فوتبال ایران

886
تیم سه نفره و بدون سرمربی

وقتی پرسپولیس همه فرصت ها را می سوزاند

تیم سه نفره و بدون سرمربی

حتی بازیکنی مثل شهاب زاهدی که در این بازی یک گل به ثمر رساند، بازیکنی در حد پرسپولیس نبود و در حالی که با  تلاش بازیکنانی مثل سروش رفیعی و مهدی ترابی، بارها موقعیت روی دروازه حریف ایجاد شد، این بازیکن هم نتوانست، به عنوان یک بازیکن مهاجم در درون زمین حضور داشته باشد و خودی نشان دهد. بگذاریم که سمت راست پرسپولیس مثل همیشه هیچ چیزی برای گفتن نداشت، مدافعان این تیم با کمترین فشار حریف، همه چیز را به بیرانوند واگذار می کردند و یا بازیکنی مثل گولسیانی که نه تنها توان به ثمر رساندن پنالتی را در آزادی نداشت

اکبر منتشلو؛ تیمی که درگیر حواشی شده و این حواشی تقریباً خودخواسته است، به راحتی همه فرصت ها را می سوزاند و این فرصت سوزیها در نهایت به نتایجی ختم می شود که قطعاً خوشایند هیچ کس نیست، بخصوص هواداران که بدون هیچ چشم داشتی در همه شرایط تیمشان را حمایت می کنند و با حضور در ورزشگاه برای تیمشان سنگ تمام می گذارند. پرسپولیس از مدت ها قبل درگیر حواشی خودساخته شد، حواشی که نه نیاز این تیم بود و نه می توانست به مشکلات این تیم کمکی بکند. متاسفانه این درگیر شدن در حاشیه به یک قسمت این تیم هم بر نمی گردد، بازیکنان به نوعی، سرمربی به نوعی دیگر و البته مدیریت این باشگاه که هر از گاهی خود را درگیر موضوعاتی می کرد که ثمری برای سرخ پوشان نداشت. نتیجه درگیر شدن سه ضلع پرسپولیس در حواشی، همین می شود که در رویاروی پرسپولیس مقابل الدحیل دیدیم. پرسپولیس قبل از بازی با الدحیل و در حقیقت قبل از بازیهای پایانی مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا، شانس زیادی برای صعود نداشت و حتی برد این تیم هم در رویاروی با الدحیل، صعودش را تضمین نمی کرد، اما با اتفاقاتی که در روز نخست مرحله آخر این بازیها، رخ داد، همه چیز به نفع سرخ پوشان پایتخت رقم خورد تا با یک برد، بتوانند راهی مرحله حذفی لیگ قهرمانان آسیا شوند، اما صد حیف که پرسپولیسی انگار اصلا به فکر صعود نبودند و در کمال ناباوری مثل همه روزهای گذشته، باز هم فرصت سوزی کردند و اینبار این فرصت سوزی آنها را از لیگ قهرمانان آسیا بیرون کرد. این اولین فرصت سوزی پرسپولیسی ها هم نبود، در روزهای که سپاهان به عنوان رقیب اصلی پرسپولیس در لیگ برتر فوتبال کشورمان، همه بازیهایش را اقتدار برنده می شد، پرسپولیس امسال نتوانست خیلی خوب ظاهر شود و خیلی زود از رقیب خود عقب افتاد و صدر جدول را دو دستی تقدیم سپاهان کرد، اما کسر امتیاز صورت گرفته از سپاهان، بهترین فرصت را برای سرخ پوشان ایجاد کرد تا بتوانند با تکیه بر صدر از دیگر مدعیان فاصله بگیرند، اما این پرسپولیس، تیم استفاده از فرصت ها نبود تا در پایان هفته یازدهم رقابت ها، این تیم جایگاهی بهتر از ششمی نداشته باشد، پرسپولیس حتی اگر هر دو بازی معوقه خودش را با پیروزی سپری کند، باز هم احتمالا به صدر جدول نخواهد رسید.  در مطلیی اشاره کردیم که تنها مشکل پرسپولیس در این روزها کبود بازیکن نبود، این تیم برعکس سالهای گذشته در این فصل از رقابت ها، حسابی درگیر حواشی شده است تا جایی که به وضوع می توان اختلافات در درون باشگاه را دید، از یک طرف اختلافات مدیرعامل با کادر فنی و بازیکنان توی ذوق هواداران می زند، از طرف دیگر عملکرد بازیکنان و کادرفنی قابل دفاع نیست و هواداران راضی نیستند که همه اینها در کنار رفتار کادر فنی پرسپولیس در نحوه برخورد با موضوعات مختلف، باعث شده است پرسپولیس همیشگی را نتوانیم مشاهده کنیم. این وضعیت را به وضوع در رویاروی پرسپولیس مقابل الدحیل شاهد بودیم. از لحاظ فنی، بازیکنان پرسپولیس واقعا چیزی برای گفتن نداشتن، به جزء مهدی ترابی و سروش رفیعی و البته علیرضا بیراوند در درون دروازه، انگار کسی برای پرسپولیس بازی نمی کرد، انگار پرسپولیس تیم 3 نفره ای بود که در رویاروی به الدحیل به میدان رفته بود. وقتی عملکرد تک تک بازیکنان را بررسی کنیم دقیقا به این نتیجه می رسیم، حتی بازیکنی مثل شهاب زاهدی که در این بازی یک گل به ثمر رساند، بازیکنی در حد پرسپولیس نبود و در حالی که با  تلاش بازیکنانی مثل سروش رفیعی و مهدی ترابی، بارها موقعیت روی دروازه حریف ایجاد شد، این بازیکن هم نتوانست، به عنوان یک بازیکن مهاجم در درون زمین حضور داشته باشد و خودی نشان دهد. بگذاریم که سمت راست پرسپولیس مثل همیشه هیچ چیزی برای گفتن نداشت، مدافعان این تیم با کمترین فشار حریف، همه چیز را به بیرانوند واگذار می کردند و یا بازیکنی مثل گولسیانی که نه تنها توان به ثمر رساندن پنالتی را در آزادی نداشت، در مصاف با مهاجمان پرسپولیس هم بدتر بازی را انجام داد و شکست را به این تیم تحمیل نمود. اما انگار باز هم این تنها مشکل برای سرخ پوشان نبود، انگار پرسپولیس در این دیدار بدون سرمربی پا به زمین گذاشته بود، جالب است که در صحنه پنالتی هواداران شاهد بودند که یحیی گل محمدی به جای روحیه دادن به تیم و بازیکنان و البته هدایت آنها! ترجیح داد روی نیمکت بنشیند و همه چیز را به تقدیر! بسپارد که در نهایت این هم فرصت سوزی سرخ پوشان در درون زمین بود. حالا این تیم سه نفره و بدون سرمربی لیگ قهرمانان را از دست داده است، اما زندگی ادامه دارد و پرسپولیس باید در لیگ برتر به میدان برود و انگار هواداران با فهم فوتبالی خوبشان، خطر را زودتر از همه پرسپولیسی ها از جمله مدیریت این تیم، بازیکنان و کادر فنی درک کرده اند که به درستی به یحیی گل محمدی معترض هستند. پرسپولیس با این وضعیت نه تنها لیگ قهرمانان را از دست داده، بلکه ممکن است در بازیهای حساس آینده در لیگ برتر نیز همه چیز را از دست بدهد. پرسپولیس با این وضعیت در دربی باید به میدان برود، بازیهای باقی مانده از نیم فصل اول را در پیش رود دارد و به نظر می رسد سرخ پوشان با ادامه این روند، خیلی چیزها را از دست خواهد داد و گریزی از این ناکامی ها نخواهند داشت. هر چند تغییرات در چنین شرایطی شاید گزینه مناسبی برای آنها نباشد، اما به هر حال با این وضعیت هم پرسپولیس، نمی تواند انتظارات هواداران را برآورده کند.


انتهای پیام/
دیدگاه ها
آخرین‌های فوتبال ایران