فلیک و ارتش جوانش به ریل قهرمانی برگشتند
دمیدن زندگی دوباره در کالبد بارسلونا
در شب‌هایی که بارسلونا دوباره به آغوش ورزشگاه خاطره‌انگیز نیوکمپ بازگشته، گویی دیوارهای این ورزشگاه تازه‌نفس، نفسِ دوباره‌ای به پیکر تیم هانسی فلیک بخشیده‌اند؛ انگار روحی که مدتی در میان بحران‌ها، مصدومیت‌ها و نتایج تلخ سرگردان بود، دوباره به زمین و کالبد بازیکنان منتقل و در شریان‌های بلوگرانا جریان پیدا کرد. با اینکه شکست تلخ مقابل چلسی که همچنان سایه‌اش روی ذهن هواداران سنگینی می‌کرد اما اشتیاقی که برای دیدار مجدد با نیوکمپِ تازه‌افتتاح‌شده وجود دارد، باعث می‌شود تا همچنان ورزشگاه سراسر مملو از جمعیت باشد. این بار، بارسا نمایشی ارائه داد که هم یادآور روزهای طلایی بود، هم نشانی از تیمی داشت که دوباره در حال برخاستن است.
با این حال، شروع بازی برای شاگردان فلیک با ضربه‌ای غافلگیرکننده همراه بود و تنها چند ثانیه پس از سوت آغاز، پابلو ایبانیز از قلب محوطه توپ را وارد دروازه کرد و تیم میزبان را شوکه اما پاسخ بارسلونا طولی نکشید، رابرت لواندوفسکی با تیزهوشی و انجام یک جای خالی (دامی) توپ را زیبا برای لامین یامال فرستاد و او هم توپ را با بی‌رحمی تمام به سقف دروازه کوبید تا نیوکمپ در مدل جدید جشن شادی بعد از گل را تجربه کند.
روند بازی کم‌کم شکل همیشگی تیم فلیک را پیدا کرد؛ سرعت، پاس‌های عمودی، تغییر ریتم ناگهانی و البته نفوذهای بی‌وقفه رافینیایی که بازگشتش خط حمله بارسا را دوباره شارژ کرده است. رافینیا با آن حرکات در عرض مخصوصش، هم فضا را برای درخشش بیشتر یامال در جناح مخالف فراهم کرده هم ترکیبات تهاجمی تیم را متوازن‌تر کرده که خودش هم در نهایت پایه‌گذار گل دوم شد؛ جایی که توپ را با دقت به عقب رساند و دنی اولمو با ضربه‌ای مطمئن آن را درون دروازه جای داد.
بارسلونا که حالا کاملاً بر بازی مسلط شده بود، چشم‌انتظار ضربه نهایی بود و این دنی اولمو بود که در وقت‌های اضافه با یک ضربه دقیق دیگر کار را تمام کرد و حکم پیروزی را مُهر کرد؛ پیروزی‌ای که بیش از سه امتیاز ارزش داشت. این برد نه‌تنها بارسا را با دو امتیاز بالاتر از رقبا به صدر رساند، بلکه اثباتی بود بر این حقیقت که تیم فلیک هنوز زنده است، هنوز عطش دارد و هنوز می‌تواند زیبا بازی کند و برنده شود.
بارسا اکنون در ۳۴ بازی متوالی لالیگا گل زده است و حالا، با روح تازه‌ای که نیوکمپ به این تیم بخشیده، با یامالی که در حال رشد به سمت ستاره‌شدن است و با رافینیایی که دوباره برگشته تا خط حمله را روشن کند، بارسا آماده است تا مسیرش را ادامه دهد.
قدم بعدی البته به راحتی دیدار بازی قبل نخواهد بود و دوئلی حساس مقابل اتلتیکومادرید در انتظار آبی‌اناری‌ها خواهد بود.
انتهای پیام/
با این حال، شروع بازی برای شاگردان فلیک با ضربه‌ای غافلگیرکننده همراه بود و تنها چند ثانیه پس از سوت آغاز، پابلو ایبانیز از قلب محوطه توپ را وارد دروازه کرد و تیم میزبان را شوکه اما پاسخ بارسلونا طولی نکشید، رابرت لواندوفسکی با تیزهوشی و انجام یک جای خالی (دامی) توپ را زیبا برای لامین یامال فرستاد و او هم توپ را با بی‌رحمی تمام به سقف دروازه کوبید تا نیوکمپ در مدل جدید جشن شادی بعد از گل را تجربه کند.
روند بازی کم‌کم شکل همیشگی تیم فلیک را پیدا کرد؛ سرعت، پاس‌های عمودی، تغییر ریتم ناگهانی و البته نفوذهای بی‌وقفه رافینیایی که بازگشتش خط حمله بارسا را دوباره شارژ کرده است. رافینیا با آن حرکات در عرض مخصوصش، هم فضا را برای درخشش بیشتر یامال در جناح مخالف فراهم کرده هم ترکیبات تهاجمی تیم را متوازن‌تر کرده که خودش هم در نهایت پایه‌گذار گل دوم شد؛ جایی که توپ را با دقت به عقب رساند و دنی اولمو با ضربه‌ای مطمئن آن را درون دروازه جای داد.
بارسلونا که حالا کاملاً بر بازی مسلط شده بود، چشم‌انتظار ضربه نهایی بود و این دنی اولمو بود که در وقت‌های اضافه با یک ضربه دقیق دیگر کار را تمام کرد و حکم پیروزی را مُهر کرد؛ پیروزی‌ای که بیش از سه امتیاز ارزش داشت. این برد نه‌تنها بارسا را با دو امتیاز بالاتر از رقبا به صدر رساند، بلکه اثباتی بود بر این حقیقت که تیم فلیک هنوز زنده است، هنوز عطش دارد و هنوز می‌تواند زیبا بازی کند و برنده شود.
بارسا اکنون در ۳۴ بازی متوالی لالیگا گل زده است و حالا، با روح تازه‌ای که نیوکمپ به این تیم بخشیده، با یامالی که در حال رشد به سمت ستاره‌شدن است و با رافینیایی که دوباره برگشته تا خط حمله را روشن کند، بارسا آماده است تا مسیرش را ادامه دهد.
قدم بعدی البته به راحتی دیدار بازی قبل نخواهد بود و دوئلی حساس مقابل اتلتیکومادرید در انتظار آبی‌اناری‌ها خواهد بود.
انتهای پیام/