دلیل استعفای عجیب رئیس فدراسیون ناشنوایان
المپیک نرفتن هیأتها یا نتایج ضعیف؟
از دو روز پیش خبری منتشر شد مبنی بر اینکه مصطفی نکولعلآزاد رئیس فدراسیون ورزشهای ناشنوایان از سمت خود استعفا کرده است. این استعفا هنوز از سوی وزیر ورزش تأیید نشده اما ظاهراً قرار است که روز پنجشنبه مجمع فوقالعاده رؤسای هیأتهای ورزشی برگزار شود و استعفای وی مورد بررسی قرار بگیرد. البته میشود این خبر را جور دیگری هم نوشت و خواند و آن اینکه رئیس فدراسیون ناشنوایان بعد از شنیدن خبر برگزاری مجمع فوقالعاده رؤسای هیأتها تصمیم به استعفا گرفته است.
دلیل استعفای رئیس فدراسیون ناشنوایان و همچنین برگزاری مجمع فوقالعاده رؤسای هیأتها، نتایج ضعیف و البته بدهی که بابت اعزام کاروان ورزشی ناشنوایان به ژاپن بالا آمده، عنوان شده موضوعی که قابل بررسی است و به نظر استعفای نکو لعل پشت پرده دیگری دارد. بعد از المپیک ناشنوایان رئیس فدراسیون تحت فشار قرار گرفت که نتایج خوبی در بازیهای المپیک ناشنوایان که به میزبانی ژاپن برگزار شد، کسب نشده است. رؤسای هیأتها صدای اعتراض خود را بلند کردند که چنین و چنان شده و بعد هم تهدید کردند که مجمع فوقالعاده را برگزار میکنند اما واقعاً رؤسای هیأتها نگران نتایج المپیک بودند که اگر چنین بوده باید حسابی از آنها تقدیر کرد. چرا که برخی از رشتهها مدتهاست که روی نوار شکست قدم میزنند اما صدا از هیچکس درنمیآید.
بیست و پنجمین دوره بازیهای المپیک ناشنوایان با حضور ۳۰۸۱ ورزشکار شامل ۲۰۱۴ ورزشکار مرد و ۱۰۶۷ ورزشکار زن ۸۱ کشور در توکیو برگزار شد. کاروان ورزش ایران هم با ترکیبی ۱۶۰نفره در ۱۲رشته در این دوره بازیها حضور پیدا کرد. ۸طلا، ۱۰نقره و ۱۹برنز و در مجموع 37مدال و ایستادن در رده هفتم حاصل تلاش ورزشکاران ایران در این دوره بود. به نسبت بازیهای 2021 در برزیل که ۱۴مدال طلا، ۱۲مدال نقره و ۱۴مدال برنز و رده سومی که برای کاروان ورزشی ایران به دست آمده بود، نتایج ژاپن میتواند کارنامه ضعیفی برای فدراسیون باشد اما همین امر میتواند برای تحت فشار گذاشتن یک رئیس آن هم در فدراسیون ناشنوایان کافی باشد؟ بسیاری از فدراسیونهای ورزشی مدتهاست که نتایج ضعیفی کسب کردند اما آب از آب تکان نخورده است. مثل فدراسیون تیروکمان، تیراندازی، شمشیربازی و یا فدراسیون وزنهبرداری اما چرا در این فدراسیونها کسی نگران نتایجشان نیست؟
مصطفی نکولعل آزاد ۲۱ اسفند ماه 1402 رئیس فدراسیون شده و 23 آذر 1404 هم استعفا داده و هنوز دو سالش تمام نشده و طبیعی است که در این مدت او نمیتوانسته معجزه کند، بنابراین نتایج ضعیف نمیتواند فقط متعلق به کسی باشد که مجموع فعالیتش در این فدراسیون یک سال و نیم بوده. بنابراین باید مشکل را در جای دیگر جستوجو کرد.
البته رئیس فدراسیون ناشنوایان در اعزام کاروان به ژاپن تصمیمات اشتباه کم نداشته. بهطور مثال او تعدادی از کارمندان فدراسیون را بهعنوان سرپرست تیمها به ژاپن اعزام کرده و برخی افراد به کاروان اضافه شدند که نه تخصصی داشتند و نه توانایی و فقط بار اضافی بودند که هزینه زیادی را هم به وجود آوردند که کار اشتباهی بوده اما از این اشتباهات فقط در فدراسیون ناشنوایان رخ میدهد؟ مثلاً فدراسیونی نبوده که بخواهد اعزام خانوادگی انجام بدهد؟ البته اگر واقعاً به همین خاطر هم رئیس فدراسیون برکنار شود کار حتماً درستی است و باید هم از این کار حمایت شود اما ظاهراً مشکل از آنجایی شروع میشود که رئیس فدراسیون ناشنوایان وعده میدهد که تعدادی از رؤسای هیأتها را بهعنوان سرپرست راهی ژاپن کند اما این وعده بنا به دلایل زیادی محقق نمیشود. محمد پرگر رئیس کنفدراسیون ورزش ناشنوایان آسیا درباره اینکه قرار بوده برخی از رؤسای هیأتها به ژاپن اعزام شوند اما نشدند، میگوید: «فدراسیون باید اعزامها را مدیریت میکرد که این کار انجام نشد. جای یکسری رؤسای هیأتها در این المپیک خالی بود. جای تعجب بود که رؤسای هیأتها بهعنوان سرپرست معرفی شدند اما در این اعزام حضور نداشتند. حتی برخی رؤسای هیأتها تا گرفتن ویزا پیش رفته بودند اما زمانی که به فدراسیون مراجعه کرده بودند بلیت برای اعزام نداشتند و این باعث دلخوری و ناراحتی برخی رؤسای هیأتهای ورزشی ناشنوایان شد. باید فدراسیون هزینهها و اعزامها را مدیریت میکرد که متأسفانه این کار نشد. هر چند این اعزام هم توسط وزارت ورزش انجام شد و اگر هزینهها توسط وزارت ورزش پرداخت نمیشد قطعاً کاروان اعزام نمیشد.» از این اظهارات پرگر چه برداشتی باید کرد؟ به نظر همه چیز مشخص است، پای عدهای باید به توکیو میرسیده و نرسیده و پای عدهای هم نباید میرسیده که رسیده و همین بهانهای شده برای اینکه رئیس فدراسیون ناشنوایان مورد مؤاخذه قرار بگیرد. حتی در ماجرای بدهی فدراسیون هم اظهارات محمد پرگر جالب توجه است: «قبلاً به قرقیزستان و مالزی بدهی داشت که بدهیها پرداخت شد و اکنون در سطح بینالمللی بدهی ندارد اما از نظر داخلی برای اعزام کاروان به المپیک ناشنوایان تا جایی که اطلاع دارم چیزی حدود ۳۰میلیارد تومان به جاهای مختلف از جمله آژانس هواپیمایی بدهکار است.» که این امر نشان میدهد که فدراسیون تلاشش را کرده که برخی بدهی را بدهد و موفق بوده اما برخی از بدهیها هم بهتازگی بهوجود آمده است. ظاهراً سفر رفتن برخی از رؤسای هیأتها در ورزش باب شده در حالیکه آنها وظیفه مهمتری دارند.
انتهای پیام/
دلیل استعفای رئیس فدراسیون ناشنوایان و همچنین برگزاری مجمع فوقالعاده رؤسای هیأتها، نتایج ضعیف و البته بدهی که بابت اعزام کاروان ورزشی ناشنوایان به ژاپن بالا آمده، عنوان شده موضوعی که قابل بررسی است و به نظر استعفای نکو لعل پشت پرده دیگری دارد. بعد از المپیک ناشنوایان رئیس فدراسیون تحت فشار قرار گرفت که نتایج خوبی در بازیهای المپیک ناشنوایان که به میزبانی ژاپن برگزار شد، کسب نشده است. رؤسای هیأتها صدای اعتراض خود را بلند کردند که چنین و چنان شده و بعد هم تهدید کردند که مجمع فوقالعاده را برگزار میکنند اما واقعاً رؤسای هیأتها نگران نتایج المپیک بودند که اگر چنین بوده باید حسابی از آنها تقدیر کرد. چرا که برخی از رشتهها مدتهاست که روی نوار شکست قدم میزنند اما صدا از هیچکس درنمیآید.
بیست و پنجمین دوره بازیهای المپیک ناشنوایان با حضور ۳۰۸۱ ورزشکار شامل ۲۰۱۴ ورزشکار مرد و ۱۰۶۷ ورزشکار زن ۸۱ کشور در توکیو برگزار شد. کاروان ورزش ایران هم با ترکیبی ۱۶۰نفره در ۱۲رشته در این دوره بازیها حضور پیدا کرد. ۸طلا، ۱۰نقره و ۱۹برنز و در مجموع 37مدال و ایستادن در رده هفتم حاصل تلاش ورزشکاران ایران در این دوره بود. به نسبت بازیهای 2021 در برزیل که ۱۴مدال طلا، ۱۲مدال نقره و ۱۴مدال برنز و رده سومی که برای کاروان ورزشی ایران به دست آمده بود، نتایج ژاپن میتواند کارنامه ضعیفی برای فدراسیون باشد اما همین امر میتواند برای تحت فشار گذاشتن یک رئیس آن هم در فدراسیون ناشنوایان کافی باشد؟ بسیاری از فدراسیونهای ورزشی مدتهاست که نتایج ضعیفی کسب کردند اما آب از آب تکان نخورده است. مثل فدراسیون تیروکمان، تیراندازی، شمشیربازی و یا فدراسیون وزنهبرداری اما چرا در این فدراسیونها کسی نگران نتایجشان نیست؟
مصطفی نکولعل آزاد ۲۱ اسفند ماه 1402 رئیس فدراسیون شده و 23 آذر 1404 هم استعفا داده و هنوز دو سالش تمام نشده و طبیعی است که در این مدت او نمیتوانسته معجزه کند، بنابراین نتایج ضعیف نمیتواند فقط متعلق به کسی باشد که مجموع فعالیتش در این فدراسیون یک سال و نیم بوده. بنابراین باید مشکل را در جای دیگر جستوجو کرد.
البته رئیس فدراسیون ناشنوایان در اعزام کاروان به ژاپن تصمیمات اشتباه کم نداشته. بهطور مثال او تعدادی از کارمندان فدراسیون را بهعنوان سرپرست تیمها به ژاپن اعزام کرده و برخی افراد به کاروان اضافه شدند که نه تخصصی داشتند و نه توانایی و فقط بار اضافی بودند که هزینه زیادی را هم به وجود آوردند که کار اشتباهی بوده اما از این اشتباهات فقط در فدراسیون ناشنوایان رخ میدهد؟ مثلاً فدراسیونی نبوده که بخواهد اعزام خانوادگی انجام بدهد؟ البته اگر واقعاً به همین خاطر هم رئیس فدراسیون برکنار شود کار حتماً درستی است و باید هم از این کار حمایت شود اما ظاهراً مشکل از آنجایی شروع میشود که رئیس فدراسیون ناشنوایان وعده میدهد که تعدادی از رؤسای هیأتها را بهعنوان سرپرست راهی ژاپن کند اما این وعده بنا به دلایل زیادی محقق نمیشود. محمد پرگر رئیس کنفدراسیون ورزش ناشنوایان آسیا درباره اینکه قرار بوده برخی از رؤسای هیأتها به ژاپن اعزام شوند اما نشدند، میگوید: «فدراسیون باید اعزامها را مدیریت میکرد که این کار انجام نشد. جای یکسری رؤسای هیأتها در این المپیک خالی بود. جای تعجب بود که رؤسای هیأتها بهعنوان سرپرست معرفی شدند اما در این اعزام حضور نداشتند. حتی برخی رؤسای هیأتها تا گرفتن ویزا پیش رفته بودند اما زمانی که به فدراسیون مراجعه کرده بودند بلیت برای اعزام نداشتند و این باعث دلخوری و ناراحتی برخی رؤسای هیأتهای ورزشی ناشنوایان شد. باید فدراسیون هزینهها و اعزامها را مدیریت میکرد که متأسفانه این کار نشد. هر چند این اعزام هم توسط وزارت ورزش انجام شد و اگر هزینهها توسط وزارت ورزش پرداخت نمیشد قطعاً کاروان اعزام نمیشد.» از این اظهارات پرگر چه برداشتی باید کرد؟ به نظر همه چیز مشخص است، پای عدهای باید به توکیو میرسیده و نرسیده و پای عدهای هم نباید میرسیده که رسیده و همین بهانهای شده برای اینکه رئیس فدراسیون ناشنوایان مورد مؤاخذه قرار بگیرد. حتی در ماجرای بدهی فدراسیون هم اظهارات محمد پرگر جالب توجه است: «قبلاً به قرقیزستان و مالزی بدهی داشت که بدهیها پرداخت شد و اکنون در سطح بینالمللی بدهی ندارد اما از نظر داخلی برای اعزام کاروان به المپیک ناشنوایان تا جایی که اطلاع دارم چیزی حدود ۳۰میلیارد تومان به جاهای مختلف از جمله آژانس هواپیمایی بدهکار است.» که این امر نشان میدهد که فدراسیون تلاشش را کرده که برخی بدهی را بدهد و موفق بوده اما برخی از بدهیها هم بهتازگی بهوجود آمده است. ظاهراً سفر رفتن برخی از رؤسای هیأتها در ورزش باب شده در حالیکه آنها وظیفه مهمتری دارند.
انتهای پیام/