میتوان برنامه «امتداد» را نوعی فلسفه ورزی با زبان سینما دانست که ریشهها و اندیشههایی که جهان امروز را برمیسازد، در کانون توجه و تأمل آن قرار گرفته است. از این رو مخاطب این برنامه لزوماً سینما دوستان و علاقهمندان به هنر نیست بلکه طیف گستردهتری از همه کسانی که به اندیشیدن و فهم جهان مدرن علاقه دارند و میخواهند زیست خودآگاهانهای در این جهان پیچیده داشته باشند، میتوانند جامعه هدف و مخاطبان این برنامه باشند. گرچه در این میان علاقهمندان و کنشگران علوم انسانی و اجتماعی شاید سوژههای جذابتری از حوزههای تخصصی خود که با سینما گره خورده است را دراین مباحث بیابند. مباحثی مثل مدرنیسم، پست مدرنیسم، جهان بینی شرقی، جهانهای موازی، رؤیای امریکایی، شناخت و ذهن، جهان سایبرتیک، جهانیسازی و.....طیف وسیعی از قلمرو اندیشگی را به سینما گره میزند تا یک مدرسه سینمایی-فلسفی بسازد. میتوان با همه مباحث یا نظراتی که در این برنامه مطرح میشود، موافق نبود یا حتی آن را نقد کرد اما آنچه دلیل اهمیت و جذابیت این برنامه است، بستری است که برای اندیشیدن به میانجی سینما ایجاد میکند. «امتداد» برنامهای گفتوگومحور است که از حیث محتوایی، امکانی برای تفکر و اندیشه در سینما و با سینما فراهم میکند و از حیث فرمی هم سعی کرده ساختار جذاب و متفاوتی داشته باشد. دکور برنامه و متن گفتاری که در ابتدای آن طراحی شده با ذوقی زیبایی شناختی گره خورده و پیش آگاهی در ذهن مخاطب ایجاد کرده است. «امتداد» سینما را نه بهانهای برای سرگرمی که به بستری برای آگاهی تبدیل میکند.