روضة المُریدین
انتشارات «فرهنگ معاصر» به‌تازگی کتاب روضة المُریدین ابن‌یزدانبار همدانی را منتشر کرده است. این اثر که برای نخستین‌بار و براساس مقابلۀ چندین نسخۀ خطی منتشر شده است، در کنار آثار مشهوری همچون کتابِ لُمَع نوشتۀ ابونصر سَرّاج طوسی (ف378) و کتاب تَعَرُّف نوشتۀ ابوبکر گل‌آبادی بخاری (ف380) و رساله ابوالقاسم قشیری (ف465)، یکی از دستینه‌ها یا کتاب‌های جامع صوفیه به شمار می‌رود. جامعیت این کتاب‌ها از این جهت است که مسائل مختلف تصوف در سده‌های نخستین، مانند آداب عبادت و معاشرت و احوال و مقامات و سماع و ذکر مشایخ، در آنها مطرح شده است. از آنجا که بیشتر کتاب‌های جامع، نوشتۀ مشایخ خراسان است؛ کتاب روضة المُریدین، هم از این جهت که کتابی جامع است اهمیت دارد و هم از این جهت که بیرون از خراسان و در همدان تألیف شده است. تصوف همدان تا چندی پیش تنها با عین‌القضات (ف525) شناخته می‌شد اما اکنون با آگاهی‌های تازه‌ای که از صوفیان همدان و آثار خطی آنها به دست آمده است می‌توان تصویر روشن‌تر و باشکوه‌تری از تصوف همدان ارائه کرد. ابوجعفر محمد بن حسین بن احمد سعیدی صوفی قاضی معروف به «ابن‌یزدانیار همدانی»، نویسندۀ روضة المُریدین، در سال 380 در روستای فورجردِ همدان به دنیا آمد و پس از فراگیری آموزه‌های دینی و صوفیانه در همدان و دیگر شهرهای منطقۀ جبال، مانند دینور و قزوین و بروجرد و ری، در اواخر عمر به روستای خود برگشت و به دستگیری از سالکان پرداخت و سرانجام در 21 جمادی‌الاول سال 472 همانجا از دنیا رفت. آرامگاه ابن‌یزدانیار تا مدت‌ها زیارت می‌شد. وی در تصوف عمدتاً از محضر ابن‌فَنجُویه دینوری (ف414) و ابن‌فَضالۀ نیشابوری (ف420) و به‌ویژه باباجعفر ابهری (ف428) کسب فیض کرده بود. از شاگردان او می‌توان ابن‌قَیسَرانی (ف 507) و شیرویۀ دیلمی (ف509) را نام برد. ابن‌یزدانیار حلقۀ وصل میان مشایخ قدیم و مشایخ بعدی همدان است. این اثر به‌همّت محمّد سوری و نصرالله پورجوادی تصحیح شده و در اختیار پژوهشگران قرار گرفته است.
نویسنده: ابن یزدانیار همدانی
ناشر: فرهنگ معاصر
تعداد صفحات: ۵۳۹