سقوط شمشیربازی با ۲ برنز در ریاض

در روزی که شمشیربازی ایران چشم‌انتظار تکرار روزهای پرافتخار گذشته بود، تیم ملی اپه مردان نتوانست مسیرش را تا فینال بازی‌های کشورهای اسلامی ادامه دهد و با شکست بحث‌برانگیز مقابل ازبکستان، به مدال برنز بسنده کرد. نتیجه‌ای که برای رشته‌ای با سابقه طلایی در سال‌های نه‌چندان دور، حکم زنگ خطری جدی دارد. در مرحله نیمه‌نهایی مسابقات ریاض، ایران و ازبکستان رقابتی پرتنش، نزدیک و پرفرازونشیب را رقم زدند تا جایی که بازی تا آخرین لحظه پایاپای پیش رفت و امتیاز ۴۴-۴۴ همه چیز را به یک ضربه حساس سپرد؛ ضربه‌ای که نه‌تنها سرنوشت مسابقه را تعیین کرد، بلکه حواشی فراوانی هم به همراه داشت. ملی‌پوشان ایران و اعضای کادرفنی معتقد بودند ضربه آخر به‌درستی برای ایران ثبت نشده و رأی داوران با ناداوری همراه بوده است.

اعتراض‌های پی‌درپی محمد رهبری سرمربی تیم ملی و علیرضا پورسلمان رئیس فدراسیون شمشیربازی اما بی‌نتیجه ماند و امتیاز نهایی به ازبکستان اختصاص یافت تا امیدهای ایران برای حضور در فینال نقش بر آب شود. با وجود اینکه مسئولان تیم ایران ناداوری را دلیل اصلی حذف از فینال می‌دانند، برخی کارشناسان این اعتراض‌ها را فرار رو به جلو تعبیر می‌کنند و بر این باورند که عملکرد تیم ملی در سال‌های اخیر دچار افت شده و نمی‌توان همه چیز را گردن داوری انداخت. آنها معتقدند ایران در این دیدار هم مثل مسابقات گذشته با نبود عمق در ترکیب و افت کیفیت فنی دست‌وپنجه نرم می‌کرد؛ مسائلی که اگر رفع نشوند، شمشیربازی ایران را از جایگاه تاریخی‌اش دور و دورتر خواهد کرد. مقایسه کارنامه فعلی با دوره پیشین بازی‌های کشورهای اسلامی، تصویر دقیق‌تری از این سقوط ترسناک ارائه می‌دهد. شمشیربازی ایران در قونیه با کسب طلای تیمی سابر، نقره علی پاکدامن و اعظم بختی و برنز محمد رهبری یکی از قدرت‌های بلامنازع رقابت‌ها بود اما حالا تنها با دو برنز سابر تیمی و اپه تیمی به مأموریت خود در این مسابقات پایان داد. این درحالی است که سابر زمانی شناسنامه شمشیربازی ایران محسوب می‌شد و پشت سر هم در آسیا و جهان نتیجه می‌گرفت اما حالا به نتایجی دلسرد کننده اکتفا می‌کند.

این وضعیت زمانی نگران‌کننده‌تر می‌شود که بدانیم بعد از چهارمی تاریخی شمشیربازی ایران در المپیک توکیو، وزارت ورزش بودجه این رشته را افزایش داد تا مسیر پیشرفت ادامه پیدا کند. اما حالا به‌جای بهره‌برداری از آن فرصت کم‌نظیر، شمشیربازی ایران با مشکلات ساختاری، مدیریتی و فنی دست‌به‌گریبان است. بسیاری از مسئولان این رشته د رحال حاضر از تمرکز بر بازگشت به اوج فاصله گرفته و به‌دنبال موقعیت و منصب در رشته‌های دیگر هستند؛ موضوعی که کارشناسان آن را ضربه‌ای مستقیم به ثبات و آینده شمشیربازی توصیف می‌کنند. مشکل دیگر، تکیه بیش از حد در سال‌های اخیر بر اسامی تکراری است، بدون اینکه نسل جدیدی تربیت شده باشد تا بتواند در آینده جایگزین شمشیربازان فعلی شود.

نبود پشتوانه‌سازی، خطر اصلی شمشیربازی ایران است؛ خطری که اگر جدی گرفته نشود، روزهای تلخ‌تری را رقم خواهد زد. برنز تیمی شاید در ظاهر نتیجه‌ای قابل ‌قبول باشد، اما برای شمشیربازی ایران که زمانی در اوج می‌درخشید، یک هشدار جدی است. اگر این رشته می‌خواهد دوباره به روزهای طلایی برگردد، باید از حاشیه‌سازی فاصله بگیرد، ساختار خود را بازسازی کند و به‌جای تکرار نام‌ها، نسل جدیدی را پرورش دهد.