یا تسهیلات مالی قابل توجه بهره‌مند نشده‌اند؛ در حالی که تیم ملی مردان، حتی بدون دستاورد خاصی، از چنین امتیازاتی برخوردار است. این موضوع در شرایطی مطرح می‌شود که بازیکنان زن با همان تلاش و دستاورد، عملاً مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرند.
مدیران ارشد فدراسیون و در رأس آنها مهدی تاج، بارها وعده حمایت همه‌جانبه داده که تنها وعده پاداش عملی شده است.
در حالی که  تیم‌های ملی زنان که موفقیت‌های قابل توجهی در آسیا و انتخابی جام ملت‌ها به دست آورده‌اند، همچنان با بودجه و پاداش‌های ناچیز مواجه هستند. فریده شجاعی، نایب رئیس زنان فدراسیون فوتبال، تنها 50 میلیون تومان پاداش برای تیم ملی فوتسال و فوتبال زنان اختصاص داد، در حالی که تیم مردان برای هر برد خانگی و خارج از خانه هزاران یورو دریافت می‌کنند. حتی برای سه برد تیم ملی زنان در مسیر انتخابی جام ملت‌ها، مجموعاً فقط 200 یورو به همراه پول توجیبی در نظر گرفته شد.

این تبعیض آشکار فدراسیون فوتبال، پیام روشنی به جامعه ورزش و به زنان ورزشکار می‌دهد؛ دستاورد و تلاش شما هیچ‌گاه به اندازه مردان اهمیت نخواهد داشت و پاداش واقعی برای موفقیت، در دنیای فوتبال مردان رقم می‌خورد. این بی‌توجهی نه‌تنها نشان‌دهنده نابرابری جنسیتی در ورزش ایران است، بلکه پررنگ شدن اختلاف طبقاتی و نارضایتی اجتماعی را هم به دنبال دارد.
تا زمانی که سیاستگذاران و فدراسیون فوتبال ایران نگاه خود را اصلاح نکنند، زنان ورزشکار مجبور خواهند بود با انگیزه، تعهد و تلاش مستمر، در حالی که جوایز و تسهیلات به شکل نابرابر توزیع می‌شود، به موفقیت دست یابند.