فقط «یک طلا» برای ۱۰ وزنه بردار!

قطعاً نگاه کمیته ملی المپیک و تیم سرپرستی کاروان اعزامی ورزش ایران از اعزام 10 وزنه‌بردار جوان (4 پسر و 6 دختر) به سومین دوره بازی‌های آسیایی جوانان در منامه بحرین کسب حداکثری مدال طلا توسط وزنه‌برداران اعزامی به این دوره از بازی‌ها بود. پیش‌بینی و هدفگذاری که دقیقاً عکس آن در منامه برای وزنه‌برداری ایران در بخش پایه رخ داد تا آمار ناامیدکننده مدالی کاروان وزنه‌برداری با کسب تنها یک نشان طلا ثابت کند که حال وزنه‌برداری در بخش پایه برخلاف آنچه که ادعا می‌شود، خوب نیست و نگران‌کننده به نظر می‌رسد.
 
ناکامی وزنه‌برداری، سکوی برنزی را از ایران گرفت!
کاروان ورزشی جوانان ایران در پایان بازی‌های آسیایی منامه بحرین با مجموع 76 مدال (22 طلا، 18 نقره و 36 برنز) و جهش شانزده پله‌ای نسبت به دوره قبل و مدال‌آوری ۸۰ درصدی در رشته‌های اعزامی و ثبت یک رکورد تاریخی در تحقق یک اعزام کیفی، در رده چهارم جدول رده‌بندی مدال‌ها جای گرفت. اما قطعاً اگر رشته‌ای مثل وزنه‌برداری که 10 نماینده در این تورنمنت داشت، بیش از 1 طلا برای کاروان کشورمان کسب می‌کرد، می‌توانستیم قزاقستان را کنار زده و روی سکوی سومی این بازی‌ها جا خوش کنیم. کاروان وزنه‌برداری ایران در این دوره با اعزام ۱۰ وزنه‌بردار در مجموع پسران و دختران(۴ وزنه‌بردار پسر و ۶ وزنه‌بردار دختر) نهایتاً صاحب 2 نشان نقره و 4 برنز در بخش دختران، همچنین 1 طلا و 2 برنز در بخش پسران شد. بی‌تردید تعداد زیاد وزنه‌برداران اوتی(حذف شده) در هر دوبخش، همچنین ناتوانی و ضعف کادرفنی در هدایت پشتوانه‌های وزنه‌برداری در پشت صحنه مسابقه و شطرنج مربیان، موجب شد تا ناکامی وزنه‌برداری در کسب طلاهای بیشتر دست کاروان کشورمان را از رسیدن به سکوی سومی و تاریخی بازی‌های آسیایی جوانان در سومین دوره از این بازی‌ها کوتاه کند. قزاقستان با 24 طلا روی سکوی سومی ایستاد و ما با 22 طلا چهارم شدیم. اتفاقی تلخ که شاید یکی از دلایل آن نتایج ضعیفی بود که وزنه‌برداری در بحرین دشت کرد.
 
«حذف شدن‌های» نگران‌کننده!
زهرا پورامین، مریم کشتکار، هستی صدیقی، آلما حسینی، نسیم قاسمی و مهسا بهشتی در اوزان(48، 58، 63، 69، 77 و 77+ کیلوگرم دختران) همچنین مهدی پورقاسمی، بهنود نصرتی، امین ادیبی و حسین یزدانی در اوزان(79، 88، 94 و 94+ کیلوگرم پسران) 10 نماینده‌ای بودند که با هدایت سیده الهام حسینی و سهراب مرادی به عنوان سرمربیان دو تیم در منامه بحرین روی تخته مسابقه رفتند. قطعاً پیش‌بینی می‌شد با توجه به قانون عجیب و غریبی که برای اولین بار فدراسیون جهانی وزنه‌برداری و ستاد بازی‌ها(تقسیم دو مدال در یکضرب و دوضرب و حذف مدال مجموع) برای این دوره درنظر گرفته بودند، وزنه‌برداران ایرانی بتوانند در منامه صاحب مرغوب‌ترین مدال‌ها شوند اما نه تنها این اتفاق رخ نداد بلکه ما با داشتن 3 وزنه‌بردار اوتی یا حذف شده(مریم کشتکار، مهدی پورقاسمی و بهنود نصرتی) در دو بخش پسران و دختران، عملاً ناکام بوده و عملکرد ضعیفی به نسبت ادوار قبل برای خود ثبت کردیم. بی‌تردید اگر مثل بازی‌های آسیایی یا المپیک، قرار بر این بود که تنها «مدال مجموع» برای وزنه‌برداران محاسبه شود، اوضاع از نتیجه‌ای که در منامه کسب شد برای وزنه‌برداری خراب‌تر و اسفبارتر می‌شد. از مجموع 10 وزنه‌بردار ما فقط 6 نفر مدال گرفتند که از این 6 نفر هم اگر مجموع ملاک قرار می‌گرفت، تنها 3 شانس مدال مجموع داشتیم که البته بعید به نظر می‌رسید در مجموع صاحب طلا شویم. این یعنی زنگ خطری جدی برای پشتوانه‌های وزنه‌برداری و مجموعه تصمیم‌ساز فدراسیون که جای شوآف، دنبال نقاط ضعف فراوان موجود در کادرهای فنی و پشتوانه‌سازی در کشور باشند.