نمایش‌های استون‌ویلای امری، چیزی شبیه به معجزه

آمار دروغ نمی‌گوید، استون‌ویلا با ۱۱پیروزی متوالی در تمام رقابت‌ها، رکورد تاریخی باشگاه را که به سال‌های ۱۸۹۷ و ۱۹۱۴ برمی‌گردد لمس کرده است. هشت برد پیاپی در لیگ برتر، ۹گل از بازیکنان تعویضی و پنج پیروزی خارج از خانه که همگی با کامبک همراه بوده، انگار این تیم اصلاً نمی‌داند چه زمانی باید تسلیم شود. طی سه فصل اخیر لیگ برتر، هیچ تیمی به اندازه ویلا از موقعیت‌های بازنده امتیاز نگرفته است؛ ۵۴ امتیاز که حاصل ترکیب یک ذهنیت سرسخت با هوش تاکتیکی اونای امری است. در همین فصل هم ۱۸ امتیاز از عقب‌افتادگی‌ها به دست آمده و پیروزی ۲–یک در استمفوردبریج در امتداد همین روند بود.
نیمه نخست برابر چلسی برای ویلا بسیار دشوار گذشت؛ ۱۰شوت برای میزبان، برتری مطلق در میانه میدان و تنها ۳۶پاس کامل ‌شده برای شاگردان امری طی ۲۰ دقیقه اول. ساختار ۵-۲-۳ چلسی با جابه‌جایی‌های سریع، فضاها را بست و وینگرهای ویلا یعنی بوئندیا و مک‌گین بیشتر در حال تعقیب توپ بودند تا خلق موقعیت. با عقب‌نشینی بیش از حد، ویلا مالکیت و قلمرو را عملاً واگذار کرد. اما نقطه چرخش از دقیقه۵۹ فرا رسید؛ جایی که امری با سه ‌تعویض شجاعانه، آهنگ مسابقه را عوض کرد. واتکینز جای مالن را گرفت، سانچو به زمین آمد و مهم‌تر از همه، حضور آمادو اونا‌نا باعث شد یوری تیلمنس جلوتر بازی کند و مورگان راجرز به‌عنوان بازیکن شماره۱۰ آزادتر شود. حالا راجرز می‌توانست به داخل متمایل شود، بین خطوط توپ بگیرد و در دوئل با ریس جیمز اثرگذار باشد؛ در نهایت پاس او به واتکینز گل تساوی را ساخت. از آن لحظه، همه‌ چیز وارونه شد. نسبت امید گل که تا دقایقی پس از شروع نیمه دوم ۰.۰۴ به ۱.۹۹ به سود چلسی بود، رفته‌رفته به تعادل رسید. ویلا دیگر تیم مضطربی نبود که عقب می‌نشیند؛ برعکس با صبر و نظم جلو آمد و به نظر می‌رسید تنها یک تیم می‌تواند این بازی را ببرد. ضربه سر واتکینز یادآور بهترین نسخه از او بود؛ پرش بلند، زمان‌بندی دقیق و تمام‌کنندگی بی‌نقص.
واتکینز بعد از بازی تأکید کرد که امری با ایجاد برتری عددی در میانه میدان، شرایط را برگردانده است. همین جزئیات، تفاوت را رقم زد؛ اتصال خطوط، افزایش مالکیت مؤثر و آزاد شدن نفرات خلاق. این بار خبری از یک ضربه معجزه‌آسا نبود؛ بلکه بازگشت با یک تاکتیک مؤثر و انتخاب هوشمندانه از سوی امری رقم خورد. استون‌ویلا اکنون تنها سه امتیاز با صدر فاصله دارد، ۱۰ امتیاز بالاتر از چلسی ایستاده و محکم در منطقه لیگ قهرمانان جا خوش کرده است؛ موفقیتی که با توجه به مشکلات ابتدای فصل، در باشگاه به یک معجزه واقعی شبیه دانسته می‌شود. با این حال امری بر هیجان غلبه می‌کند و از ساختن ساختار و ذهنیت می‌گوید و چندان به حضور در کورس قهرمانی فکر نمی‌کند. استون‌ویلا در این فصل منچسترسیتی، آرسنال، منچستریونایتد، تاتنهام و چلسی را شکست داده است. در لیگی که بی‌ثباتی به عادت تبدیل شده، توانایی مقاومت در طوفان‌ها و بازگشت از شکست‌های لحظه‌ای، ارزشی تعیین‌کننده دارد. برای استون‌ویلا، این دیگر شانس نیست؛ الگویی تکرارشونده است. آن شب در لندن، وقتی بازیکنان به‌سوی هواداران رفتند و فریاد «قهرمانی» بلند شد، یک حقیقت خودش را نشان داد؛ این تیم تا دقیقه نود از پا نمی‌افتد و همین بزرگ‌ترین سلاح اونای امری در مسیر رؤیاگونه این فصل است.
انتهای پیام/