بازگشت به تهران بدون طلای مجموع!

 ششمین دوره بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی برای کاروان وزنه‌برداری ایران که با هدایت و سرمربیگری بهداد سلیمی در ریاض عربستان حاضر شده بود، اگرچه 15 مدال(2طلا، 4نقره و9برنز) در هر دو بخش مردان و زنان به همراه داشت، اما این دوره از بازی‌ها به نسبت دوره قبلی که در قونیه ترکیه برگزار شد، برای ما با افت محسوس رکوردی و مدالی نگران‌کننده‌ای در برخی از اوزان همراه بود. کاهش رکوردی و از بین رفتن مرغوبیت مدالی که در آینده خصوصاً در بازی‌های آسیایی ناگویا، رقابت‌های جهانی (گزینشی المپیک) و بازی‌های المپیک 2028 لس‌آنجلس می‌تواند دست وزنه‌برداری ایران را در حنا بگذارد.
 
17 مدال کمتر از قونیه پای وزنه‌برداری ثبت شد
پرونده رقابت‌های وزنه‌برداری ششمین دوره بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی برای کاروان وزنه‌برداری ایران که با 10وزنه‌بردار (5مرد و 5زن) عازم ریاض عربستان میزبان برگزاری این دوره از رقابت‌ها شده بودند با کسب 15مدال (2طلا، 4نقره و 9برنز) بدون دشت حتی یک نشان طلای مجموع بسته شد. این در حالی است که وزنه‌برداری ایران در پنجمین دوره این بازی‌ها که به میزبانی ترکیه و شهر قونیه برگزار شده بود، توانسته بود 27مدال خوشرنگ (9طلا، 6نقره و 12برنز) را به‌دست آورده و از بین این مدال‌ها توسط مصطفی جوادی، رسول معتمدی و رضا بیرالوند صاحب سه نشان ارزشمند طلای مجموع شود. این یعنی نه‌تنها ما در بخش مدالی و تعداد مدال‌هایمان به نسبت دوره قبل، افت و نزول جدی داشتیم، بلکه در بحث کسب مدال‌های طلای مجموع نیز، گوی و میدان را به رقبای مسلمان خود در ریاض عربستان واگذار کرده و افت نگران‌کننده‌ای را تجربه کردیم. بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی 30آبان تمام می‌شود.

اما هنوز ورزشکاران رشته‌های مدال‌آور کشتی، تکواندو و ووشو کار خود را آغاز نکردند. بنابراین ما اگرچه نتوانستیم از وزنه‌برداری صاحب مدال‌های خوشرنگ طلایی بیشتری شویم، ولی بابت افزایش مدال‌هایمان از جنس طلایی، می‌توانیم همچنان در ریاض به روزهای پایانی امیدوار باشیم. قطعاً تیم سرپرستی کاروان ایران، روی مدال‌های طلای وزنه‌برداری حساب ویژه‌ای باز کرده بود. اما ناکامی ملی‌پوشان وزنه‌برداری ایران در ریاض و عدم توانایی آنها برای کسب مدال‌های طلای بیشتر خصوصاً در مجموع، موجب شد تا بازهم ما چشم به روزهای پایانی و درخشش کشتی، ووشو و تکواندو یا برخی رشته‌های دیگر مثل رشته رزمی موی‌تای داشته باشیم.
 
کیش و مات در کورس رقابت با ازبک‌ها و قزاق‌ها!
البته شاید کاهش اوزان وزنه‌برداری در دو بخش مردان وزنان به نسبت 2021 قونیه، یک مقدار تأثیر منفی روی عملکرد تیم ملی وزنه‌برداری گذاشته باشد. اما این اتفاق فقط برای ما نبود بلکه رقبای ما مثل ازبکستان هم همین شرایط را تجربه کردند. اما آنها با سرمایه‌گذاری بسیار خوبی که در بخش پشتوانه‌سازی داشتند، موفق شدند در بسیاری از اوزان مدال‌های طلای مجموع را از چنگ ما درآورده و وزنه‌برداران ما را ناکام روی تخته کیش و مات کنند. شرایط ما در اوزانی که رقابت میلیمتری با قزاق‌ها هم داشتیم به همین شکل بود و ما نتوانستیم در شطرنج پشت صحنه از آنها عبور کنیم. بلکه رقبا دست ما را خواندند و مچ‌مان را در اغلب موارد خواباندند.

مطمئناً ادامه این روند نزولی و باختن در شطرنج پشت صحنه به رقبای آسیایی خیلی برای ما که بازی‌های آسیایی ناگویا را پیش‌رو داریم خوب نیست. حضور وزنه‌برداران در ریاض بدون شک یک دست‌گرمی، عیارسنجی و محک عالی بود برای کادرفنی و مجموعه وزنه‌برداری که توان حقیقی خود را مقابل رقبای قدرتمند آسیایی و بین‌المللی بسنجد. بدون شک با اضافه شدن کشورهای قدرتمند و صاحب‌سبک در وزنه‌برداری جهان که با ما در قاره آسیا هم‌قاره‌ای هستند مثل چین، کره شمالی، ژاپن، کره جنوبی و...، مطمئناً کار برای وزنه‌برداران بهداد سلیمی و کادرفنی در بازی‌های آسیایی ناگویا سخت‌تر و پیچیده‌تر خواهد شد.

مخصوصاً با توجه به جذب فوق‌ستاره‌های نامدار وزنه‌برداری جهان در تیم‌های ملی کشورهای همسایه عرب‌زبان مثل قطر و بحرین، همچنین ظهور وزنه‌برداران قدرتمند در کشورهای عراق، عربستان و... حتماً در آینده اگر با همین دست‌فرمان بخواهیم در مسابقات شرکت کنیم، اوضاع از نتایجی که در ریاض عربستان و ششمین دوره بازی‌های همبستگی دشت کردیم بدتر و تأسف‌برانگیزتر خواهد بود. شاید باورش کمی سخت به‌نظر برسد ولی در مسابقات ریاض تعداد مدال‌های توزیع شده در وزنه‌برداری بیشتر از دوومیدانی و شنا است. توزیع 144مدال در این رقابت‌های وزنه‌برداری بازی‌های همبستگی خود گواه بر اهمیت این رویداد در تغییر رنکینگ مدالی کشورها دارد. اگر امروز شاهد صدرنشینی قاطعانه ترکیه در جدول مدال‌ها هستیم کاروان بزرگ ترک‌ها بخشی از جایگاهش را مدیون درخشش وزنه‌بردارهایش است که در سالن بلوار سیتی 13طلا، 5نقره و 3برنز کسب کردند.

در میان رشته‌های مدال‌آور در رویدادهایی همچون المپیک، بازی آسیایی و مسابقات همبستگی اسلامی مدیران ورزش ایران اعتنا و سرمایه‌گذاری لازم را نسبت به شنا و دوومیدانی انجام نمی‌دهند و این رشته‌ها ظرفیت بسیار بالاتری نسبت به درخشش جسته و گریخته ورزشکاران مستعد کشورمان دارد و براساس آمارها در رشته وزنه‌برداری قبول داشته باشیم یا نه نسبت به بازی‌های 2021 قونیه و گذشته دچار افت جدی و نگران‌کننده شدیم! پاشنه‌آشیلی که اگر فکری اساسی برایش نشود، قطعاً در آینده کار دست‌مان داده و باعث سرافکندگی جامعه وزنه‌برداری در رویدادهای معتبر پیش‌رو خواهد شد.
 
ناتوان در صید طلای مجموع!
10 وزنه‌بردار کاروان ایران در هر دو بخش مردان و زنان در ششمین دوره بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی در ریاض اگرچه توانستند صاحب 15مدال رنگارنگ شوند. اما در اصل هیچ‌کدام از ملی‌پوشان توان کسب مدال طلای مجموع را در این دوره از مسابقات نداشتند. این درحالی بود که ما در سال 2021 و بازی‌های قونیه ترکیه موفق شدیم، توسط مصطفی جوادی، رضا بیرالوند و رسول معتمدی صاحب 3نشان طلای مجموع این بازی‌ها شویم. از آن 3وزنه‌برداری که در قونیه ترکیه درخشیدند، الان فقط مصطفی جوادی در اردوی تیم ملی است که او هم اصلاً در شرایط ایده‌آلی نیست و بعید است دیگر بتواند در دنیای وزنه‌برداری حرفی برای گفتن داشته باشد. معتمدی و بیرالوند هم در چند سال گذشته با بی‌تدبیری و نداشتن استراتژی خوب هدایتی و حمایتی آسیب دیدند و از گردونه قهرمانی فاصله گرفتند.

بنابراین همین موضوع یعنی عدم توانمندی در کسب مدال طلای مجموع پاشنه‌آشیلی برای کاروان وزنه‌برداری در هر دو بخش مردان و زنان بود که نهایتاً در رویدادهای معتبر آتی می‌تواند تاوان سنگینی برای وزنه‌برداری داشته باشد. ایلیا صالحی‌پور، علیرضا معینی، علیرضا نصیری و رضا حسن‌پور وزنه‌برداران جوان کشورمان بودند که در ریاض عربستان مدال‌آور بودند، اما آنها نیز به نسبت جهانی نروژ افت رکوردی و انگیزشی جدی داشتند که بیانگر این بود کادرفنی نتوانسته آنها را با شرایط ایده‌آل ریکاوری کرده و برای حضور در بازی‌های ریاض درست و حسابی مهیا کند. در فوق‌سنگین هم فاصله رکوردی فاحشی که رضا حسن‌پور با میناسیان بحرینی و ربیاوی عراقی داشت خود گواه این بود که ما در فوق‌سنگین هم که همواره مدعی مدال‌های جهانی و المپیکی بودیم، اگر نتوانیم، علی داودی، علیرضا یوسفی و آیت شریفی، رضا حسن‌پور و... را از نظر رکوردی به رقبای مدعی خود برسانیم، حداقل تا المپیک 2028 لس‌آنجلس باید قید مدال‌های خوشرنگ این وزن را هم بزنیم و حالاحالا‌ها بی‌خیال عنوان قوی‌ترین مرد دنیا باشیم.