شروع کابوس‌وار در رینگ

بوکس ایران شروعی کابوس‌وار در رینگ ریاض داشت. بوکسورهای ایران درحالی کار خود را در رینگ بازی‌های کشورهای اسلامی شروع کردند که در اولین گام دو نماینده خداحافظی زودهنگام داشتند؛ نتیجه‌ای که بار دیگر ضعف ساختاری این رشته و تصمیم‌های اشتباه مدیریتی را به‌رخ کشید. علی حبیبی‌نژاد اولین نماینده ایران در رینگ ریاض، در حالی مقابل بوکسور عراق قرار گرفت که انتظار می‌رفت با توجه به سابقه درخشانش در مسابقات جهانی لیورپول جایی که تا آستانه مدال پیش رفته بود شروعی مقتدرانه داشته باشد اما در کمال ناباوری، در هر سه راند نتیجه را واگذار کرد تا در همان گام اول از گردونه رقابت‌ها کنار برود.

شکست حبیبی‌نژاد مقابل حریفی که نامی در سطح بین‌المللی ندارد، شوکی سنگین برای تیم ملی بوکس ایران بود. اما این تمام ماجرا نبود و محمد نورانی بوکسور وزن ۸۰کیلوگرم و دومین نماینده ایران هم در اولین مبارزه خود مقابل حریف اوگاندایی، در سه راند متوالی شکست خورد. او که باید در راند سوم برای بازگشت تلاش می‌کرد، با رویکردی سرد و بی‌تحرک تنها به نمایش حرکات نمایشی بسنده کرد تا نتیجه‌ای جز حذف در انتظارش نباشد. بوکس ایران روزگاری از قدرت‌های آسیا محسوب می‌شد و در سطح جهانی هم مبارزاتی دیدنی به نمایش می‌گذاشت اما حالا در مقابل تیم‌هایی مثل عراق و اوگاندا هم حرفی برای گفتن ندارد.

ریشه این سقوط را باید در مدیریت نادرست و سیاست‌های اشتباه فدراسیون جست‌وجو کرد؛ از انتخاب مربیان درجه‌ چندم کوبایی گرفته تا تعطیلی اردوهای آماده‌سازی و اختلافات درون فدراسیون و انتصاب همایون امیری به‌عنوان سرمربی، همه و همه عوامل و تصمیمات نادرستی است که حالا خود را در رینگ ریاض بروز داده است. نتایج ضعیف در ریاض نه یک اتفاق، بلکه حاصل سال‌ها بی‌برنامگی و بی‌ثباتی است. وقتی ساختار فنی از هم پاشیده و انگیزه ملی‌پوشان رنگ باخته، شکست مقابل تیم‌های گمنام دیگر عجیب نیست. بوکس ایران، اگر چاره‌ای نیندیشد، بیش از هر زمان دیگری در آستانه سقوط کامل قرار دارد و بی‌شک این باخت‌های عجیب تلنگری بزرگ قبل از بازی‌های آسیایی است.