«نسرین اسماعیلی» مادر دلنگرانی است که روی پلههای بیمارستان نشسته و تند تند ساعتش را نگاه میکند. او به «ایران» میگوید: «پسر 7 سالهام چند هفتهای است که بیمار شده و دکترها تشخیص سرطان استخوان دادهاند. آزمایشها را در بیمارستان کودکان بندرعباس انجام داده و منتظر جوابیم.»
او پیشتر یکی از فرزندانش را به دلیل نبود بیمارستان تخصصی و نبود تجهیزات پیشرفته کودکان از دست داده و حالا علی رغم دلنگرانی و اضطراب شدیدش، نسبت به نجات کودکان بیمار در استان هرمزگان ابراز امیدواری میکند.
«کمالی» سرپرستار آنکولوژی اطفال بیمارستان نیز به «ایران» میگوید: «کودکان سرطانی پس از شیمی درمانی، مستعد عفونت شده و نمیتوانند در مدارس عادی درس بخوانند. به همین دلیل مدرسه کوچکی در دل بیمارستان احداث کرده و در هر پایه تحصیلی با هماهنگی آموزش و پرورش امکان تدریس برای کودکان مبتلا به سرطان را فراهم کردهایم. اتاقی کوچک که در آن چند میز و صندلی قرار گرفته و معلمین به کودکان سرطانی درس میدهند.»