پیروزی مقابل حریف آفریقایی اشکالات تیم ملی را پنهان نمی‌کند
عملیات نافرجام فریب
اعلام رسمی دیدار تدارکاتی تیم ملی فوتبال ایران با تیم ملی تانزانیا با رده ۱۰۷ جهان در رده‌بندی فیفا، بار دیگر این پرسش قدیمی را زنده کرده است که چرا فوتبال ملی ما همچنان در مدار بازی‌های بی‌اثر و کم‌خاصیت می‌چرخد.
در شرایطی که تیم ملی نیازمند تقابل با رقبای جدی‌تر برای سنجش توان واقعی خود است، انتخاب چنین حریفی بیش از آنکه در راستای ارتقای فنی باشد، نشانه‌ای از یک تصمیم محافظه‌کارانه و تبلیغاتی است.
از منظر فنی، دیدار برابر تانزانیا نمی‌تواند «سنگ محک» تیمی باشد که مدعی حضور در جمع قدرت‌های آسیا است. فاصله فنی و کیفی میان دو تیم آنقدر آشکار است که هر نتیجه‌ای جز پیروزی پرگل برای ایران، خود به‌تنهایی یک زنگ خطر محسوب می‌شود. با این حال، نگرانی اصلی منتقدان از نتیجه بازی نیست، بلکه از نحوه بهره‌برداری تبلیغاتی از آن است. تجربه نشان داده است که کادرفنی تیم ملی در چنین موقعیت‌هایی، با بزرگ‌نمایی پیروزی در برابر حریفان ضعیف، می‌کوشد تا افکار عمومی را از مشکلات ساختاری فوتبال ملی منحرف کند؛ نوعی عملیات روانی که در گذشته نیز بارها تکرار شده است.
این‌بار نیز بیم آن می‌رود که پیروزی برابر تیمی که ارزش کل ترکیبش کمتر از قرارداد یک بازیکن معمولی تیم ملی ایران است، به‌عنوان «نشانه‌ای از رشد و هماهنگی» تعبیر شود. چنین تفسیری نه‌تنها گمراه‌کننده است، بلکه می‌تواند روند نقد و اصلاح فنی را به تعویق اندازد. تیم ملی ایران در ماه‌های اخیر از فقدان برنامه مشخص، ضعف در طراحی تاکتیکی و ناهماهنگی در خطوط رنج برده است؛ معضلاتی که با بردن تیم ۱۰۷ جهان، حتی اندکی نیز برطرف نخواهد شد.
واقعیت این است که فوتبال ملی در نقطه‌ای ایستاده که دیگر پیروزی‌های نمایشی و آسان نمی‌توانند نقاب بر کاستی‌هایش بکشند. جامعه فوتبال امروز هوشمندتر از گذشته است و از هر نتیجه‌ای، معنا و عمق فنی می‌طلبد. اگر هدف از بازی با تانزانیا تنها کسب روحیه است، شاید بتوان آن را توجیه کرد؛ اما اگر قرار است این پیروزی احتمالی به عنوان «دستاورد تاکتیکی» معرفی شود، باید آن را نوعی تحریف افکار عمومی و فریب رسانه‌ای دانست.
کادرفنی تیم ملی باید بداند که افکار عمومی دیگر با نتایج کم‌ارزش قانع نمی‌شود. دوران «بردهای تضمینی» برای فرار از پاسخگویی گذشته است. آینده تیم ملی نه در سایه پیروزی‌های آسان، بلکه در مواجهه شجاعانه با ضعف‌ها و در تقابل با حریفانی شکل می‌گیرد که می‌توانند تیم را به چالش واقعی بکشند.
ایران می‌تواند تانزانیا را ببرد، اما نمی‌تواند با این برد خود را فریب دهد.
انتهای پیام/
در شرایطی که تیم ملی نیازمند تقابل با رقبای جدی‌تر برای سنجش توان واقعی خود است، انتخاب چنین حریفی بیش از آنکه در راستای ارتقای فنی باشد، نشانه‌ای از یک تصمیم محافظه‌کارانه و تبلیغاتی است.
از منظر فنی، دیدار برابر تانزانیا نمی‌تواند «سنگ محک» تیمی باشد که مدعی حضور در جمع قدرت‌های آسیا است. فاصله فنی و کیفی میان دو تیم آنقدر آشکار است که هر نتیجه‌ای جز پیروزی پرگل برای ایران، خود به‌تنهایی یک زنگ خطر محسوب می‌شود. با این حال، نگرانی اصلی منتقدان از نتیجه بازی نیست، بلکه از نحوه بهره‌برداری تبلیغاتی از آن است. تجربه نشان داده است که کادرفنی تیم ملی در چنین موقعیت‌هایی، با بزرگ‌نمایی پیروزی در برابر حریفان ضعیف، می‌کوشد تا افکار عمومی را از مشکلات ساختاری فوتبال ملی منحرف کند؛ نوعی عملیات روانی که در گذشته نیز بارها تکرار شده است.
این‌بار نیز بیم آن می‌رود که پیروزی برابر تیمی که ارزش کل ترکیبش کمتر از قرارداد یک بازیکن معمولی تیم ملی ایران است، به‌عنوان «نشانه‌ای از رشد و هماهنگی» تعبیر شود. چنین تفسیری نه‌تنها گمراه‌کننده است، بلکه می‌تواند روند نقد و اصلاح فنی را به تعویق اندازد. تیم ملی ایران در ماه‌های اخیر از فقدان برنامه مشخص، ضعف در طراحی تاکتیکی و ناهماهنگی در خطوط رنج برده است؛ معضلاتی که با بردن تیم ۱۰۷ جهان، حتی اندکی نیز برطرف نخواهد شد.
واقعیت این است که فوتبال ملی در نقطه‌ای ایستاده که دیگر پیروزی‌های نمایشی و آسان نمی‌توانند نقاب بر کاستی‌هایش بکشند. جامعه فوتبال امروز هوشمندتر از گذشته است و از هر نتیجه‌ای، معنا و عمق فنی می‌طلبد. اگر هدف از بازی با تانزانیا تنها کسب روحیه است، شاید بتوان آن را توجیه کرد؛ اما اگر قرار است این پیروزی احتمالی به عنوان «دستاورد تاکتیکی» معرفی شود، باید آن را نوعی تحریف افکار عمومی و فریب رسانه‌ای دانست.
کادرفنی تیم ملی باید بداند که افکار عمومی دیگر با نتایج کم‌ارزش قانع نمی‌شود. دوران «بردهای تضمینی» برای فرار از پاسخگویی گذشته است. آینده تیم ملی نه در سایه پیروزی‌های آسان، بلکه در مواجهه شجاعانه با ضعف‌ها و در تقابل با حریفانی شکل می‌گیرد که می‌توانند تیم را به چالش واقعی بکشند.
ایران می‌تواند تانزانیا را ببرد، اما نمی‌تواند با این برد خود را فریب دهد.
انتهای پیام/