داستان یحیی در فولاد
از اوج محبوبیت تا سایه اختلافات
فولاد خوزستان، تیمی که دو فصل پیش تنها چند قدم با سقوط فاصله داشت، این روزها چهرهای متفاوت از خود نشان میدهد. عملکرد درخشان این تیم در فصل گذشته، قرار گرفتن در جمع چهار تیم برتر لیگ و تثبیت جایگاهش در جدول، نهتنها به هواداران امید بخشید، بلکه موجی از محبوبیت را برای سرمربی مشهورش، یحیی گلمحمدی، به همراه آورد. یحیی که سابقهای طولانی و پرتنش در فوتبال ایران دارد، توانسته بود با مدیریت تاکتیکی و روحیهبخشی خود، فولاد را به نقطهای برساند که کمتر کسی پیشبینی میکرد.
اما این محبوبیت در کنار موفقیت، نقطه شروع یک سری چالشها نیز شد. یحیی از همان آغاز فصل جدید، رفتاری داشت که هواداران و حتی کارشناسان را شگفتزده کرد؛ غر زدنهای مکرر، انتقاد از روند تقویت تیم و ابراز نارضایتی از مدیریت باشگاه، بخشی از همان رفتارهایی بود که سابقه آن در دوران حضورش در پرسپولیس نیز ثبت شده است.
در پرسپولیس، یحیی گلمحمدی بارها با مدیران عامل اختلاف پیدا کرد و رسانهها از شکایت و درگیری لفظی او با مهدی رسولپناه و تنشهایش با رضا درویش خبر دادند. این سابقه نشان میدهد که حتی در شرایط موفقیتآمیز، یحیی تمایل دارد که نظر خود را بدون واسطه بیان کند و اگر روند باشگاه مطابق میل او نباشد، بیپرده واکنش نشان میدهد. این موضوع، حالا در فولاد نیز نمود پیدا کرده است.
ابتدای فصل، یحیی نسبت به روند تقویت تیم و سیاستهای مدیریتی محمد محمدی، مدیرعامل وقت باشگاه انتقاد کرد. این انتقادات، با شروع ضعیف نتایج تیم در مسابقات ابتدایی، بیش از پیش به چشم آمد و باعث شد که فشار روانی روی مدیریت باشگاه و کادرفنی افزایش یابد.
نتایج ضعیف ابتدایی و اختلافات پنهان در درون باشگاه، به جابهجایی مدیریت انجامید و در نهایت، حمیدرضا گرشاسبی بهعنوان مدیرعامل جدید فولاد منصوب شد. حضور او با امید تازهای همراه شد؛ یحیی در اولین نشست خبری پس از تغییر مدیریت، گفت: «با آمدن مدیریت جدید، انگیزه تیم بیشتر شده و میتوانیم دوباره برای قهرمانی در آسیا تلاش کنیم.» یک برد ابتدایی پس از این تغییر، نشان داد که تیم همچنان توان بالقوه دارد، اما این برد تنها یک آغاز بود و روند نتایج بعدی، هنوز رضایت هواداران را جلب نکرده است.
شاگردان یحیی گلمحمدی که عملکرد خوبی در این هفتهها نداشته است با تکامتیاز دیدار خانگی مقابل آلومینیوم با ۱۲ امتیاز در رتبه چهاردهم ماند تا همچنان آژیر قرمز در اردوی فولادیها نواخته شود.
با این حال، چالش اصلی در فولاد نه صرفاً نتایج ضعیف، بلکه نحوه مدیریت انتقاد و مسئولیتپذیری است. یحیی گلمحمدی، با قرارداد سنگینی نزدیک به ۷۰میلیارد تومان و دریافت ۵۰میلیارد تومان دیگر بهعنوان بخشی از توافقات، در شرایطی قرار دارد که فشار برای ارائه نتایج قابل قبول افزایش یافته است. این مبلغ قابل توجه، نشان میدهد که باشگاه فولاد سرمایهگذاری زیادی روی سرمربی خود انجام داده و هرگونه شکست یا ناکامی، تبعات مدیریتی و مالی جدی برای باشگاه خواهد داشت.
سابقه یحیی در برخورد با مدیران، از پرسپولیس تا فولاد، نشان میدهد که او عادت دارد که نظرات خود را بدون پرده بیان کند و در مواقعی که احساس کند تیم یا مدیریت باشگاه مسیر درست را طی نمیکند، با صراحت انتقاد کند. این رفتار میتواند روابط باشگاهی را تحت فشار قرار دهد و ثبات مدیریتی را به خطر بیندازد شاید برای همین است که اکثریت مدیران فولاد از سیاستهای یحیی گله داشتند.
با این وجود یحیی گلمحمدی تاکنون زیر بار افت فنی تیمش نرفته و هر بار این عملکرد ضعیف را برعهده یک شخص میاندازد یا یک بهانه برای توجیه آن دستوپا میکند که سیبل اصلی هم کسی نیست جز مدیرعامل باشگاه!
درحال حاضر، فولاد در موقعیتی است که باید تعادل میان استقلال فنی یحیی و حمایت مدیریتی باشگاه برقرار شود. اگر این تعادل برقرار نشود و روند نتایج ضعیف ادامه یابد، شایعات تغییر سرمربی افزایش پیدا کرده و فشار رسانهای و هواداری بیشتر خواهد شد. این وضعیت بویژه باتوجه به رقم بالای قرارداد یحیی، چالشهای مالی و فنی باشگاه را مضاعف میکند و مدیریت جدید باید راهبردی دقیق برای حفظ انگیزه و ثبات تیم اتخاذ کند.
بررسی رفتار یحیی در دو فصل اخیر نشان میدهد که او دارای ویژگیهای مدیریتی و فنی خاص خود است: تمرکز بالا روی تاکتیکها، ایجاد انگیزه در بازیکنان و توانایی مدیریت بحرانهای فنی اما این ویژگیها با نیاز به تعامل سازنده با مدیران و توانایی مدیریت انتقادها، گاه در تعارض قرار میگیرد و شاید برای همین است که از زمان حضور یحیی در نیمکت فولاد، این تیم چهار مدیرعامل در مدت زمان کمتر از دو فصل به خودش دیده است!
هواداران فولاد، که در دو فصل گذشته شاهد صعود و موفقیت تیمشان بودند، اکنون انتظار دارند که این روند ادامه پیدا کند و تیم در جدول لیگ موفق باشد. اما تجربه نشان داده است که ترکیب نتایج ضعیف و انتقاد مداوم از مدیریت، میتواند به بیثباتی و کاهش روحیه تیمی منجر شود. بنابراین، هرگونه تصمیم درباره سرمربی، چه حفظ او و چه تغییر، باید با دقت و با در نظر گرفتن منافع بلندمدت باشگاه اتخاذ شود.
انتهای پیام/
اما این محبوبیت در کنار موفقیت، نقطه شروع یک سری چالشها نیز شد. یحیی از همان آغاز فصل جدید، رفتاری داشت که هواداران و حتی کارشناسان را شگفتزده کرد؛ غر زدنهای مکرر، انتقاد از روند تقویت تیم و ابراز نارضایتی از مدیریت باشگاه، بخشی از همان رفتارهایی بود که سابقه آن در دوران حضورش در پرسپولیس نیز ثبت شده است.
در پرسپولیس، یحیی گلمحمدی بارها با مدیران عامل اختلاف پیدا کرد و رسانهها از شکایت و درگیری لفظی او با مهدی رسولپناه و تنشهایش با رضا درویش خبر دادند. این سابقه نشان میدهد که حتی در شرایط موفقیتآمیز، یحیی تمایل دارد که نظر خود را بدون واسطه بیان کند و اگر روند باشگاه مطابق میل او نباشد، بیپرده واکنش نشان میدهد. این موضوع، حالا در فولاد نیز نمود پیدا کرده است.
ابتدای فصل، یحیی نسبت به روند تقویت تیم و سیاستهای مدیریتی محمد محمدی، مدیرعامل وقت باشگاه انتقاد کرد. این انتقادات، با شروع ضعیف نتایج تیم در مسابقات ابتدایی، بیش از پیش به چشم آمد و باعث شد که فشار روانی روی مدیریت باشگاه و کادرفنی افزایش یابد.
نتایج ضعیف ابتدایی و اختلافات پنهان در درون باشگاه، به جابهجایی مدیریت انجامید و در نهایت، حمیدرضا گرشاسبی بهعنوان مدیرعامل جدید فولاد منصوب شد. حضور او با امید تازهای همراه شد؛ یحیی در اولین نشست خبری پس از تغییر مدیریت، گفت: «با آمدن مدیریت جدید، انگیزه تیم بیشتر شده و میتوانیم دوباره برای قهرمانی در آسیا تلاش کنیم.» یک برد ابتدایی پس از این تغییر، نشان داد که تیم همچنان توان بالقوه دارد، اما این برد تنها یک آغاز بود و روند نتایج بعدی، هنوز رضایت هواداران را جلب نکرده است.
شاگردان یحیی گلمحمدی که عملکرد خوبی در این هفتهها نداشته است با تکامتیاز دیدار خانگی مقابل آلومینیوم با ۱۲ امتیاز در رتبه چهاردهم ماند تا همچنان آژیر قرمز در اردوی فولادیها نواخته شود.
با این حال، چالش اصلی در فولاد نه صرفاً نتایج ضعیف، بلکه نحوه مدیریت انتقاد و مسئولیتپذیری است. یحیی گلمحمدی، با قرارداد سنگینی نزدیک به ۷۰میلیارد تومان و دریافت ۵۰میلیارد تومان دیگر بهعنوان بخشی از توافقات، در شرایطی قرار دارد که فشار برای ارائه نتایج قابل قبول افزایش یافته است. این مبلغ قابل توجه، نشان میدهد که باشگاه فولاد سرمایهگذاری زیادی روی سرمربی خود انجام داده و هرگونه شکست یا ناکامی، تبعات مدیریتی و مالی جدی برای باشگاه خواهد داشت.
سابقه یحیی در برخورد با مدیران، از پرسپولیس تا فولاد، نشان میدهد که او عادت دارد که نظرات خود را بدون پرده بیان کند و در مواقعی که احساس کند تیم یا مدیریت باشگاه مسیر درست را طی نمیکند، با صراحت انتقاد کند. این رفتار میتواند روابط باشگاهی را تحت فشار قرار دهد و ثبات مدیریتی را به خطر بیندازد شاید برای همین است که اکثریت مدیران فولاد از سیاستهای یحیی گله داشتند.
با این وجود یحیی گلمحمدی تاکنون زیر بار افت فنی تیمش نرفته و هر بار این عملکرد ضعیف را برعهده یک شخص میاندازد یا یک بهانه برای توجیه آن دستوپا میکند که سیبل اصلی هم کسی نیست جز مدیرعامل باشگاه!
درحال حاضر، فولاد در موقعیتی است که باید تعادل میان استقلال فنی یحیی و حمایت مدیریتی باشگاه برقرار شود. اگر این تعادل برقرار نشود و روند نتایج ضعیف ادامه یابد، شایعات تغییر سرمربی افزایش پیدا کرده و فشار رسانهای و هواداری بیشتر خواهد شد. این وضعیت بویژه باتوجه به رقم بالای قرارداد یحیی، چالشهای مالی و فنی باشگاه را مضاعف میکند و مدیریت جدید باید راهبردی دقیق برای حفظ انگیزه و ثبات تیم اتخاذ کند.
بررسی رفتار یحیی در دو فصل اخیر نشان میدهد که او دارای ویژگیهای مدیریتی و فنی خاص خود است: تمرکز بالا روی تاکتیکها، ایجاد انگیزه در بازیکنان و توانایی مدیریت بحرانهای فنی اما این ویژگیها با نیاز به تعامل سازنده با مدیران و توانایی مدیریت انتقادها، گاه در تعارض قرار میگیرد و شاید برای همین است که از زمان حضور یحیی در نیمکت فولاد، این تیم چهار مدیرعامل در مدت زمان کمتر از دو فصل به خودش دیده است!
هواداران فولاد، که در دو فصل گذشته شاهد صعود و موفقیت تیمشان بودند، اکنون انتظار دارند که این روند ادامه پیدا کند و تیم در جدول لیگ موفق باشد. اما تجربه نشان داده است که ترکیب نتایج ضعیف و انتقاد مداوم از مدیریت، میتواند به بیثباتی و کاهش روحیه تیمی منجر شود. بنابراین، هرگونه تصمیم درباره سرمربی، چه حفظ او و چه تغییر، باید با دقت و با در نظر گرفتن منافع بلندمدت باشگاه اتخاذ شود.
انتهای پیام/