لیگ در نقطه جوش

فرخ حسابی/هفته بیست و نهم لیگ خلیج فارس، حکم دیگ جوشانی را دارد که محتوای آن چیزی نیست جز هیجان و استرس. رقابت این فصل در جدول لیگ برتر ایران، بر عکس آنچه اکثراً در زمین بازی رخ داده، جذاب و نفسگیر بوده است. در فاصله دو هفته مانده به پایان لیگ نه تکلیف قهرمان مشخص شده، نه حاشیه امنیتی برای تیم سوم جهت کسب سهمیه وجود دارد و نه تیمی را می‌توان به عنوان سقوط کرده قطعی معرفی کرد.
این نزدیکی در نتایج و رقابت فشرده در هر لیگی یک امتیاز به حساب می‌آید و برای لیگ ایران نیز. هرچند که می‌توان به کیفیت بازی‌ها و کسل‌کننده بودن بسیاری از آنها ایراد گرفت، اما محصول این لیگ بویژه در این هفته‌های آخر، چیزی جز هیجان برای دوستداران فوتبال نبوده است.
پرسپولیس و استقلال در صدر جدول، نفس به نفس پیش می‌روند. با اینکه سرخ‌ها بالاخره صدر جدول را بعد از هفته‌ها صدرنشینی آبی‌ها از آن خود کردند اما هنوز تضمینی برای قهرمان شدن آنها وجود ندارد. تقابل با شمس آذر در قزوین، یک آزمون پردردسر برای اوسمار و شاگردانش خواهد بود. در سوی دیگر، نکونام که در پی از دست دادن صدر جدول تبدیل به یک معترض تمام عیار به جریان لیگ و فوتبال ایران شده، می‌داند که از دست دادن امتیاز مقابل گل‌گهر را نمی‌تواند با هیچ بهانه‌ای برای هواداران تیمش توجیه کند. بنابراین او و شاگردانش در نبرد با تیم خوب سیرجانی، فشار سنگینی را تحمل خواهند کرد.
در انتهای جدول نیز استقلال خوزستان امیدوار است در زمین مس رفسنجان نتیجه بگیرد و صنعت نفت هم به شکست دادن ذوب‌آهن در اصفهان فکر می‌کند، دو مأموریت سخت برای دو تیمی که سایه سنگین سقوط را بیش از دیگران بالای سر خود می‌بینند. حاشیه امنیت برای فولاد و نساجی و پیکان تا حدی به وجود آمده اما تقابل فولاد و پیکان شاید یک قربانی بزرگ داشته باشد.
لیگ به نقطه جوش خود رسیده است؛ استقلال و پرسپولیس درون و بیرون زمین جنگی غیرمستقیم با یکدیگر دارند و به هیچ‌وجه نمی‌خواهند شانس قهرمانی را از دست بدهند. رقابت لیگ ایران در این فصل شبیه به نبرد آرسنال و منچسترسیتی در لیگ برتر انگلیس در همین فصل شده؛ آنجا آبی‌های شهر منچستر در هفته آخر قهرمان شدند و البته تکلیف قهرمانی در دست خودشان بود. اینجا اوضاع برعکس است و سرنوشت قهرمانی حالا دست سرخ‌های پایتخت ایران افتاده، اما پایان مسیر را هیچ‌کس نمی‌داند.