بی‌خیالی در فوتبال پایه

به گزارش ایران ورزشی، شکست ایران مقابل هند در مرحله مقدماتی جام ملت‌های آسیا زیر ۱۷ سال، تنها یک شکست ساده نبود. ایران با این باخت و قرار گرفتن در رده دوم گروه خود در مرحله مقدماتی با توجه به شکست در بازی رودررو مقابل هند، علاوه بر از دست دادن فرصت حضور در جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۶، فرصت صعود به دومین دوره جام جهانی زیر ۱۷ سال با حضور ۴۸ تیم را هم از دست داد.

حال آنکه باید ریشه این شکست تلخ و ناکامی را در ناکامی‌های قبلی فدراسیون فوتبال ایران در حوزه فوتبال پایه جست‌وجو کرد، جایی که ایران در رده‌های مختلف فوتبال پایه طی سال‌های اخیر هیچ حرفی برای گفتن نداشته است. سال گذشته و در جریان بازی‌های جام ملت‌های زیر ۱۷ سال آسیا، ایران پایین‌تر از تاجیکستان، کره شمالی و عمان در رده چهارم گروه قرار گرفت. این در حالی است که ایران صرفاً با صعود از گروه می‌توانست به جام جهانی ۴۸ تیمی در قطر صعود کند و علاوه بر آن، از حضور در مقدماتی جام ملت‌های ۲۰۲۶ آسیا هم معاف می‌شد اما ناکامی در ماه فروردین، تبدیل به ریشه ناکامی دوباره ایران در این رده سنی شد.

تأخیر در تشکیل تیم نوجوانان و تصمیم‌گیری در خصوص شرایط این تیم را می‌توان یکی از دلایل جدی ناکامی این رده سنی در فوتبال ایران در نظر گرفت. مسابقات جام ملت‌های آسیا با شکست ایران مقابل تاجیکستان در روز ۲۲ فروردین به پایان رسید و از همان ابتدا مشخص بود که فدراسیون فوتبال قرار نیست مسیر خود را با عباس چمنیان در پیش بگیرد. تیم نوجوانان جدید، پس از این شکست بزرگ تشکیل نشد و سپاهان به عنوان نماینده ایران در رقابت‌های کافا شرکت کرد و پس از آن، ارمغان احمدی در روز ۱۵ شهریور ۱۴۰۴ به عنوان سرمربی انتخاب شد. یعنی اعضای هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال، پنج ماه برای انتخاب کادر فنی و تشکیل تیم نوجوانان جدید ایران زمان را هدر دادند و ایران تنها با دو ماه اردو، آماده شرکت در بازی‌های انتخابی جام ملت‌های آسیا شد.

چنین رویکردی برای سایر تیم‌های پایه فوتبال ایران نیز دیده می‌شود. از زمان حذف تیم ملی جوانان در بازی‌های آسیایی در اسفندماه ۱۴۰۳ تا به امروز، هیچ خبری از تشکیل تیم زیر ۲۰ سال ایران یا صحبت در خصوص کادر فنی آن نبوده و برای تیم جوانان حتی یک اردو هم تشکیل نشده است و معلوم نیست که فدراسیون چه زمانی قصد دارد تا تیمی را برای بازیکنان ۱۷ تا ۲۰ سال تشکیل دهد. علاوه بر این، تیم امید ایران هم حدود دو سال سرمربی نداشت و از زمان بازی‌های آسیایی هانگژو تا مقدماتی جام ملت‌های آسیا، حتی یک اردو هم تشکیل نشد و همه از سرمربی تیم امید بی‌خبر بودیم. وضعیتی که نشان می‌دهد بی‌توجهی به فوتبال پایه در ایران، کاملاً سیستماتیک است و هیچ‌گونه تلاشی برای بهتر شدن شرایط در رده‌های سنی وجود ندارد؛ نتایج و عملکردی که به خوبی نشان می‌دهد چرا فوتبال ایران در تمامی رده‌های سنی، حتی نسبت به سایر رقبای آسیایی خود نیز درجا زده و روز به روز، غیرحرفه‌ای‌تر می‌شود.