مشکل بدمینتون ایران ساختاری است
از ثریا آقایی معجزه نخواهید
انتخاب ثریا آقایی در چنین سمت ارزشمندی را باید اتفاقی مهم دانست؛ اما نه از آن دست اتفاقهایی که مسیر یک رشته را به تنهایی تغییر میدهند. ضمن آنکه پیش از این نیز ورزشکاران ایرانی در چنین جایگاههایی حضور داشتهاند . برای مثال، کاوه محرابی ستاره بدمینتون ایران نیز پیش از این تجربه حضور در ساختارهای بینالمللی و کمیسیونهای مرتبط با ورزشکاران را داشته است اما چه سودی برای ایران و ورزش مظلوم بدمینتون داشت.
واقعیت این است که ثریا آقایی بیش از آنکه محصول یک سیستم منسجم و با برنامه ریزی در بدمینتون ایران باشد، نتیجهی تلاش شخصی، استمرار و حضور هوشمندانه در فضای بینالمللی است. همین نکته، ما را به یک خطای قدیمی نزدیک میکند ما عاشق تکرار اشتباه هستیم؛ خطایی که هر موفقیت فردی را به حساب «رشد یک رشته» مینویسد.
کمیسیون ورزشکاران IOC جایگاه محترم و اثرگذاری است، اما نباید از آن انتظار حل مشکلات ریشهای بدمینتون ایران را داشت. این جایگاه قرار نیست لیگ را سامان دهد، مسیر حرفهای بازیکنان و قراردادهای آنان را شفاف کند یا امنیت شغلی مربیان، داوران و فعالان رسانهای را تضمین کند. اینها مسائلی ساختاریاند و با یک انتخاب بینالمللی برطرف نمیشوند بدن بیمار بدمینتون نیازمند یک معجزه است.
اگر پس از این انتخاب، تغییری در ارتباطات بینالمللی ایجاد نشود، نگاه حرفهای به مدیریت وارد نشود و اثر ملموسی در کف زمین بدمینتون دیده نشود، این موفقیت تنها در حد یک ویترین زیبا با کارکرد محدود باقی میماند. ویترینی که تنها برای مدت زمان کمی برایمان خبر خوبی است ، اما الزاماً آیندهای متفاوت رقم نمیزند.
با این حال، برای خودِ ثریا آقایی، این انتخاب گامی رو به جلو و تصمیمی هوشمندانه است؛ مسیری برای آیندهای فراتر از بازی کردن های قدیم و شاید حضور در المپیک. شاید مهمترین پیام این اتفاق نیز همین باشد: در شرایطی که بدمینتون ایران درجا میزند، افراد آموختهاند مسیر حرفهای خود را مستقل از سرنوشت یک رشته تعریف کنند.
انتخاب ثریا آقایی خوب است و قابل احترام؛ اما نباید از آن انتظار معجزه داشت. بدمینتون ایران با خبرهای خوب نجات پیدا نمیکند؛ با ساختار درست نجات پیدا میکند.
انتهای پیام/