نفس باد صبا

حامد جیرودی/ جام جهانی 2022 قطر در حالی به پایان رسید که کمتر کسی فکر می کرد که مراکش بتواند یکی از چهار تیم راه یافته به مرحله نیمه نهایی آن رقابت ها باشد اما شیرهای اطلس این کار را انجام دادند و در نهایت به عنوان چهارمی جام جهانی رسیدند تا عنوان شگفتی ساز آن رقابت ها را از آن خود کنند. اتفاقی که به نوعی دیگر در قطر رخ داد و این بار این اردنی ها بودند که تمام نگاه ها را به خود جلب کند. تیمی که در مرحله گروهی جام ملت ها، عنوان سوم گروه E را به خود اختصاص داد که بیشتر به نظر می رسید یک استراتژی از سوی اردنی ها بود تا در مرحله بعد به یک تیم آسان تر برخورد کنند. این تیم در مرحله بعد با یک خوش شانسی بزرگ مواجه شد. زمانی که آیمن حسین مهاجم عراق پس از شادی گل جنجالی اش با کارت قرمز علیرضا فغانی مواجه شد و در این شرایط بود که اردن توانست ورق را برگرداند و بازی باخته را با پیروزی به پایان برساند. این تیم در مرحله بعد با گل به خودی وحدت حنانوف بازیکن پرسپولیس، تاجیکستان را از پیش رو برداشت تا راهی نیمه نهایی شود. با این حال، شگفتی بزرگ دیگری در راه بود. جایی که اردنی ها با ارائه یک بازی برتر توانستند کره جنوبی را مغلوب کنند تا در میان شگفتی همگان راهی فینال شوند. یک اتفاق بزرگ که در تاریخ فوتبال اردن بی سابقه بود اما شاگردان حسین عموته این موفقیت رشک برانگیز را رقم زدند تا در آستانه کسب جام قرار بگیرند. حالا انگار نفس باد صبا مشک فشان شده بود و باز هم یک مراکشی دیگر، دوحه را به تسخیر خود درآورده بود. عموته که یکی از بازیکنان مراکش در دهه 90 میلادی بود، حالا در کشوری هدایت اردن را بر عهده داشت که با حال و هوای آن آشنا بود. او که سابقه بازی در السد و القطر را در کارنامه اش دارد، در دوران مربیگری هم چند سالی را در قطر و روی نیمکت السد سپری کرده و موفقیت های خوبی با این تیم کسب کرده بود. عموته اما در سال 2023 سرمربی اردن شد تا هدایت این تیم را در جام ملت ها بر عهده داشته باشد. روی کاغذ کمتر کسی شانسی برای شاگردان او قائل بود اما وقتی عموته تیم خود را در نیمه نهایی دید، شاید با خودش فکر کرد چرا او نتواند موفقیت مراکش در جام جهانی را این بار روی نیمکت اردن تکرار کند. تیم او با هنرنمایی بازیکنانی مانند موسی التماری از سد یاران سون هیونگ مین و یورگن کلینزمن گذشت تا فینالیست شود. البته اردن در ورزشگاه لوسیل با پنالتی هایی که اکرم عفیف با آنها سه بار دروازه این تیم را باز کرد، بازنده شد و دستش از جام کوتاه ماند اما یک بازنده سربلند نام گرفت تا پس از گذشت 70 سال از انجام اولین بازی ملی اش، نام خود را در بین بزرگان آسیا ببیند.