تجاریسازی یک محصول استراتژیک
همچنین قرار گرفتن ایران به عنوان نهمین کشور تولیدکننده آب سنگین در جهان نیز دستاوردهای صنعت هستهای ایران را وارد بازار رقابت جهانی کرده است. آب سنگین که به گواه آژانس امنیت ملی امریکا یک سرمایه ارزشمند ملی و یک محصول استراتژیک به شمار میرود، در بخشهای مختلف علوم تغذیه، نفت و گاز، شیمی، زیست شناسی، داروسازی، هیدرولوژی و فیبرهای نوری و پزشکی کاربردهای فراوانی دارد؛ ایزوتوپهای پایدار، تصویربرداری از بیماریهای صعبالعلاج، بررسی آبهای زیرزمینی و سنیابی آن، محل مناسب احداث سد و بررسی منشأ آلودگیهای آب و غذا و بررسی چاههای نفت از جمله کاربردهای آن به شمار میرود. در شرایطی که ایران بر مبنای قوانین و مقررات محدودکننده امریکا در زمره کشورهایی قرار دارد که شرکتهای امریکایی اجازه صادرات آب سنگین را به آنها ندارند، به این موفقیت دست یافته که سالانه به 20 تن آب سنگین دست پیدا کند. در حقیقت ایران بعد از کشورهایی همچون امریکا، روسیه، چین، هند، آرژانتین، رومانی و کانادا نهمین کشوری است که در دنیا آب سنگین تولید میکند آن هم در شرایطی که مجموعه کارهای طراحی، خرید، ساخت، اجرا و راهاندازی مجتمع تولید محصول استراتژیک با تکیه بر ظرفیتهای داخلی انجام شده و هیچ مشاور و پیمانکار خارجی در این موضوع نقشی نداشته است.
بهانهسازی اروپاییها
در شرایطی که انرژی هستهای بخش مهمی از انرژی جایگزین مورد نیاز کشورهای جهان را تأمین میکند، برخی با این انگاره نادرست که بهرهمندی ایران از ذخایر بالای نفت و گاز، آن را از استفاده از انرژی هستهای بینیاز میسازد، تمرکز و صرف هزینه برای پیش راندن این صنعت راهبری را رویکردی غیرضروری میخوانند؛ امری که در سالهای اخیر به حربهای برای کشورهای منظومه غرب تبدیل شده بود تا با تردید افکنی نسبت به عملیات غنیسازی در ایران، ایران را از یک انرژی جایگزین راهبردی محروم سازند.