باخت ملی‌پوشان انگیزه‌ام را چندبرابر کرد
زندی: حفظ این قهرمانی از خود آن سخت‌تر است
چشم‌انتظاری و حسرت ده ساله تکواندوی ایران برای طلایی شدن دوباره، با آتشبازی ابوالفضل زندی در ووشی به پایان رسید. او قهرمانی است که نه‌تنها طلسم یک دهه ناکامی را شکست، بلکه بعد از حذف پی در پی نمایندگان ایران، اعتبار تکواندو را در ووشی برگرداند. زندی در شلوغ‌ترین و سخت‌ترین وزن رقابت‌های جهانی با غیرت، ایمان و تمرکز مثال‌زدنی ایستاد و جنگید تا ستاره نوظهور ایران باشد. او که حالا نامش را در تاریخ این رشته جاودانه کرده، به گفته خود این قهرمانی را مدیون تلاش، تصویرسازی ذهنی و حمایت کادرفنی و هم‌تیمی‌هایش است. زندی حالا در گفت‌و‌گوی مفصل با ایران ورزشی از فشار وارد شده روی تیم ملی در ووشی، انتقادات و سکوی المپیک لس‌آنجلس می‌گوید.
*فکرش را می‌کردی بعد از 10 سال، طلسم مدال طلا را بشکنی؟
مسابقات جهانی رویداد بزرگی است و در این دوره هم رکورد بیشترین تعداد شرکت‌کننده شکسته شده بود. خدا را شکر می‌کنم که از این امتحان سربلند بیرون آمده و طلا کسب کردم. انتظار این نتیجه را از خودم داشتم چرا که خیلی زحمت کشیده و خیلی تصویرسازی کرده بودم. خدا را شاکرم که با تلاش و کمک‌های هادی ساعی، کادرفنی و وحید عبداللهی مربی پایه‌ام توانستیم با همدلی این طلسم 10 ساله را بشکنیم. قبل از اعزام همه معتقد بودند که در شلوغ‌ترین و سخت‌ترین وزن قرار دارم اما من عاشق چالش و مبارزه با بازیکنان بزرگ هستم. بقیه ملی‌پوشان هم شایسته این مدال بودند اما به‌خاطر بدشانسی یا اتفاقات دیگر موفق نشدند. به هرحال مسابقه برد و باخت دارد و مطمئن هستم در آینده جبران خواهند کرد.
*تو با این طلا اعتبار تکواندو را در ووشی برگرداندی.
این مدال طلا تنهایی به دست نیامد. به‌خاطر حذف بازیکنان در روزهای ابتدایی، فشار زیادی روی ما بود و همه ناراحت بودیم. این مدال را مدیون هم‌تیمی‌هایم هستم چرا که روز مسابقه به من روحیه داده و باعث شدند با شرایط روانی خوبی مبارزاتم را شروع کنم. همچنین افلاکی و ساعی همه‌جوره پشت من بودند تا این مدال به دست بیاید و تکواندو بعد از 8 سال روی سکو قرار بگیرد. تکواندو در یکی دو سال اخیر مجدداً به روزهای اوج خود بازگشته است. تیم ملی قهرمان آسیا، جام جهانی و مسابقات المپیک شد و ویترین کاملی را چیده است. مطمئن باشید در ادامه هم نتایجی بهتر از این رقم خواهد خورد.
*پس چرا انتقادات از تکواندوی ایران اینقدر زیاد است؟
انتقاد همیشه هست. هیچ رشته‌ای نیست که منتقد نداشته باشد اما تکواندوی ایران بعد از 8 سال به سکو برگشت و بعد از 10 سال طلسم مدال طلا را شکست. حتی تیم ملی این دوره نسبت به ادوار قبل نتایج بهتری گرفت و روی سکو رفت. ای کاش کسانی که انتقاد می‌کنند، کمی واقع‌بین باشند چرا که ما از لحاظ تیمی نتایج خوبی گرفتیم. کاری به نتایج انفرادی ندارم اما در نهایت این اسم ایران است که روی بیلبوردها به عنوان تیم نایب قهرمان به همه معرفی شده است که این افتخار بزرگی است.
*شاید بخشی از انتقادات به این برمی‌گردد که مردم این تیم را با المپیک پاریس و نتایج درخشانش مقایسه می‌کنند.
مسابقات جهانی 8 وزن است اما مسابقات المپیک 4 وزن شامل دو مرد و دو زن است. اینکه از 8 وزن انتظار مدال داشته باشیم منطقی نیست. مسابقات جهانی یک ماراتن 7 روزه است و مدیریت 8 وزن خیلی سخت است. مسابقات المپیک جو سنگینی دارد اما مسابقات جهانی به جهت طولانی بودن آن و تعدد اوزان سختی خاص خودش را دارد و این دو قابل قیاس نیستند.
*با توجه به حذف هم‌تیمی‌هایت فشار زیادی روی نمایندگان باقی مانده بود. چگونه از زیر فشار روانی این موضوع فرار کردی و روی مدال متمرکز شدی؟
بعد از این اتفاقات و ناکامی در روزهای ابتدایی از ملی‌پوشان گرفته تا سرمربی و رئیس فدراسیون همگی با من صحبت کرده و به من این باور را القا کردند که هنوز مسابقات تمام نشده و قرار نیست اگر در روزهای قبل نمایندگان ایران حذف شده‌اند، من هم کنار بروم. همه از لحاظ روحی خیلی به من کمک کردند و این باخت‌ها انگیزه من را برای کسب این طلا و جبران نتایج روز قبل بالاتر برد.
*این طلا تا چه اندازه از نظر روحی تو را به مدال المپیک نزدیک می‌کند؟
خداراشکر من یک مربی پایه حرفه‌ای مثل وحید عبداللهی دارم که همیشه حامی من است. ایشان یک حرفی به من زده‌اند که همیشه آویزه گوشم است: قهرمان شدن خیلی سخت است اما حفظ این قهرمانی از آن هم سخت‌تر است. از سکوی ووشی که پایین آمدم این مدال برای من تمام شد. از اینجا به بعد کار سخت‌تری دارم چرا که انتظارات مردم و حتی خودم از خودم بیشتر شده است و باید دنبال مدال‌های بیشتر و بزرگ‌تری باشم. مطمئن باشید از این به بعد با تمرکز بیشتری گام برمی‌دارم و اهداف بزرگ‌تری مثل المپیک دارم که امیدارم با حمایت‌های کادرفنی، فدراسیون و دعاهای مردم عزیز روی سکوی لس‌آنجلس قرار بگیرم.
*گویا استقبال خوبی از تیم شما به عمل نیامده است.
مسئولان شهرستان نظرآباد استان البرز سنگ تمام گذاشتند و وقتی وارد شهرم شدم احساس غرور کردم که چنین همشهری‌های با تعصب و ورزشی دارم و از همینجا باید از تک تک آنها و همچنین کل مردم ایران تشکر کنم چرا که بعد از کسب این طلا بشدت با پیام‌های دلنشین خود من را مورد لطف قرار دادند. وقتی پیام‌های مردم را می‌خواندم خوشحال‌ترین آدم روی زمین بودم. همیشه مردم هستند که ما را حمایت می‌کنند و مدیون آنها هستیم اما جا دارد مسئولان نگاه ویژه‌تری به تکواندو داشته باشند چرا که این رشته همیشه مظلوم واقع شده است. من با حاشیه‌ها کاری ندارم و فقط تمرکزمان روی شاد کردن دل مردم و هواداران است و به چیزی غیر از این فکر نمی‌کنیم.
انتهای پیام/