شاهکار تاکتیکی مارسکا

به گزارش ایران ورزشی، شاید برخی قهرمانی در جام جهانی باشگاه‌ها و آچمز کردن پاری‌سن‌ژرمن در فینال را یک اتفاق از سوی آبی‌های لندن بدانند اما رسیدن به رتبه دوم جدول در لیگ برتر و پیروزی قاطع مقابل بارسلونای هانسی فلیک در لیگ قهرمانان اروپا، به همه ثابت کرد که باید چلسی را به عنوان یک مدعی واقعی در فوتبال انگلیس و اروپا جدی گرفت؛ حتی اگر ستارگان جوان و کم‌تجربه آنها، نوسان زیادی داشته باشند و گاهی اوقات خود انزو مارسکا هم با برخی تصمیمات فنی‌اش، دست به خودکشی بزند.
 
ریسک بزرگی که جواب گرفت
  مارسکا پیش از دیدار با بارسلونا، روتین خود برای استفاده از یک مهاجم در ترکیب را تغییر داد و با نگاه به مشکلات بزرگ بارسلونا در دفاع مقابل بازیکنان سرعتی در عمق، از سه بازیکن پرسرعت در ترکیب اصلی استفاده کرد؛ آلخاندرو گارناچو، پدرو نتو و استوائو. چاشنی این ترکیب ناآشنا با جسارت تیم از ابتدای بازی و البته عملکرد فوق‌العاده جیمز، کایسدو و انزو فرناندز در میانه میدان، بهترین برد چلسی مقابل بارسلونا در تاریخ لیگ قهرمانان اروپا را رقم زد تا بلوگرانا برای پنجمین بار مقابل آبی‌های لندن زانو بزنند.
 
آنها تیم کول پالمر نیستند 
 برخی رسانه‌ها در دو سال اخیر، چلسی را «تیم کول پالمر» معرفی کرده بودند اما چلسی روز سه‌شنبه در شب رؤیایی استمفوردبریج نشان داد که حتی در نبود کول پالمر هم می‌تواند بهترین تیم‌های اروپایی را از پا درآورد. مالکیت ۵۴ درصدی، امید گل ۱.۷ و به ثمر رساندن سه گل مردود در کنار سه گلی که پذیرفته شد، نشان داد که چلسی برای شگفتی‌سازی در لحظات بزرگی مثل تقابل با بارسلونا آماده است. البته خود انزو مارسکا هم به درستی گفت که مسابقات لیگ قهرمانان اروپا پیچیده‌تر از این حرف‌هاست؛ چرا که در هفته قبلی رقابت‌ها چلسی مقابل قره‌باغ آذربایجان متوقف شده بود! با این حال بر کسی پوشیده نیست که چلسی پس از قهرمانی در جام جهانی باشگاه‌ها، اعتماد به نفس بیشتری پیدا کرده و حالا توان مقابله با هر تیمی را دارد. درست برخلاف ۱۹ ماه قبل که آنها بدون کول پالمر، با انگیزه نشان دادن روحیه و کیفیت تیمی خود مقابل آرسنال وارد زمین شدند اما با پنج گل از توپچی‌ها شکست خوردند. حالا اما تیم مارسکا در ۱۳ بازی بدون کول پالمر، به ۱۰ پیروزی، یک تساوی و تنها ۲ شکست رسیده و توانسته ۳۰ بار دروازه رقبا را باز کند.
 
پدری، حیاتی‌تر از حد تصور 
 بامداد چهارشنبه پدری تولد ۲۳ سالگی خود را جشن گرفت اما طبیعتاً این اعجوبه اسپانیایی خط میانی بارسلونا، دوست داشت که بدون مصدومیت به شرایط خط میانی آشفته تیمش مقابل چلسی سر و سامان بدهد. می‌توان درباره اشتباهات تعیین کننده فردی بازیکنان بارسلونا از جمله فران تورس، آرائوخو و کنده در تقابل بارسلونا و چلسی صحبت کرد اما به طور واضح، خط میانی بارسلونا در نبود پدری، آن خلاقیت و صلابت همیشگی در رویارویی با هافبک‌های رقیب را ندارد. بارسلونا در ماه‌های اخیر، توانسته با نتایجی نسبتاً قابل قبول روزهای بدون یامال، رافینیا و لواندوفسکی را سپری کند اما بدون پدری، انگار همه چیز بی‌ثبات و نامطمئن به نظر می‌رسد.
 
فلیک دست از تله خود می‌کشد؟
 تله آفساید هانسی فلیک که فصل گذشته به یکی از نکات خاص تاکتیکی فوتبال اروپا بدل شده بود، این روزها به پاشنه آشیل ویژه خط دفاعی بارسلونا تبدیل شده و تیم‌های مختلف از مدعیان اروپایی گرفته تا تیم‌های حاضر در نیمه دوم جدول لالیگا، با رویکردهایی خلاقانه سعی در استفاده از فضای پشت مدافعان بارسلونا دارند. کارشناسان فوتبال اروپا از جمله تیری آنری معتقدند که این تله پرس در تقابل با تیم‌هایی که کیفیت و توانایی عبور از این پرس را دارند، بیشتر به یک نقطه ضعف تبدیل می‌شود و تجربه ماه‌های اخیر در تقابل با اینتر، پاری‌سن‌ژرمن و چلسی این موضوع را نشان می‌دهد. حتی تیم‌هایی چون رایووایکانو، سویا و کلوب بروژ هم از این تله آفساید، به بهترین شکل استفاده کرده‌اند و شاید اکنون، بهترین زمان برای تغییر رویکرد هانسی فلیک باشد.

 صحنه از آن استوائو
 قبل از تقابل بارسلونا و چلسی، همه نگاه‌ها به این دوخته شده بود که بین دو ستاره ۱۸ ساله یعنی یامال اسپانیایی و استوائو برزیلی، کدام بازیکن صحنه را از آن خود خواهد کرد. هواداران چلسی در همان ابتدای بازی شعار می‌دادند که یامال، تنها نسخه‌ای ضعیف‌تر از استوائو است و اعجوبه جوان موردعلاقه مارسکا در چلسی و آنچلوتی در تیم ملی برزیل، ثابت کرد که چرا هواداران چلسی تا این اندازه به او بها می‌دهند. یامال شانسی برای خودنمایی در یکی از بدترین روزهای بارسلونای فلیک نداشت اما استوائو با گل انفرادی و دیدنی خود، برای سومین بار متوالی در لیگ قهرمانان اروپا موفق به گلزنی شد. او با ۱۸ سال و ۲۱۵ روز، به‌عنوان سومین بازیکن نوجوانی شناخته شد که در سه بازی نخست خود در لیگ قهرمانان اروپا موفق به گلزنی می‌شود. پیش از او تنها کیلیان امباپه با ۱۸ سال و ۱۱۳ روز و ارلینگ هالند با ۱۹ سال و ۱۰۷ روز به این رکورد دست یافته بودند و این عملکرد نشان می‌دهد که چرا کارلو آنچلوتی، حتی پنالتی‌های تیم ملی برزیل را هم به این بازیکن واگذار کرده است.