نمیشود برای تکواندو نگران نبود
دو تیم پرامید و کامل در دو بخش بانوان و آقایان راهی ووشی چین شدند تا در بیست و هفتمین دوره رقابتهای قهرمانی جهان تکواندو شرکت کنند.
نتایج درخشان تکواندوکاران در المپیک پاریس آنقدر امید در دل ورزشدوستان ایرانی زنده کرد که همه توقع قهرمانی تیمی داشتند؛ اما انتظارها با آنچه اتفاق افتاد فاصلهای فراوان داشت.
قهرمانان نامدار المپیکی ما یکی پس از دیگری حذف شدند تا شوک اهالی ورزش، هر روز بیشتر از روز گذشته شود.
اینکه از المپیک 2024 پاریس تا مسابقات قهرمانی جهان تکواندو در سال 2025، چه اتفاقی برای قهرمانان ما افتاد، پرسشی است که تنها فدراسیون تکواندو باید به آن پاسخ بدهد؛ اما اینکه تیمهای دختران و پسران تکواندو در بازه زمانی یکساله دچار چنین سقوطی شوند، بسیار نگرانکننده است.
نمیشود نگران تکواندو نبود. در طول یک سال اخیر هر تصمیمی فدراسیون تکواندو گرفت با کمترین مقاومت پذیرفته شد. هر حاشیهای دیدیم، نادیده گرفتیم. هر بحرانی به وجود آمد آن را در برابر افتخارات المپیکی ناچیز خواندیم و گفتیم این فدراسیون راهش را آموخته و اشتباهاتش را ویرایش کرده پس لیاقت این را دارد که مسائل پیرامونیاش را کمرنگ بدانیم.
اما اتفاقاتی که در ووشی افتاد آنقدر پررنگ، محسوس و برجسته بود که نمیشود از کنارش گذشت. نمیتوان برای تکواندو نگران نبود. نمیشود همه چیز را حادثه تلقی کرد. حقیقت بزرگ ووشی شکست قطعی تکواندو بود. نمیتوان این یکی را ندید. این لکه سیاه آنقدر بزرگ هست که کل بوم را زشت کند.
فدراسیون تکواندو میتواند یک شکست را «اتفاق» جلوه دهد اما باید برای فاجعه ووشی فکری کند و پاسخ دهد.
انتهای پیام/
نتایج درخشان تکواندوکاران در المپیک پاریس آنقدر امید در دل ورزشدوستان ایرانی زنده کرد که همه توقع قهرمانی تیمی داشتند؛ اما انتظارها با آنچه اتفاق افتاد فاصلهای فراوان داشت.
قهرمانان نامدار المپیکی ما یکی پس از دیگری حذف شدند تا شوک اهالی ورزش، هر روز بیشتر از روز گذشته شود.
اینکه از المپیک 2024 پاریس تا مسابقات قهرمانی جهان تکواندو در سال 2025، چه اتفاقی برای قهرمانان ما افتاد، پرسشی است که تنها فدراسیون تکواندو باید به آن پاسخ بدهد؛ اما اینکه تیمهای دختران و پسران تکواندو در بازه زمانی یکساله دچار چنین سقوطی شوند، بسیار نگرانکننده است.
نمیشود نگران تکواندو نبود. در طول یک سال اخیر هر تصمیمی فدراسیون تکواندو گرفت با کمترین مقاومت پذیرفته شد. هر حاشیهای دیدیم، نادیده گرفتیم. هر بحرانی به وجود آمد آن را در برابر افتخارات المپیکی ناچیز خواندیم و گفتیم این فدراسیون راهش را آموخته و اشتباهاتش را ویرایش کرده پس لیاقت این را دارد که مسائل پیرامونیاش را کمرنگ بدانیم.
اما اتفاقاتی که در ووشی افتاد آنقدر پررنگ، محسوس و برجسته بود که نمیشود از کنارش گذشت. نمیتوان برای تکواندو نگران نبود. نمیشود همه چیز را حادثه تلقی کرد. حقیقت بزرگ ووشی شکست قطعی تکواندو بود. نمیتوان این یکی را ندید. این لکه سیاه آنقدر بزرگ هست که کل بوم را زشت کند.
فدراسیون تکواندو میتواند یک شکست را «اتفاق» جلوه دهد اما باید برای فاجعه ووشی فکری کند و پاسخ دهد.
انتهای پیام/