یادداشت؛ رازهای یک تیم بدون دغدغه

امیر اسدی / در هر کار گروهی که چند نفر کنار هم فعالیت می‌کنند تا روزهای موفقی را رقم بزنند، تمام آنها به نوعی در رسیدن به هدف مورد نظر سهیم هستند. اگر در یک شرکت، مدیر نتواند وظیفه سازماندهی را به بهترین شکل انجام بدهد و از توانایی‌های اعضاء به نحو احسن استفاده کند، هر چقدر هم که کارمندان نمونه باشند اما باز هم بازدهی خوبی نخواهند داشت. این ماجرا در مورد یک تیم فوتبال یا یک فدراسیون ورزشی هم صدق می‌کند. مثلاً اگر تیم ملی توانست در جام ملت‌های آسیا تا مرحله نیمه‌نهایی صعود کند، این اتفاق فقط به بازیکنان و کادرفنی مختص نمی‌شود و تنها نتیجه تلاش آنها نیست.

بازیکنان و کادرفنی تیم ملی در مصاحبه‌های متعدد خود بارها تأکید کرده‌اند که در جام ملت‌های آسیا هرگز مشکل خاصی- پشتیبانی و لجستیکی- را حس نکردند. از کمپ مجهز الریان بگیرید که میزبانی از تمرینات تیم ملی را بر عهده داشت تا هتل پنج ستاره‌ای که ستاره‌های ایران در آن سکونت داشتند. به لحاظ آرام بودن اردو هم باز هم به گفته‌های بازیکنان و کادرفنی رجوع می‌کنیم که همگی اعتقاد داشتند بهترین شرایط در اختیار تیم ملی بود. حتی بهتر از برخی تیم‌های متمول که راهی جام ملت‌ها شده بودند تا با آرامش کامل فقط به فکر قهرمانی باشند.

اینکه کادرفنی و بازیکنان فقط به فکر مستطیل سبز و شکست رقبا بودند و دغدغه دیگری جز این نداشتند، نیازمند یک تیم پشتیبانی قوی بود که فدراسیون فوتبال و در رأس آنها مهدی تاج آن را به بهترین شکل انجام دادند. مدیری باتجربه که حداقل در یکی دو ماه اخیر تلاش بسیاری انجام داد تا بازیکنان و کادرفنی مشکل خاصی را در دوحه احساس نکنند. حتما این را از تیم خواهید شنید که در این دوره تمام امکانات در اختیار آنها قرار گرفت تا مسیر موفقیت هموارتر از قبل شود.

 با این حال در روزهای اخیر و بخصوص بعد از بازی با ژاپن، هیچ اثری از مهدی تاج در رسانه‌ها دیده نشد! رییس فدراسیون در روز پیروزی بزرگ مقابل حریف قدرتمند و حتی قبل و بعد از آن سعی کرد در رسانه‌ها نباشد و فقط به فکر پشتیبانی از تیم ملی باشد. تیم ملی در کلیت جام توانست نتایج قابل قبولی کسب کند و بی‌انصافی است اگر از این ماجرا سهمی برای مهدی تاج قائل نباشیم. مدیری که حالا و بعد از این تورنمنت بزرگ در تلاش است تا وی ای آر وارد فوتبال ایران شود و سپس رسیدگی به تیم‌های پایه در دستور کار قرار بگیرد.