سرمایهای به نام ایران ورزشی
علی عالی/سردبیر سابق ایران ورزشی: 1- دهم اردیبهشت 1398 تا چهارم دی ماه 1400. 971 روز مدیرمسئول و سردبیری روزنامه فرهیخته ایران ورزشی. دورانی شیرین و جذاب. از نظر من، سقفِ روزنامهنگاری ورزشی در ایران. کنارِ بچههای تحریریه، پرچمِ روزنامهنگاری در ایران را بالا نگه داشتیم. آن هم در روزهایی که دورانِ کرونا آغاز شد و چرخِ زندگی انگار نمیچرخید. گروهی که در سختترین روزها کنارِ هم ماندند تا روزنامه ایران ورزشی همچنان چاپ شود.
2- سرمایه ایرانورزشی، تحریریهاش است. دوستانِ خوبی مثل آرمن ساروخانیان، فرشاد کاسنژاد، حمیدرضا عرب، مرحوم آقا وصال روحانی، امیر اسدی، محمد قراگزلو، سعید آقایی، هومن جعفری، مهدیه دریابیگی، جعفر برزگر، اکبر منتشلو، سمیرا شیرمردی، علی رضایی، اشکان نعمتپور، علی بلندنظر، جعفر جدی، یاسر احمدی، آزاده پیراکوه، محسن وظیفه، رضا عباسپور، محسن آجرلو و ناصر انصافی مقدم را همانجا پیدا کردم. زحمت صفحهآرایی را هم محسن ذاکری، علی عباسی، حامد حسینی و فرشید بهاری برعهده داشتند. زحمت بخش ویراستاری را هم مسعود قراگزلو، فرشته معتمدی، علیرضا عبدالوند، معصومه مهدوی روشن و سیده زهرا آرامی میکشیدند و خانم سمیه مهدیپور هم روابطعمومی مجموعه بودند. دوستانِ خوبی که بخشِ مهمی از زندگیام شدند.
3- همراه با من، دوستانِ خوبم هم آمدند و کمک کردند. با کمترین هزینه و بیشترین خروجی. استاد ابراهیم افشار، احسان محمدی، رسول مجیدی، علی مغانی، حمید سلیمی، حسین قهار، وحید جعفری، سامان موحد، سام ستارزاده، علی کمانگری، سپهر خرمی، مجتبی صدوقی، شکوفه موسوی، نوید صراف، آرش حسنپور، مجتبی رفیعی، مهدی زارعی، میعاد نیک، مریم مجد، سالار علیخواه و حتی پای یادداشتنویسان هم به روزنامه باز شد: سعید فائقی، بهمن فروتن، منوچهر زندی، هوشنگ نصیرزاده، نوید مظفری. صید بزرگ ایرانورزشی، جذبِ شهاب جعفرنژاد بود. طرحهایش در روزنامه، حسابی ما را متفاوت کرده بود.
4- بهخاطر دارم از اردیبهشتماه 1398، صفحه اول تغییر گرافیکی داشت و اصرار داشتیم صفحه اول، داستان داشته باشد و فرمش تغییر کند. حتی از پنجم شهریور 1398، رنگ زردِ لوفتانزایی (شوخی بچههای صفحهآرایی با رنگ زرد مورد اشاره و تأکید من) را به صفحه اول آوردیم و تبدیل به رنگِ سازمانی ایرانورزشی شد. کار بهقدری خوب شده بود که پیش از کرونا، خطوط هوایی ایرانایر، ایرانایرتور و ماهان در تعداد بالا روزنامه را خریداری میکردند تا در اختیار مسافرین قرار دهند.
5- صفحه اولهای بیادماندنی داشتیم که فراموشنشدنی است و همیشه وقتی حالم خوب نیست، نگاهشان میکنم. برای اولینبار از گزینه مهدی تاج پرده برداشتیم. مارک ویلموتس؛ بلای چرک فوتبال ایران و فدراسیون تاج! طرحِ بینظیر از ناصر حجازی بهمناسبت هشتمین سالگرد درگذشتش. اتفاقات فینال جامحذفی و تقدیمِ ستاره ششم ایرانورزشی به فدراسیونِ پنجستاره که حسابی سروصدا کرد. ویژهنامههای جامجهانی زنان در ایرانورزشی برای اولین بار منتشر شد و عکسهای اختصاصی مریم مجد منتشر شد. چاپ عکسی از یک زن روی صفحه یک برای اولینبار؛ آن هم ستاره فوتبال زنان امریکا که در فضای مجازی خیلی دیده شد و حتی صفحه اول روزنامه ایرانورزشی در موزه فیفا با دوربین مریم مجد به نمایش درآمد. و از همه مهمتر جلد متفاوت از حضور زنان در ورزشگاه. ایده را از یک طرحِ خارجی گرفتم و برای شهاب جعفرنژاد فرستادم که خیلی موردتوجه قرار گرفت و حتی بهخاطر دارم فردای این روز هم تنها روزنامهای بودیم که از دلِ تماشاگرانِ زن، رو به زمین و فوتبالیستهای تیمملی جلد را بستیم و نشان دادیم این اتفاق چقدر مهم است.
6- تصمیم مهم، انتشار ویژهنامههای آخرهفته ایرانورزشی بود. 23 آبان 1398 اولین شماره منتشر شد. سوژههایی که شاید سالها هیچکس به آنها توجه نکند. با افتخار در کنار بهترینهای ورزشینویسی، 95 شماره منتشر شد. از روز اول تا روز پایانی که در روزنامه بودم منتشرش کردم و تبدیل به شناسنامه روزنامه در آن روزها شد. ویژهنامه عید ایرانورزشی در سال 1399 حسابی ترکاند. حتی به چاپ دوم هم رسید. عکسهایی که برای اولینبار از تختی و فردین منتشر شد.
7- پایانِ ایران ورزشی برای من مصادف شد با حضورم در فدراسیون فوتبال. پیشتر به مدیرعامل اطلاع دادم که جایگزین را اعلام کند. پایانِ یک دورانِ خوب با چشم برهم زدنی تمام شد. مثل همه خاطرهها. مثلِ زندگی. امید که این پرچم همیشه برافراشته بماند.
انتهای پیام/
2- سرمایه ایرانورزشی، تحریریهاش است. دوستانِ خوبی مثل آرمن ساروخانیان، فرشاد کاسنژاد، حمیدرضا عرب، مرحوم آقا وصال روحانی، امیر اسدی، محمد قراگزلو، سعید آقایی، هومن جعفری، مهدیه دریابیگی، جعفر برزگر، اکبر منتشلو، سمیرا شیرمردی، علی رضایی، اشکان نعمتپور، علی بلندنظر، جعفر جدی، یاسر احمدی، آزاده پیراکوه، محسن وظیفه، رضا عباسپور، محسن آجرلو و ناصر انصافی مقدم را همانجا پیدا کردم. زحمت صفحهآرایی را هم محسن ذاکری، علی عباسی، حامد حسینی و فرشید بهاری برعهده داشتند. زحمت بخش ویراستاری را هم مسعود قراگزلو، فرشته معتمدی، علیرضا عبدالوند، معصومه مهدوی روشن و سیده زهرا آرامی میکشیدند و خانم سمیه مهدیپور هم روابطعمومی مجموعه بودند. دوستانِ خوبی که بخشِ مهمی از زندگیام شدند.
3- همراه با من، دوستانِ خوبم هم آمدند و کمک کردند. با کمترین هزینه و بیشترین خروجی. استاد ابراهیم افشار، احسان محمدی، رسول مجیدی، علی مغانی، حمید سلیمی، حسین قهار، وحید جعفری، سامان موحد، سام ستارزاده، علی کمانگری، سپهر خرمی، مجتبی صدوقی، شکوفه موسوی، نوید صراف، آرش حسنپور، مجتبی رفیعی، مهدی زارعی، میعاد نیک، مریم مجد، سالار علیخواه و حتی پای یادداشتنویسان هم به روزنامه باز شد: سعید فائقی، بهمن فروتن، منوچهر زندی، هوشنگ نصیرزاده، نوید مظفری. صید بزرگ ایرانورزشی، جذبِ شهاب جعفرنژاد بود. طرحهایش در روزنامه، حسابی ما را متفاوت کرده بود.
4- بهخاطر دارم از اردیبهشتماه 1398، صفحه اول تغییر گرافیکی داشت و اصرار داشتیم صفحه اول، داستان داشته باشد و فرمش تغییر کند. حتی از پنجم شهریور 1398، رنگ زردِ لوفتانزایی (شوخی بچههای صفحهآرایی با رنگ زرد مورد اشاره و تأکید من) را به صفحه اول آوردیم و تبدیل به رنگِ سازمانی ایرانورزشی شد. کار بهقدری خوب شده بود که پیش از کرونا، خطوط هوایی ایرانایر، ایرانایرتور و ماهان در تعداد بالا روزنامه را خریداری میکردند تا در اختیار مسافرین قرار دهند.
5- صفحه اولهای بیادماندنی داشتیم که فراموشنشدنی است و همیشه وقتی حالم خوب نیست، نگاهشان میکنم. برای اولینبار از گزینه مهدی تاج پرده برداشتیم. مارک ویلموتس؛ بلای چرک فوتبال ایران و فدراسیون تاج! طرحِ بینظیر از ناصر حجازی بهمناسبت هشتمین سالگرد درگذشتش. اتفاقات فینال جامحذفی و تقدیمِ ستاره ششم ایرانورزشی به فدراسیونِ پنجستاره که حسابی سروصدا کرد. ویژهنامههای جامجهانی زنان در ایرانورزشی برای اولین بار منتشر شد و عکسهای اختصاصی مریم مجد منتشر شد. چاپ عکسی از یک زن روی صفحه یک برای اولینبار؛ آن هم ستاره فوتبال زنان امریکا که در فضای مجازی خیلی دیده شد و حتی صفحه اول روزنامه ایرانورزشی در موزه فیفا با دوربین مریم مجد به نمایش درآمد. و از همه مهمتر جلد متفاوت از حضور زنان در ورزشگاه. ایده را از یک طرحِ خارجی گرفتم و برای شهاب جعفرنژاد فرستادم که خیلی موردتوجه قرار گرفت و حتی بهخاطر دارم فردای این روز هم تنها روزنامهای بودیم که از دلِ تماشاگرانِ زن، رو به زمین و فوتبالیستهای تیمملی جلد را بستیم و نشان دادیم این اتفاق چقدر مهم است.
6- تصمیم مهم، انتشار ویژهنامههای آخرهفته ایرانورزشی بود. 23 آبان 1398 اولین شماره منتشر شد. سوژههایی که شاید سالها هیچکس به آنها توجه نکند. با افتخار در کنار بهترینهای ورزشینویسی، 95 شماره منتشر شد. از روز اول تا روز پایانی که در روزنامه بودم منتشرش کردم و تبدیل به شناسنامه روزنامه در آن روزها شد. ویژهنامه عید ایرانورزشی در سال 1399 حسابی ترکاند. حتی به چاپ دوم هم رسید. عکسهایی که برای اولینبار از تختی و فردین منتشر شد.
7- پایانِ ایران ورزشی برای من مصادف شد با حضورم در فدراسیون فوتبال. پیشتر به مدیرعامل اطلاع دادم که جایگزین را اعلام کند. پایانِ یک دورانِ خوب با چشم برهم زدنی تمام شد. مثل همه خاطرهها. مثلِ زندگی. امید که این پرچم همیشه برافراشته بماند.
انتهای پیام/