کاپوچیانی: چالش کار در بسکتبال زنان ایران را دوست دارم

پریسا غفاری/النی کاپوچیانی که سابقه قهرمانی در لیگ برتر بسکتبال یونان را در کارنامه دارد از اردیبهشت ماه سال جاری سرمربی تیم ملی بسکتبال زنان ایران شد و توانست این تیم را به فینال دویژن B آسیا برساند و تنها یک امتیاز، صعود را از تیم ملی گرفت تا نتواند در دوره بعدی چالشی را برابر تیم‌های قدرتمندی چون چین و ژاپن تجربه کند.
این مربی یونانی فعالیت خود را از سال ۲۰۰۷ به عنوان دستیار شروع کرد و سابقه ۱۰ سال سرمربیگری در بالاترین سطح بسکتبال یونان را در کارنامه خود دارد. کاپوچیانی ۵۳ ساله، هدایت تیم‌هایی نظیر المپیاکوس و پاناتینایکوس را برعهده داشته وپیش از قبول هدایت تیم ملی ایران، با تیم پاناتینایکوس در لیگ زنان یونان حاضر بود.
او در فصل ۱۶-۲۰۱۵ و ۱۷-۲۰۱۶ توانست بدون شکست و با رکورد صد درصد پیروزی، المپیاکوس را فاتح لیگ برتر بسکتبال زنان یونان و همچنین لیگ کاپ یونان کند .النی همچنین سابقه حضور در عرصه باشگاهی بسکتبال لبنان را نیز دارد.
این مربی در طول چهار ماهی که هدایت دختران ایران را برعهده داشت نشان داد عاشق پیروزی است و می‌داند که چگونه از شکست درس بگیرد. با او گفت‌ و گویی انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

 آیا در خصوص پذیرفتن تیم ملی بسکتبال بانوان ایران تردید نداشتید؟
مدیر برنامه‌هایم این پیشنهاد را به من داد. من هم دوست داشتم ببینم چگونه می‌توانم یک تیم را قدرتمند کنم. نتایج تیم زنان ایران در فیبا آسیا چندان ایده‌آل و خوب نبود و پذیرفتن هدایت این تیم برای من یک چالش بزرگ محسوب می‌شد، بخصوص برای من که چالش‌ها را دوست دارم؛ آن هم کار کردن در فضایی که به فرهنگ آن چندان آشنایی نداشتم. می‌خواستم از نزدیک با این وضعیت آشنا شوم، ببینم چگونه می‌توانم در آن کار کنم و چگونه می‌توانم کمک کنم.

 در این مدت که در ایران بودید، مسأله‌ای وجود داشت که کار را برای شما سخت کند؟
نه. مردم با من کاملاً خوب رفتار می‌کنند، آنها میهمان‌نواز هستند و هر چیزی که نیاز داشتم را سریع برای من فراهم کردند. غذاهای بسیار خوشمزه‌ای دارید. من هم تلاش کردم خودم را با فرهنگ ایران که با فرهنگ غرب تفاوت دارد تطبیق دهم.
 وضعیت بسکتبال بانوان در ایران

چگونه است؟ از امکانات راضی هستید؟
زنان ایران بسکتبال را دوست دارند و بازی‌ها را تماشا می‌کنند. فدراسیون تلاش کرده امکانات خوبی در اختیار زنان بگذارد و ما در همان استادیوم تیم ملی مردان تمرین می‌کنیم. در ایران بسکتبال زنان به اندازه مردان عالی نیست ولی جا برای پیشرفت زیاد دارند.
 در اوقات فراغت چه کار می‌کنید؟
من در اینترنت زیاد می‌چرخم، تلویزیون تماشا می‌کنم، برای غذا خوردن بیرون می‌روم و تماشای تئاتر را زیاد دوست دارم. روستا، دریا و ملاقات با مردم دوست‌داشتنی را هم دوست دارم.
 خودتان را در یک کلمه چگونه توصیف می‌کنید؟
سرزنده. من فردی هستم که به دنبال رؤیاهای خود می‌رود.

 الگوی شما در مربیگری کیست؟
اوبرادویچ را تحسین می‌کنم و به او احترام می‌گذارم. من تحت تأثیر شخصیت او هستم. این مربی برای من متمایز است.
 با شکست‌ها چگونه کنار می‌آیید؟
لحظات بد بخشی از بازی است و نیازی نیست بیش از حد با ما بماند. من  از آن درس می‌گیرم، از کارم انتقاد می‌کنم و به پیشرفت خودم کمک می‌کنم.
 و پیروزی؟
برنده شدن یک فلسفه است. کسانی که در ورزش فعالیت می‌کنند، احساس رقابت و برنده شدن را در خود ایجاد کرده‌اند. من می‌خواهم برنده شوم. دوست دارم بسازم و وضعیت را بهبود بخشم.
 چه زمانی به تهران می‌آیید؟
صحبت‌هایی با فدراسیون داشتم و بزودی به تهران می‌آیم تا درباره ادامه همکاری‌ام نشستی با جواد داوری رئیس فدراسیون داشته باشم.