او مربیاش را هم با این کار خوشحال کرد: «مربیام همیشه، در همه مسابقات حضور دارد. او هم آن لحظه خوشحال شد چرا که قبلاً گفته بود دوست دارم تو رکوردم را بزنی. البته من اولین بار در استانبول رکورد 3 هزار متر مربیام را شکستم که لحظه عجیبی بود. هفته پیش هم مثل بار اول برایم خوشحال بود.»
پریچهر شاهی معتقد است که دنبال پول نیست: «رکوردشکنی در ایران هیچ سودی برای ما دوومیدانیکاران ندارد، تنها منفعتش این بود که نتیجه تلاشم را گرفتم و بس. راهی که خانواده و مربیانم در آن مرا حمایت کردند وگرنه فدراسیون هیچ پاداشی برای رکوردشکنیها به من نداده است. البته یک بار وقتی آقای مبینی سرپرست فدراسیون بود، رکورد 3 هزار متر جوانان را که زدم، به من پاداش داد ولی بابت دو رکوردی که در باکوی آذربایجان و استانبول زدم، هیچ حمایتی نشدم. البته من دنبال حمایت مالی نیستم و تنها به خاطر عشق به دویدن، میدوم.»
او از حالا رؤیای مدال هم دارد: «من برای گذاشتن پا جای پای مربیام تلاش میکنم. دوست دارم اول در مسابقات قهرمانی آسیا و بازیهای آسیایی مدال بگیرم و بعد سهمیه المپیک. من هم مثل خیلی از ورزشکاران آرزوی دویدن در المپیک و حتی رکوردشکنی و مدال را دارم.»