بارسا دوباره تاریخ می‌سازد

بارسلونا سال ۲۰۲۵ را در حالی به پایان رساند که نه‌تنها صدر جدول لالیگا را در اختیار داشت، بلکه با آماری کم‌نظیر، بار دیگر جایگاه خود را در تاریخ هجومی باشگاه تثبیت کرد. ۱۶۹گل در ۶۰مسابقه رسمی، عددی است که بارسا را به جمع تیم‌هایی می‌برد که تنها در دوران طلایی لیونل مسی توانسته بودند به چنین مرزی نزدیک شوند. آماری که فراتر از یک رکورد ساده، نشانه‌ای روشن از هویت تهاجمی این تیم در فصل جاری است.
مقایسه این بارسلونا با تیم‌های افسانه‌ای سال‌های ۲۰۱۱، ۲۰۱۲، ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ اجتناب‌ناپذیر است؛ فصل‌هایی که بارسا با گل‌های فراوان، فوتبال اروپا را تحت‌تأثیر قرار داد. تفاوت مهم اما در ساختار این نسخه جدید نهفته است. اگر آن تیم‌ها بشدت متکی بر نبوغ یک ستاره بی‌بدیل بودند، بارسلونای امروز بر پایه توزیع مسئولیت و مشارکت جمعی بنا شده است؛ تیمی که گلزنی را به یک وظیفه همگانی تبدیل کرده است.
تقریباً تمام بازیکنان ترکیب اصلی در سال ۲۰۲۵ موفق به گلزنی شده‌اند؛ نشانه‌ای از عمق هجومی و تنوع راه‌های رسیدن به دروازه رقبا. روبرت لواندوفسکی و فران تورس با ۲۷گل، بار اصلی تمام‌کنندگی را بر دوش دارند، اما پشت سر آنها، رافینیا با ۲۴گل قرار گرفته‌ و لامین یامال با ۲۱گل؛ بازیکنی جوان که حالا از یک استعداد نوظهور به مهره‌ای تعیین‌کننده در سطح جهانی تبدیل شده است. گل‌های فرمین لوپس از خط میانی و دنی اولمو در فضاهای کلیدی نیز این پازل تهاجمی را کامل می‌کند.
چنین تنوعی باعث شده مهار بارسا به مأموریتی دشوار تبدیل شود. این تیم هم در مالکیت‌های طولانی و هم در ضدحملات سریع خطرناک است؛ با پرس شدید، پیشروی مدافعان کناری و هافبک‌هایی که به‌موقع وارد محوطه جریمه می‌شوند. پیروزی خارج از خانه مقابل ویارئال، تصویری فشرده از این مسیر بود؛ شخصیت، ریتم و عطش.
بارسلونا سال ۲۰۲۵ را با عددی به پایان رساند که صرفاً آماری خشک نیست، بلکه یادآور حافظه تاریخی باشگاه است. بارسای هانسی فلیک یعنی فوتبال تهاجمی، جاه‌طلبی مداوم و بازگشت حس گل‌زنی؛ مؤلفه‌هایی که هربار در نیوکمپ احیا شده‌اند، تاریخ نیز آنها را به خاطر سپرده است.
انتهای پیام/