منهای فوتبال

2637
ماجرای تغییر نام ورزشگاه مشهد به‌ نام «غلامرضا تختی» چه بود؟

ماجرای تغییر نام ورزشگاه مشهد به‌ نام «غلامرضا تختی» چه بود؟

تغییر نام ورزشگاه تختی مشهد که در دوره رژیم پهلوی «سعدآباد» نام داشت پس از پیروزی انقلاب اسلامی و به پیشنهاد آیت‌الله سید علی خامنه‌ای رهبر انقلاب اسلامی به «غلامرضا تختی» تغییر نام یافت و با تایید مردم از ۱۶ آبان ۱۳۵۷ به این نام، خوانده شد.

به گزارش ایران ورزشی؛  پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR به مناسبت پنجاه و ششمین سالروز درگذشت غلام‌رضا تختی ملقب به جهان‌پهلوان تختی و روز کشتی اقدام به بازنشر تصمیمی کرد که در ۱۶ آبان ۱۳۵۷ به پیشنهاد مقام معظم رهبری و تایید مردم، اجرایی شد.

استادیوم تختی مشهد قبل از انقلاب «سعدآباد» نام داشت. هم‌زمان با اوج‌گیری مبارزات انقلابی، اقشار مختلف مردم مشهد به‌خصوص فرهنگیان این شهر در تاریخ ۱۳۵۷/۸/۱۶ اجتماعی بزرگ در این استادیوم برگزار کردند. سخنران این برنامه آیت‌الله خامنه‌ای بودند که در بخشی از سخنان‌شان نام این استادیوم محل تجمع را به نام مرحوم «غلام‌رضا تختی» تغییر دادند. بعد از این سخنان، مردم با تکبیر و صلوات، این نام‌گذاری را تأیید می‌کنند و نام این ورزشگاه از آن پس تغییر می‌کند.

این بخش از بیانات حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب اسلامی  را که پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در این تجمع بزرگ بیان شده بود، به‌مناسبت پنجاه و ششمین سالگرد درگذشت جهان‌پهلوان غلام‌رضا تختی، بازنشر می‌شود.

حضرت آیت‌الله سید علی خامنه‌ای در آن مراسم بیان کردند:

«بعضی از برادران ما از دو سه روز قبل از اینکه سخن از تشکیل این انجمن باشکوه و عظیم در این مجمع می‌شد، اظهار می‌کردند که این تاکنون بهترین اجتماعی است که در این محل تشکیل شده. تا حالا هرچه اجتماع در اینجا بوده، یا لااقل بیشترین اجتماعاتی که در اینجا تشکیل شده است، اجتماعاتی بوده است مخدِّر یا مخرّب یا وقت‌گیر یا وقت‌کش و خلاصه برای سرگرم کردن و بازداشتن مردم.

جامعه‌ ورزشکاران و به خصوص جامعه‌ی کشتی‌گیران و همچنین همه‌ی ورزشکاران مسلّماً مانند دیگرِ برادران و خواهران خود از این رنج می‌برده‌اند که یک‌چنین منطقه‌ای در شهر و یک چنین فضایی و این‌چنین تجهیزاتی هرگز نمی‌توانسته است با آرمانهای مذهبی و ملّی آنها هماهنگ باشد. حتّی تاکنون نمی‌توانستند یک قهرمان محبوبشان را -اجازه بدهید به توصیه‌ی برادران بگویم یک پهلوان محبوبشان را، اسم قهرمان را تکرار نکنیم- یک پهلوان محبوبشان را که نمودار آزادگی جمع ورزشکار این ملّت بوده است، نمی‌توانستند از او یک عکس حتّی در این محوّطه‌ی وسیع نصب کنند، نمی‌توانستند حتّی نام او را بیاورند، زیرا جرم او این بود که سالها پیش -سالها پیش شاید حدود ۱۲-۱۳ سال پیش- این احساسی را که امروز همگانی شده است، داشت. در این محیط احساس خفگی میکرد و این احساس را بُروز میداد و به‌خاطر همین شجاعتها و شهامتها بالاخره جان خود را از دست داد.

برادران ما، هم جامعه‌ی معلّمین -که میزبانان ما و میزبانان بسیار عزیز ما هستند و سپاس همه‌ی ما بر آنها و نثار آنها- و همچنین جامعه‌ی ورزشکاران و بخصوص کشتی‌گیران پیشنهاد کردند، من این پیشنهاد را در معرض میل و دید برادران و خواهران میگذارم؛ اگر خواستید تصویب میکنید و اگر تصویب کردید، حق با مردم است، حق با ملّت است، همان، خواهد شد.

پیشنهاد می‌کنند که این استادیوم را به نام پهلوان غلامرضای تختی نامگذاری کنید. بهتر از این «صحیح است» و بهتر از این تصدیق، هیچ عامل و موجبی برای چنین نامگذاری‌هایی وجود ندارد. غالباً نامگذاری‌ها بر اساس یکسری اِعمال غرضها و اِعمال نفوذها و یکسری تصمیم‌های فردی انجام گرفته. در هیچ نامگذاری‌ای این‌همه آحاد جمعیّت یک‌زبان و یک‌نفس تصمیم نگرفتند و حالا که شما تصمیم گرفتید، حالا که خواستید، من با اجازه‌ی شما و از طرف همه‌ی مرد و زنی که در اینجا حضور دارند و نیز چند برابر این جمعیّت که امروز راه بر آنها بسته شد و به آنها اجازه‌ی شرکت در این مجلس داده نشد و میدانم همه با ما همصدا هستند، با اجازه‌ی همه‌ی شما و از طرف همه‌ی شما این محل را نامگذاری میکنم به استادیوم غلامرضای تختی.»


انتهای پیام/
دیدگاه ها
آخرین‌های منهای فوتبال