آقای خاص چرا نبود؟

به گزارش ایران ورزشی- کمیته ملی المپیک هفته گذشته مراسم پر سر و صدایی را در سالن اجلاس سران برگزار کرد که برنامه سده المپیک نام گرفت. برنامه‌ای که با پخش صدای غلامرضا تختی برای اولین‌بار و البته تجلیل از افتخارآفرینان و مدال‌آوران المپیک اهمیت زیادی پیدا کرد. این برنامه پرهزینه اما فارغ از مشکلات زیادی در اجرا داشت و بی نظمی‌های فراوانی که در این برنامه پیش آمد، با یک اشکال مهم روبرو شود و آنهم کم اهمیت رد شدن از کنار المپیک 2012 لندن بود. المپیکی که پرافتخارترین دوره برای ایران بوده اما نه از طلایی‌های این دوره خبری بود و نه از کسانی‌که این افتخار بزرگ را رقم زدند.

المپیک 2012 لندن با هفت مدال طلا  و پنج مدال نقره و یک مدال برنز و مجموع 13 مدال رده دوازدهم این بازی‌ها را به خودش اختصاص داد که بهترین دوره ایران در تمام ادوار بازی‌های المپیک بود. بهداد سلیمی، نواب نصیرشلال، سعید محمد پور از وزنه‌برداری، امید نوروزی ، حمید سوریان و قاسم رضایی از کشتی فرنگی و کمیل قاسمی از کشتی آزاد طلایی‌های ایران در لندن بودند اما وقتی نام این قهرمانان آمد خبری از سرمربی آن‌ها نبود.

 دو سرمربی ایران یعنی کورش باقری و محمد بنا به عنوان سرمربیان وقت تیم ملی وزنه‌برداری و تیم ملی کشتی فرنگی با مجموع کسب شش مدال طلا بهترین عملکرد را از خود ارائه کردند و نقش مهمی را در ثبت بهترین نتیج تاریخ از خودشان به جا گذاشتند.

درخشش کاروان ایران در بازی‌های المپیک لندن به حدی فوق‌العاده بود که بعد از این بازی‌ها رئیس جمهور وقت با اهدای نشان در جه یک لیافت از محمد بنا تجلیل شد. کوروش باقری هم نشان درجه سه نشان لیاقت را دریافت کرد.

سه نشان طلای کشتی فرنگی در المپیک لندن را حمید سوریان، امید نورزوی و قاسم رضایی به دست آوردند اما هر سه این قهرمانان در مراسم سده غایب بودند. محمد بنا سرمربی افتخارآفرین ایران که به عنوان مربی قرن ورزش ایران انتخاب شد، به این مراسم دعوت نشد اما سه المپین کشتی فرنگی دعوت شدند اما نیامدند تا در این مراسم هیچ نام و نشانی از مهمترین و بزرگترین موفقیت تاریخ ورزش ایران در المپیک‌ها نباشد.  

خیلی عجیب بود که در این مراسم وقتی اسمی قهرمانان المپیک‌ها یک به یک خوانده شد و به المپیک لندن رسید و از سه دلاور کشتی فرنگی به عنوان طلایی‌های المپیک یاد شد اما هیچ‌کس به این نکته اشاره نکرد که این قهرمانان از کجا آمدند و چطور به این طلاها رسیدند.

در بخشی از این مراسم سده از سعید عبدولی هم به دلیل کسب مدال برنز در المپیک 2016 تقدیر شد اما کسی نگفت که سعید عبدولی چطور با کمک کدام مربی به این مدال رسید. در وزنه‌برداری هم همین بود. سعید محمد‌پور و بهداد سلیمی که با هدایت کورش باقری طلای المپیک را گرفته بودند، بهر وی سن آمدند و از آن‌ها تجلیل شد اما با این‌حال هرگز اشاره نشد که زحمات کدام مربیان این دو ستاره را به قهرمان المپیک تبدیل کرد. کمیته ملی المپیک به دنبال این بود که قدرشناسی از قهرمانان و افتخارآفرینان را نشان بدهد اما این کار را با کنار گذاشتن نام این دو مربی بزرگ، ناقص انجام داد.

البته تعداد غایبان به همین جا ختم نمی‌شد. آدم‌های بیکار فراوان در این مراسم حاضر بودند از روسای فدراسیون‌هایی که قدرت جا به جایی یک قندان را هم ندارند چه رسد به مدال، گرفته تا اعضای هیات رئیسه بعضی از فدراسیون‌ها که برای خود شیرینی در این مراسم حاضر شده بودند اما افرادی که نام‌آور ایران نام گرفته بودند، غیبت داشتند. به طور مثال برادران خادم هم از غایبان این مراسم بودند؛ البته بعید است که آن‌ها دعوت نشده باشند اما چرا برای حضور این افراد در مراسم به این مهمی هیچ تلاشی نشد؟