مردم و زنده شدم
سعید اسماعیلی: در اوج از کشتی خداحافظی میکنم
یکی از ستارههای بیچون و چرای دنیای کشتی در این روزها سعید اسماعیلی است. پدیده کمسنوسال ایران که حالا با یک طلای جهان و المپیک به یکی از بهترینهای تاریخ کشتی فرنگی هم تبدیل شده است. جوانی که میتوان روی مدالهای طلای او تا سالها حساب باز کرد. قهرمانی از استان قهرمانپرور خوزستان که در سالهای اخیر قهرمانان زیادی را به دنیای کشتی معرفی کرده است. سعید اسماعیلی با ایران ورزشی در هشت هزارمین شمارهاش گفتوگو کرد و از شرایط خاص و مهم این روزهایش گفت.
*قبولداری که یکی از عجیبترین ستارههای کشتی هستی؟
نه بابا چه عجیبی. کشتی ایران پر بوده از قهرمانان و دلاوران نامدار.
*آره ولی تو کسی بودی که شاید کمتر کسی توقع داشت به مدال طلای المپیک برسی. در حالیکه اصلاً سابقه اعزام به قهرمانی جهان را هم نداشتی.
روزهای سختی را در آن مقطع گذراندم و تنها به امید اینکه بتوانم مدال طلای المپیک را کسب کنم، آن شرایط را تحمل کردم.
*محرومیت هشتماهه بهخاطر دوپینگ؟
بله من سال آخر جوانانم بود که در بزرگسالان فیکس شدم. قرار بود به بازهای آسیایی هانگژو اعزام شوم که خبر دوپینگم آمد و اتحادیه جهانی محرومم کرد.
*اما هشت ماه بعد این محرومیت لغو شد.
من یک قرص پزشکی برای بیماری استفاده کرده بودم که ممنوع شده بود. اول گفتند که ۴سال محروم شدی اما بعد خدا را شکر با کمک علیرضا دبیر این رأی برگشت.
*ولی اینکه هشت ماه در التهاب بودی اما برگشتی و به مدال طلا رسیدی خیلی عجیب بود. چون خیلی سخت است که یک قهرمان بهدلیل دوپینگ به یکباره از اردو خارج شود و بعد بتواند برگردد.
واقعا در آن روزها خیلی شرایط سختی داشتم. آنقدر به من بد گذشت که واقعاً الانم یادم میافتد اذیتم میکند. مربیان و خانواده که هر روز کنارم بودند که این شرایط را سپری کنم اما در کنار آنها اقوام و فامیل هم هر روز خانه ما بودند و قطعاً این رفتار خیلی تأثیر داشت که بتوانم خودم را جمع و جور کنم.
*از کار بزرگ فدراسیون کشتی هم نمیتوان به سادگی گذشت. اتفاق کمسابقهای بود.
فدارسیون کشتی و آقای دبیر واقعاً خیلی پیگیری کردند و توانستند اتحادیه جهانی را قانع کنند و البته آقای رنگرز هم خیلی از من حمایت کرد. علیرضا دبیر هر روز به من میگفت میدانم تو بیگناهی برای همین پای کار ایستادم تا بتوانم درستش کنم.
*خانواده شما چند نفره است؟ کسی هست که قبل از تو در این خانواده اهل کشتی باشد؟
ما خانواده ۵ نفره هستیم اما کسی را نداشتیم که اهل کشتی باشد.
*یادت هست که چطور شد وارد کشتی شدی؟
۹ سالم بود که کشتی را شروع کردم. کلاس سوم ابتدایی بودم، با چند تا از همکلاسیهایم رفتیم ثبتنام کردیم و از همان ۹سالگی بهطور مرتب باشگاه رفتم و روزبهروز علاقهام بیشتر میشد.
چرا اینقدر خوزستان فرنگیکار دارد؟
فکر میکنم چون از قدیم در فرنگی خوب بوده دیگر کسی سمت آزاد نمیرود. به نظرم امتحان کنند شاید در آزاد هم کشتیگیر خوب داشتیم. ولی دیگر کشتی فرنگی را بومیسازی کردیم.
*تقریباً همه قهرمانان ورزش روزهای سخت کم نداشتند. تو هم کم از این روزها ندیدی.
نه، خیلی داشتم اما بدترین روزهای زندگیم فوت عزیزانم عمو و پسرعموی عزیزم و ماد بزرگم بود که هیچوقت نمیتوانم فراموششان کنم.
*اینقدری سخت بوده که حتی در بهترین روز زندگیات هم به یاد عزیزانت بودی.
بله، واقعاً قابل فراموش شدن نیست. بهترین روز زندگی من هم بهخاطر مسیر سختی که طی کردم همان روزهایی بود که قهرمان المپیک شدم.
*تا کی میخواهی مدالآوری را ادامه بدهی؟
آرزوی من این است که سایه پدر و مادرم بالای سرم باشد. در کنار آنها روزهای خوبم را داشته باشم. تا زمانی که بتوانم مدال بگیرم در خدمت کشتی هستم ولی همیشه دوست داشتم که در اوج خداحافظی کنم.
*یک مصاحبه از تو منتشر شده بود که مدال طلای المپیک را بگیرم، پولدار میشوم. شدی؟
تا الان مسئولان برای ما هیچ کاری نکردند و اگر جوایز یا پاداشی بوده از فدارسیون کشتی به ما رسیده است. انشاءالله که مسؤلان هم کاری برای این کشتی بکنند که دلسرد نشوند. یادم هست نوجوانان که بودم، گفتم قهرمان المپیک شوم پولدار میشوم و دست هر کسی که نیاز دارد را میگیرم و کمکش میکنم.
*اما الان نگاهت تغییر کرده. البته پولی هم که نرسیده؟
خدا را شکر فدراسیون کشتی و علیرضا دبیر حواسش هست. خدا را شاهد میگیرم مردم آنقدر لطف دارند، آنقدر با برد ما خوشحال میشوند و یا با باخت ما گریه میکنند که اصلاً دیگر به پول فکر نمیکنم. مگر میشود محبت این مردم را جبران کرد؟ بدون اینکه منتی بگذارند. خیلی از آنها اصلاً از نزدیک هم ما را ندیدهاند اما بهحدی از برد ما خوشحال میشوند که الان میفهمم دیگر پول برای من ارزشی ندارد. ارزش مدال به این است که همه خوشحال شوند. انشاءالله که بتوانم این قهرمانیها را تکرار کنم
انتهای پیام/