کمتر از نایب قهرمانی یعنی شکست مطلق
دوری پرسپولیس از آسیا دوساله نشود؟
پرسپولیس در جدالی نفسگیر و دشوار مقابل تراکتور باخت و حذف شد. درباره این مسابقه میتوان زیاد حرف زد. از بدشانسی در قرعهکشی و اینکه چرا این دو تیم در مرحله یک شانزدهم باید به هم برخورد کنند تا اینکه چرا حکم محرومیت تماشاگران شکست و بازی با حضور تماشاگر برگزار شد. درباره اتفاقات حاشیهای و داور این مسابقه هم صحبتهای زیادی به میان آمد اما واقعیت اینکه باید همه این ماجراها را فراموش و به جلو نگاه کرد.
این نکته مهم به احتمال زیاد از روز یکشنبه که پرسپولیس دوباره برای مسابقات پیش رو استارت زده در دستور کار اوسمار و یارانش قرار گرفته است. بازیکنان پرسپولیس هم غالباً آنقدر باتجربه و باسابقه هستند که این حذف تلخ و از دست رفتن یک جام دیگر را فراموش و به جلو نگاه کنند.
این پرسپولیس که جام حذفی را از دست داد و البته مسابقهای در رقابتهای آسیایی نخواهد داشت فقط یک جام و یک هدف را پیش روی خود میبیند. تنها هدف باقیمانده قهرمانی لیگ برتر است. هدفی که رسیدن به آن با توجه به اختلالات گسترده ابتدای فصل و امتیازهای مهمی که از دست رفت دشوار به نظر میرسد اما پس از احیای تیم با حضور اوسمار حالا بیشتر از قبل در دسترس به نظر میرسد.
پرسپولیس یک بازی در نیمفصل اول و 15 بازی در نیمفصل دوم خواهد داشت و باید برای این 16 بازی به اندازه 16 فینال آماده باشد تا هدفی که البته سه مدعی دیگر دنبالش هستند محقق شود. در این راه البته تیم اوسمار نیاز به تقویت در نقل و انتقالات زمستانی خواهد داشت اما حتی این مسأله مهم نیز در جزئیات قرار میگیرد و مهم این است که ساختار و انسجام تیمی که با حضور اوسمار شکل گرفته حفظ شده و تیم روند صعودی و باثبات خود را طی کند.
در عین حال نکته مهم اینجاست که چنانچه تنها هدف باقیمانده نیز ممکن نشود وضعیت برای باشگاه، تیم و هواداران نارنجی خواهد شد چرا که بعد از یک دوران درخشان 7 ساله، نبردن جام برای دومین سال متوالی میتواند در حکم یک شکست و پسرفت بزرگ برای این تیم به حساب بیاید. اوضاع نگرانکننده خواهد شد. در پایان فصل قبل که پرسپولیس با کلی هزینه برای دو مربی خارجی و بازیکنان متعدد نتوانست جام و سهمیه آسیایی بگیرد، هواداران پرسپولیس که به افتخارات و جامهای متوالی عادت کرده بودند دچار نوعی سرخوردگی شدند اما اگر قرار باشد این اتفاق برای دومین سال متوالی تکرار شود اوضاع غیر قابل پیشبینی و واکنش هواداران شدیدتر خواهد بود.
با وجود این، نکته مهم اینجاست که پرسپولیس برای بازگشت به لیگ نخبگان آسیا باید یا قهرمان شود یا نایب قهرمان چرا که نه در رقابتهای سطح دوم لیگ قهرمانان است که با قهرمانی به لیگ نخبگان برسد نه در جام حذفی شانس قهرمانی دارد. پرسپولیس فصل قبل رتبه سومی را در اختیار گرفت و البته فاصلهاش با رقیب دیرینه زیاد بود اما در مقایسه با خودش یک شکست کامل به حساب میآمد. شاید در این فصل رسیدن به نایب قهرمانی و کسب سهمیه آسیایی نسبت به فصل قبل یک پیشرفت به حساب بیاید اما بعید است هواداران به این راضی شوند چرا که آنها فقط قهرمانی و جام میخواهند. در عین حال طبیعی است که اگر تیم اوسمار تا روز آخر در کورس قهرمانی باشد و در نهایت به جام نرسد، هواداران نایب قهرمانی و کسب سهمیه آسیایی را با اغماض پذیرا خواهند شد.
در نقطه مقابل اگر خبری از جام و کسب سهمیه آسیا برای دومین فصل متوالی نباشد دوری پرسپولیس از آسیا هم طولانیتر خواهد شد و این مهم با توجه به هزینههایی که برای بستن تیم در تابستان، تغییرات کادر فنی و احتمالاً نقل و انتقالات زمستانی شده یک شکست بزرگ تلقی میشود.
انتهای پیام/
این نکته مهم به احتمال زیاد از روز یکشنبه که پرسپولیس دوباره برای مسابقات پیش رو استارت زده در دستور کار اوسمار و یارانش قرار گرفته است. بازیکنان پرسپولیس هم غالباً آنقدر باتجربه و باسابقه هستند که این حذف تلخ و از دست رفتن یک جام دیگر را فراموش و به جلو نگاه کنند.
این پرسپولیس که جام حذفی را از دست داد و البته مسابقهای در رقابتهای آسیایی نخواهد داشت فقط یک جام و یک هدف را پیش روی خود میبیند. تنها هدف باقیمانده قهرمانی لیگ برتر است. هدفی که رسیدن به آن با توجه به اختلالات گسترده ابتدای فصل و امتیازهای مهمی که از دست رفت دشوار به نظر میرسد اما پس از احیای تیم با حضور اوسمار حالا بیشتر از قبل در دسترس به نظر میرسد.
پرسپولیس یک بازی در نیمفصل اول و 15 بازی در نیمفصل دوم خواهد داشت و باید برای این 16 بازی به اندازه 16 فینال آماده باشد تا هدفی که البته سه مدعی دیگر دنبالش هستند محقق شود. در این راه البته تیم اوسمار نیاز به تقویت در نقل و انتقالات زمستانی خواهد داشت اما حتی این مسأله مهم نیز در جزئیات قرار میگیرد و مهم این است که ساختار و انسجام تیمی که با حضور اوسمار شکل گرفته حفظ شده و تیم روند صعودی و باثبات خود را طی کند.
در عین حال نکته مهم اینجاست که چنانچه تنها هدف باقیمانده نیز ممکن نشود وضعیت برای باشگاه، تیم و هواداران نارنجی خواهد شد چرا که بعد از یک دوران درخشان 7 ساله، نبردن جام برای دومین سال متوالی میتواند در حکم یک شکست و پسرفت بزرگ برای این تیم به حساب بیاید. اوضاع نگرانکننده خواهد شد. در پایان فصل قبل که پرسپولیس با کلی هزینه برای دو مربی خارجی و بازیکنان متعدد نتوانست جام و سهمیه آسیایی بگیرد، هواداران پرسپولیس که به افتخارات و جامهای متوالی عادت کرده بودند دچار نوعی سرخوردگی شدند اما اگر قرار باشد این اتفاق برای دومین سال متوالی تکرار شود اوضاع غیر قابل پیشبینی و واکنش هواداران شدیدتر خواهد بود.
با وجود این، نکته مهم اینجاست که پرسپولیس برای بازگشت به لیگ نخبگان آسیا باید یا قهرمان شود یا نایب قهرمان چرا که نه در رقابتهای سطح دوم لیگ قهرمانان است که با قهرمانی به لیگ نخبگان برسد نه در جام حذفی شانس قهرمانی دارد. پرسپولیس فصل قبل رتبه سومی را در اختیار گرفت و البته فاصلهاش با رقیب دیرینه زیاد بود اما در مقایسه با خودش یک شکست کامل به حساب میآمد. شاید در این فصل رسیدن به نایب قهرمانی و کسب سهمیه آسیایی نسبت به فصل قبل یک پیشرفت به حساب بیاید اما بعید است هواداران به این راضی شوند چرا که آنها فقط قهرمانی و جام میخواهند. در عین حال طبیعی است که اگر تیم اوسمار تا روز آخر در کورس قهرمانی باشد و در نهایت به جام نرسد، هواداران نایب قهرمانی و کسب سهمیه آسیایی را با اغماض پذیرا خواهند شد.
در نقطه مقابل اگر خبری از جام و کسب سهمیه آسیا برای دومین فصل متوالی نباشد دوری پرسپولیس از آسیا هم طولانیتر خواهد شد و این مهم با توجه به هزینههایی که برای بستن تیم در تابستان، تغییرات کادر فنی و احتمالاً نقل و انتقالات زمستانی شده یک شکست بزرگ تلقی میشود.
انتهای پیام/