تلنگری مجدد به فوتبال خواب‌مانده‌ها
سپاهان به این دلیل صریح و سرراست حذف شد که الهلال به وضوح تیم بهتری بود و بازیکنان فنی بیشتر و بازی گروهی پیشرفته‌تری داشت.
وصال روحانی: حذف بدیهی و قابل پیش‌بینی سپاهان به دست الهلال عربستان در مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ فوتبال قهرمانان آسیای 2024- 2023 که پنجشنبه شب گذشته محقق شد، نشانه روشن دیگری از عقب‌افتادن روزافزون ما از رقبای قاره‌ای بود.
این واقعه که با ثبت شکست سنگین 2- 6 برای تیم اصفهانی در مجموع دو دیدار رفت و برگشت حاصل آمد، چند نکته مهم را گوشزد می‌کند. یکی این است که حتی سپاهان که باکیفیت‌ترین تیم فعلی باشگاهی ایران است فوجی از ستاره‌ها دارد، قادر به هماوردی با حریفان عربی بشدت تجهیزشده ما نیست. در ایامی که نیمار ستاره نخست و صید بزرگ برزیلی این فصل الهلال به سبب مصدومیت شدید کل فصل را از دست داده و فقط از روی سکوها بازی‌ها را تماشا می‌کند، الهلال چه در اصفهان و چه در ریاض تیم سرشار از خطای ژوزه مورایس پرتغالی را با نتایج مشابه 1- 3 شکست داد. برخی کوشیده‌اند این ناکامی را توجیه کنند و بگویند که اگر سپاهان در مسابقه رفت یک اخراجی نمی‌داد و 10 نفره نمی‌شد و چنانچه در دیدار برگشت چنین و چنان می‌شد، نتیجه دیگری به‌ثبت می‌رسید و نماینده ما بالا می‌رفت. حقیقت اما چیز دیگری است و سپاهان به این دلیل صریح و سرراست حذف شد که الهلال به وضوح تیم بهتری بود و توانایی‌های فزون‌تری داشت و از بازیکنان فنی بیشتر و بازی گروهی پیشرفته‌تری برخوردار بود و سزاواری صعود را داشت.
صعود سه تیم عربستان
نکته مهم دیگری که در چهار بازی مرحله یک‌هشتم نهایی غرب آسیا به چشم خورد، توفیق قابل پیش‌بینی سه نماینده عربستان در مصاف با رقبا بود. این موفقیت و رسیدن سه تیم متمول عربستانی به جمع 4 تیم برتر غرب آسیا محصول برنامه‌ریزی دقیق‌شان و هزینه کلانی است که در ایام «پیش‌فصل» کردند و با آن ستاره‌های درجه اول جهانی شامل کریس رونالدو، کریم بنزما و الکساندر میتروویچ را به استخدام خود درآوردند. به‌واقع یکی از بازی‌های یک‌هشتم نهایی غرب آسیا دیداری کاملاً عربستانی بود و طی آن النصر تیم کریس رونالدو، الفیما دیگر تیم عربستان را در مجموع دو مسابقه رفت و برگشت 0-2 مغلوب کرد و بالا رفت. نوبهار ازبکستان به رغم همه سرسختی‌هایش 1-2 به الاتحاد تیم بنزما باخت و حذف شد و ماجرای الهلال- سپاهان را نیز پیش‌تر برایتان شرح دادیم. الان تنها تیم غیر‌عربستانی حاضر در نیمه‌نهایی غرب آسیا (و یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان با احتساب کل قاره) العین امارات است که بعید است در ستیز با رقبای پر‌و‌پیمان‌تر سعودی‌اش (این تیم النصر خورده است) جان سالم به‌در ببرد و یک مرحله دیگر هم صعود کند.
کاهش سهمیه‌های ایران
در هنگامه‌ای که برشمردیم، سپاهان محکوم به حذف شدن بود و همان‌طور که قبلاً گفتیم، زورش به حریف عربستانی نرسید اما درس تلخی که این تیم و کل فوتبال باشگاهی ما گرفت، این است که تا زمانی که مؤلفه‌های مالی باب شده توسط باشگاه‌های ثروتمند سعودی برقرار است و آنها با پرداخت نجومی‌ترین مبالغ هر کس را که می‌خواهند، می‌خرند مجالی برای توفیق تیم‌های ما وجود ندارد و آنها بیهوده آب در هاون می‌کوبند. ما در شروع فصل جاری لیگ آسیا چهار نماینده داشتیم اما تراکتور در پلی‌اف و پرسپولیس و نساجی در مرحله گروهی حذف شدند و با حاشیه‌نشین شدن سپاهان گفته می‌شود سهمیه ما برای فصل بعد به «1+2» (2 سهمیه قطعی و یک سهمیه مشروط) تغییر و تقلیل می‌یابد. این در حالی است که از فصل بعد فرصت و شکل برگزاری و حتی نام این رقابت‌ها تغییر می‌یابد و آن را «لیگ نخبگان آسیا» خواهند نامید و طبعاً یک پیامد و الزام حضور در آن رقابت‌ها قدرتمند بودن هرچه بیشتر تیم‌های حاضر در صحنه و استمرار روند هزینه شدن ارقامی نجومی برای جذب ستاره‌های اروپایی و امریکای جنوبی توسط آنها است. در چنین عرصه‌ای کلاه ما پس معرکه است و نه امکانات مالی ما کافی است و نه تضمینی وجود دارد که در راستی‌آزمایی مجدد AFC در‌مورد مشخصه‌های حرفه‌ای باشگاه‌های ما و لزوم استاندارد شناخته شدن آنها سربلند شویم و سهمیه‌های بیشتری را از دست ندهیم.
راه بی‌سرانجام
این آوای بیدارباش در غرب آسیا که طنین آن در شرق قاره هم شنیده می‌شود، تلنگری مجدد به فوتبال خواب‌مانده ما است که باشگاه‌های بزرگ آن نیز هنوز به معنای واقعی کلمه حرفه‌ای و خودکفا و مستقل نیستند و از پول دولت ارتزاق می‌کنند که در تضاد کامل با قواعد AFC است. مسأله مالکیت مشترک برای دو باشگاه پرطرفدار پرسپولیس و استقلال هنوز حل نشده و شایعات حذف مجدد آنها از آسیا برای فصل بعد زبان به زبان می‌چرخد، این راه بی‌سرانجامی است که خودمان انتخاب کرده‌ایم و طبعاً چوب آن را خواهیم خورد، چنانچه در تمامی ادوار اخیر خورده‌ایم و موجب شده زمان ثبت آخرین مقام قهرمانی‌مان در جام باشگاه‌های آسیا به 32 سال پیش بازگردد که تیم اینک ناپیدای پاس تهران بر تارک قاره کهن ایستاد.
انتهای پیام/
این واقعه که با ثبت شکست سنگین 2- 6 برای تیم اصفهانی در مجموع دو دیدار رفت و برگشت حاصل آمد، چند نکته مهم را گوشزد می‌کند. یکی این است که حتی سپاهان که باکیفیت‌ترین تیم فعلی باشگاهی ایران است فوجی از ستاره‌ها دارد، قادر به هماوردی با حریفان عربی بشدت تجهیزشده ما نیست. در ایامی که نیمار ستاره نخست و صید بزرگ برزیلی این فصل الهلال به سبب مصدومیت شدید کل فصل را از دست داده و فقط از روی سکوها بازی‌ها را تماشا می‌کند، الهلال چه در اصفهان و چه در ریاض تیم سرشار از خطای ژوزه مورایس پرتغالی را با نتایج مشابه 1- 3 شکست داد. برخی کوشیده‌اند این ناکامی را توجیه کنند و بگویند که اگر سپاهان در مسابقه رفت یک اخراجی نمی‌داد و 10 نفره نمی‌شد و چنانچه در دیدار برگشت چنین و چنان می‌شد، نتیجه دیگری به‌ثبت می‌رسید و نماینده ما بالا می‌رفت. حقیقت اما چیز دیگری است و سپاهان به این دلیل صریح و سرراست حذف شد که الهلال به وضوح تیم بهتری بود و توانایی‌های فزون‌تری داشت و از بازیکنان فنی بیشتر و بازی گروهی پیشرفته‌تری برخوردار بود و سزاواری صعود را داشت.
صعود سه تیم عربستان
نکته مهم دیگری که در چهار بازی مرحله یک‌هشتم نهایی غرب آسیا به چشم خورد، توفیق قابل پیش‌بینی سه نماینده عربستان در مصاف با رقبا بود. این موفقیت و رسیدن سه تیم متمول عربستانی به جمع 4 تیم برتر غرب آسیا محصول برنامه‌ریزی دقیق‌شان و هزینه کلانی است که در ایام «پیش‌فصل» کردند و با آن ستاره‌های درجه اول جهانی شامل کریس رونالدو، کریم بنزما و الکساندر میتروویچ را به استخدام خود درآوردند. به‌واقع یکی از بازی‌های یک‌هشتم نهایی غرب آسیا دیداری کاملاً عربستانی بود و طی آن النصر تیم کریس رونالدو، الفیما دیگر تیم عربستان را در مجموع دو مسابقه رفت و برگشت 0-2 مغلوب کرد و بالا رفت. نوبهار ازبکستان به رغم همه سرسختی‌هایش 1-2 به الاتحاد تیم بنزما باخت و حذف شد و ماجرای الهلال- سپاهان را نیز پیش‌تر برایتان شرح دادیم. الان تنها تیم غیر‌عربستانی حاضر در نیمه‌نهایی غرب آسیا (و یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان با احتساب کل قاره) العین امارات است که بعید است در ستیز با رقبای پر‌و‌پیمان‌تر سعودی‌اش (این تیم النصر خورده است) جان سالم به‌در ببرد و یک مرحله دیگر هم صعود کند.
کاهش سهمیه‌های ایران
در هنگامه‌ای که برشمردیم، سپاهان محکوم به حذف شدن بود و همان‌طور که قبلاً گفتیم، زورش به حریف عربستانی نرسید اما درس تلخی که این تیم و کل فوتبال باشگاهی ما گرفت، این است که تا زمانی که مؤلفه‌های مالی باب شده توسط باشگاه‌های ثروتمند سعودی برقرار است و آنها با پرداخت نجومی‌ترین مبالغ هر کس را که می‌خواهند، می‌خرند مجالی برای توفیق تیم‌های ما وجود ندارد و آنها بیهوده آب در هاون می‌کوبند. ما در شروع فصل جاری لیگ آسیا چهار نماینده داشتیم اما تراکتور در پلی‌اف و پرسپولیس و نساجی در مرحله گروهی حذف شدند و با حاشیه‌نشین شدن سپاهان گفته می‌شود سهمیه ما برای فصل بعد به «1+2» (2 سهمیه قطعی و یک سهمیه مشروط) تغییر و تقلیل می‌یابد. این در حالی است که از فصل بعد فرصت و شکل برگزاری و حتی نام این رقابت‌ها تغییر می‌یابد و آن را «لیگ نخبگان آسیا» خواهند نامید و طبعاً یک پیامد و الزام حضور در آن رقابت‌ها قدرتمند بودن هرچه بیشتر تیم‌های حاضر در صحنه و استمرار روند هزینه شدن ارقامی نجومی برای جذب ستاره‌های اروپایی و امریکای جنوبی توسط آنها است. در چنین عرصه‌ای کلاه ما پس معرکه است و نه امکانات مالی ما کافی است و نه تضمینی وجود دارد که در راستی‌آزمایی مجدد AFC در‌مورد مشخصه‌های حرفه‌ای باشگاه‌های ما و لزوم استاندارد شناخته شدن آنها سربلند شویم و سهمیه‌های بیشتری را از دست ندهیم.
راه بی‌سرانجام
این آوای بیدارباش در غرب آسیا که طنین آن در شرق قاره هم شنیده می‌شود، تلنگری مجدد به فوتبال خواب‌مانده ما است که باشگاه‌های بزرگ آن نیز هنوز به معنای واقعی کلمه حرفه‌ای و خودکفا و مستقل نیستند و از پول دولت ارتزاق می‌کنند که در تضاد کامل با قواعد AFC است. مسأله مالکیت مشترک برای دو باشگاه پرطرفدار پرسپولیس و استقلال هنوز حل نشده و شایعات حذف مجدد آنها از آسیا برای فصل بعد زبان به زبان می‌چرخد، این راه بی‌سرانجامی است که خودمان انتخاب کرده‌ایم و طبعاً چوب آن را خواهیم خورد، چنانچه در تمامی ادوار اخیر خورده‌ایم و موجب شده زمان ثبت آخرین مقام قهرمانی‌مان در جام باشگاه‌های آسیا به 32 سال پیش بازگردد که تیم اینک ناپیدای پاس تهران بر تارک قاره کهن ایستاد.
انتهای پیام/