ایده ساخت ورزشگاه بزرگ پایتخت نقطه عطف دولت مردمی

  آقای انوشیروانی ماجرای آشنایی شما با شهید رئیسی از کجا کلید خورد؟

آشنایی من با آیت‌الله رئیسی به مقطع حضور ایشان در آستان قدس رضوی و بعد از آن به  قوه قضائیه برمی‌گردد. بعد از اینکه رئیس‌جمهور شدند ارتباط ما با ایشان بیشتر شد و چند بار در مراسم‌هایی که از سوی ستاد مبارزه با مواد مخدر برگزار می‌شد و ایشان به عنوان رئیس‌جمهور حضور داشتند و بنده هم به عنوان رئیس فدراسیون دعوت شده بودم، با ایشان دیدار داشتم. دوبار هم در مراسم تجلیل از قهرمانان شهید رئیسی را دیدم و درباره مسائل روز ورزش صحبت کردیم. یکبار هم که با جامعه ورزش به مناسبت افطاری دیدار داشتند باز هم با این شهید بزرگوار دیدار کردم.
 

 در این دیدارهایی که داشتید مهم‌ترین شاخصه شهید رئیسی را در چه چیزی دیدید؟

شاید مهم‌ترین شاخصه شهید رئیسی توجه به کمبودها و مشکلات و همچنین پیگیری برای رفع آنها بود. انسان بسیار دلسوزی بودند و هر وقت متوجه می‌شدند که در ورزش مشکلی وجود دارد، خودشان پیگیر ماجرا می‌شدند و شخصاً به موضوع ورود می‌کردند. وقتی متوجه وجود مشکلی می‌شدند، همت‌شان برای پیگیری مشکلات دوچندان می‌شد.

  رویکرد دولت سیزدهم و شخص شهید رئیسی به ورزش را چطور دیدید؟

به‌طور کلی اعتقاد دارم که نسبت به دوره‌های قبل و رؤسای جمهور قبلی این دولت به ورزش اهمیت بیشتری می‌داد و در واقع ورزش اولویت شخص شهید رئیسی و همکارانش در دولت بود. این موارد را می‌توان در چند جهت بررسی کرد و متوجه شد که دولت سیزدهم نگاهش به ورزش کاملاً متفاوت بود.

 

  برای بررسی رویکرد دولت سیزدهم با بررسی زیرساخت‌ها شروع می‌کنیم، در این دولت چه اتفاقی در حوزه زیرساخت‌های ورزشی رخ داد؟

دولت سیزدهم در بحث زیرساخت ورزش خیلی خوب کار کرد و رسیدگی به امکانات ورزشی اولویت شهید رئیسی بود. در دولت سیزدهم رسیدگی به اماکن نیمه‌کاره که از دولت‌های قبل به حال خود رها شده بودند، سرعت گرفت. در بسیاری از استان‌ها خیلی از اماکن ورزشی نیمه‌کاره رها مانده بود اما با حضور شهید رئیسی و در سفرهای استانی به این پروژ‌ه‌ها به صورت خاص توجه شد و خیلی زود هم به نتیجه رسید.

 

  در این مقطع ایده طرح ساخت ورزشگاه بزرگ پایتخت از سوی رئیس‌جمهور هم کلید خورد و پیشرفت قابل قبولی نیز داشت.

شهید رئیسی برای حل ریشه‌ای مشکلات حوزه ورزش جدیت خاصی داشتند. یکی از کارهای ریشه‌ای که در دولت مردمی رقم خورد، ایده ساخت مجموعه ورزشی آبرومند در پایتخت بود. یعنی در کنار تکمیل پروژه‌ها ایشان برای ساخت یک مجموعه بزرگ و آبرومند هم اقدام کرد و این نگاه نشأت‌گرفته از تفکر و اراده شهید رئیسی برای رفع ریشه‌ای مشکلات ورزشی بود. مجموعه ورزشی که قرار شد در تهران ساخته شود به نظرم نقطه عطف دوره فعالیت آیت‌الله رئیسی بود و قطعاً با به ثمر رسیدن این پروژه تحولی بزرگ در عرصه زیرساخت ورزش ایران رقم خواهد خورد؛ به خصوص در رشته‌های توپی که می‌توانند با وجود این مجموعه میزبانی‌های مهم و بین‌المللی را بپذیرند. این اقدام حرکت ارزشمندی است که به هیچ عنوان نمی‌توان از کنار آن به سادگی عبور کرد.

 

برگزاری دو دوره مراسم تجلیل از قهرمانان می‌تواند یکی دیگر از نشانه‌های این توجه باشد.

شهید رئیسی در مقطع فعالیت خودشان در دولت سیزدهم، دو دوره مراسم تقدیر از قهرمانان را برگزار کردند که فاصله بسیار کمی با هم داشت.کمتر در ورزش ایران سابقه داشت که در این فاصله کم پاداش قهرمانان پرداخت شود. توجه به کیفیت پاداش‌ها، نشان از توجه به معیشت قهرمانان از سوی شهید رئیسی و دولت مردمی داشت. یکی دیگر از کارهای مهم در دوره آقای رئیسی تعیین مبلغ پاداش قهرمانان بود که به نظرم دستور مهمی بود که فدراسیون‌ها را از رودررو قرار دادن با قهرمانانش نجات می‌دهد.

 

  علیرضا دبیر هم درباره این موضوع صحبت کرد معتقد بود این اتفاق و تصمیم کار بزرگ رئیس‌جمهور شهید برای ورزش ایران بود.

آیین‌نامه قهرمانان همیشه یک معضل بزرگ برای فدراسیون‌ها بود. طبق آیین‌نامه پرداخت پاداش قهرمانان، سکه را پنج میلیون تومان محاسبه می‌کردند درحالیکه با افزایش تورم و قیمت ارز، قیمت روز سکه متفاوت بود و تقریباً چند برابر شده بود و همین باعث شده بود تا بعد از برگزاری مراسم تقدیر از قهرمانان، ورزشکاران روبه‌روی فدراسیون‌ها قرار بگیرند. این مشکل به آقای رئیسی منتقل شد و با وجودی‌که بار مالی زیادی برای دولت داشت اما پیگیر بودند که پاداش قهرمانان حداقل ۵۰ درصد قیمت روز محاسبه شود. حالا قهرمانان می‌دانند که اگر آیین‌نامه تعیین کرده 50 سکه به ورزشکاران تعلق بگیرند، حداقل 25 سکه کامل به آنها تعلق می‌گیرد و خیال‌شان از این بابت حداقل راحت است. تا قبل از دستور شهید رئیسی واقعاً این برای همه دردسر شده بود و کسی نمی‌دانست که چه اتفاقی رخ می‌دهد. پول پاداش در اختیار فدراسیون‌ها قرار می‌گرفت و باید به ورزشکار توضیح می‌دادیم که چطور این پاداش محاسبه شده است.

 

  توجه به معیشت قهرمانان هم از همین جا شکل می‌گیرد.

معیشت ورزشکاران در اولویت بود و شهید رئیسی اصرار داشتند که همه قهرمانان به بهترین شکل ممکن دیده شوند. شهید رئیسی به همه نگاه یکسان داشتند و همه موارد را با هم می‌دیدند؛ ایشان اعتقاد داشتند در کنار ورزشکاران باید به زندگی مربیان هم توجه شود. اعتقاد داشتند باید حق مربیانی که شبانه‌روزی در اردو هستند و نقش مهمی در موفقیت یک ورزش برعهده دارند هم باید پرداخت شود. متأسفانه این موضوع در آیین‌نامه مغفول مانده بود و ابداً به جایگاه و شأن مربیان توجهی نشده بود. درحالی‌که مربیان ما اصلاً نمی‌توانند علاوه بر مربیگری شغل دیگری داشته باشند و این موضوع زندگی آنها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. حالا با دستور شهید رئیسی برای تغییر آیین‌نامه پاداش قهرمانان و از آنجایی که ایشان برای مربیان هم با همان جدیت تأکید داشتند، این مشکل رفع می‌شود.

 

  یکی از مواردی که به شاخصه شهید رئیسی تبدیل شده بود، سفرهای استانی ایشان بود. به برخی از استان‌ها چندین بار سفر کردند و شما هم گفتید که در این سفرها خیلی از اماکن ورزشی جان گرفتند، فکر می‌کنید اگر این سفرها نبود امکان تکمیل پروژه‌ها وجود داشت؟

نه به نظرم امکان نداشت که بدون انجام این سفرها اماکن ورزشی نیمه‌کاره تکمیل شود. در مجموع دولت شهید رئیسی شبانه‌روز به دنبال رفع مشکلات و کمبودها بود اما آن سفرها کمک زیادی کرد تا مشکلات و کمبودها رفع شود و من اعتقاد دارم که ورزش از این سفرها به خوبی نفع برد. متأسفانه مشکل در کشور زیاد هست و واقعاً برای رفع این مشکلات نیاز به یک رئیس‌جمهور بود که خستگی نشناسد و شبانه‌روز پیگیر مشکلات باشد و با همین پیگیری شهید رئیسی خیلی از این موارد رفع شد.

 

  درباره فدراسیون ناشنوایان هم دستوری دادند که خیلی اهمیت داشت؛ ایشان نشان دادند که حواس‌شان فقط به رشته‌های مطرح و قهرمانان نامدار نبود.

شهید رئیسی و به طور کلی دولت سیزدهم برای پیگیری امور جوانان واقعاً درایت و جدیت خاصی داشتند. برای برداشتن سنگ از جلوی پای قهرمانان و به طور کلی جوانان دستورات مهم و خوبی می‌دادند. درباره ورزشکاران ناشنوا هم دستور بسیار مهمی را دادند که البته هنوز نمی‌دانم به طور کامل به مرحله اجرا رسیده یا نه اما با این دستور مشکل اشتغال قهرمانان این رشته حل می‌شد. فکر می‌کنم به صورت لایحه به مجلس ارائه شده تا مدال‌آوران این فدراسیون در سازمان‌ها و مراکز دولتی استخدام شوند. استخدام این قهرمانان قدم بسیار مهمی بود و به نظرم پیام بسیار مهمی هم داشت. مشخص بود که شهید رئیسی فقط به فکر رشته‌های مدال‌آور و ورزش‌های توپی مثل فوتبال نیست. شهید رئیسی به دنبال این بودند که مردم و زندگی مردم دچار چالش نشود. مملکت مشکلات زیادی دارد و نیاز به یک برنامه‌ریزی مدون و پیگیرانه دارد و این در دولت شهید رئیسی در حال شکل گرفتن بود که متأسفانه نیمه‌کاره ماند که امیدوارم دولت‌های بعدی بتوانند این راه او را ادامه بدهند. فکر شهید رئیسی رفع مشکل جوان ایرانی بود؛ حالا می‌خواهد فوتبالیست باشد یا وزنه‌بردار و یا کشتی‌گیر، برای او همه در یک نگاه بودند. اینکه نگاهشان به همه یکی باشد را به خوبی پیش بردند و فکر می‌کنم قهرمانان هم متوجه این موضوع شدند.

 

  به طور کلی اگر قرار باشد رویکرد دولت سیزدهم و شهید رئیسی را نسبت به ورزش ارزیابی کنید، چه مواردی را در نظر می‌گیرید؟

برای اینکه به طور دقیق و قابل فهم‌ بخواهم درباره رویکرد دولت سیزدهم نسبت به ورزش و کاری که شهید رئیسی در ورزش انجام دادند، توضیح بدهم، باید این دوره را با دوره‌های قبل قیاس کنم. وقتی این قیاس انجام شود به نظرم تازه اهمیت کار آقای رئیسی در عرصه ورزش مشخص می‌شود. ورزش ایران تا سال 87 و 88 به لحاظ زیرساختی حالش بسیار خوب بود و اتفاقات بزرگی رخ داد. ساخت آکادمی ملی المپیک و ساخت مجموعه ورزشی در مراکز استان‌ها رشد بسیار خوبی داشت اما از سال ۸۸ و ۸۹ با توجه به تحریم‌های ظالمانه که به کشور تحمیل شد و افزایش نرخ تورم و افزایش قیمت ارز اوضاع کلی کشور تحت تأثیر قرار گرفت و در این بین به نظرم ورزش نسبت به بخش‌های دیگر آسیب زیادی خورد. زیرساخت‌های ورزش به‌طور کلی متوقف شد و  توجه به قهرمانان و پاداش مدال‌آوران مورد بی‌توجهی قرار گرفت ولی در دولت شهید رئیسی توجه به همه این مواردی که ذکر شد، شتاب خیلی خوبی گرفت و با تمام مشکلاتی که در کشور به دلیل مشکلات اقتصادی و افزایش تحریم‌ها وجود داشت اما همت شهید رئیسی و دولت سیزدهم بر این بود که با وجود همه مشکلات به ورزش توجه ویژه‌ای شود و ما این را در فدراسیون وزنه‌برداری دیدیم.

 

  بودجه ورزش را در دولت سیزدهم چطور دیدید؟

یکی از اقدامات مهم دولت سیزدهم توجه به بودجه ورزش بود و در دو سال گذشته بودجه ورزش تغییرات اساسی کرد. قبل از این هم عرض کردم که افزایش نرخ ارز مشکلات زیادی را برای ورزش به وجود آورد. ورزش ریالی بودجه می‌گیرد اما تمام هزینه‌هایش به دلار است و با توجه به افزایش قیمت ارز طبیعی است که بودجه فدراسیون‌ها هم افزایش پیدا کند. این هم از موضوعاتی بود که مغفول مانده بود اما دولت شهید رئیسی به این نکته هم توجه ویژه‌ای کرد و رشد عجیبی را در بودجه فدراسیون‌ها داشتیم. خب یکی از فدراسیون‌هایی که از این تصمیم دولت شهید رئیسی منتفع شد، فدراسیون وزنه‌برداری بود که بودجه ما حداقل سه برابر رشد کرد و اگر بخواهیم بودجه کمیته را هم در نظر بگیریم باید بگویم که چهار برابر شد. البته هنوز هم این بودجه کفاف کار وزنه‌برداری را نمی‌دهد اما واقعیت این است که نگاه دولت سیزدهم به ورزش بسیار خوب بود اما شاید این خیلی به چشم نیامد و دلیل آن هم بی‌توجهی در دوره‌های قبل بود که کوهی از مشکلات را به وجود آورده بود. ببینید وزنه‌برداری یکی از رشته‌های مدال‌آور در تاریخ ورزش ایران بوده و عملکرد این ورزش به طور کلی مشخص است اما در 6 الی 7 سال گذشته هرگز این رشته حمایت نشد و در واقع با بی‌توجهی روبه‌رو شد. البته این بی‌توجهی فقط مختص وزنه‌برداری نبود و به طور کلی دولت وقت دغدغه ورزش را نداشت اما شهید رئیسی نگاه خوبی به ورزش داشت و جایگاه آن را به خوبی درک کرده بود. بنابراین تمام تصمیماتی که می‌گرفت و یا دستوراتی که می‌داد به ورزش کمک می‌کرد.