گریه کن، گریه قشنگه!
فوت مک‌کارتی و موضوعات وابسته
محمدعلی یزدانیار
دبیرگروه کتاب
mohammadaliyazdanyar@gmail.com
اول. یکی از اولین موضوعاتی که در جلسات پیش از آغاز به کار با سردبیر گرامی در موردش به توافق رسیدیم بخشی بود مختص معرفی جذاب و خواندنی نویسندگان بزرگ جهان.
این کار به دلایلی کاملاً نامشخص هفت هشت ماه روی زمین مانده بود اما از شماره قبل و با مطلب چارلز دیکنز کار را به صورت جدی آغاز کردیم.
این هفته هم که در مورد کورمک مک‌کارتی برایتان نوشته‌ایم. خلاصه ما بخش را راه انداختیم، دیگر جذاب و خواندنی شدنش را شما بگویید. صمیمانه منتظر بازخورد شما هستیم.
دوم. گفتم مک‌کارتی، یادم آمد بعدش نگفتم خدا رحمتش کند! خداوند رحمتش کند و او را غریق آرامش بفرماید که عجب قصه‌گوی محشری بود.
مرگ او جدای از غمی که بابت کم شدن یکی دیگر از نویسندگان خوب دوران خودمان ایجاد می‌کند برای هم‌نسل‌های من غصه‌ای جداگانه دارد.
نویسندگانی که نسل من با آنها بزرگ شد یکی یکی از دنیا می‌روند.
کسانی که ما در اواخر دهه 70 تا اوایل دهه 90 آثارشان را مطالعه کردیم معمولاً از نویسندگان بزرگ نیمه دوم قرن بیستم میلادی بودند.
سلینجر رفت، ونه‌گات رفت، ساراماگو رفت، دکتروف رفت، همین آقای مک‌کارتی رفت، اصلاً آدم دوست دارد سر بگذارد بر زمین و های‌های گریه کند.
سوم. چیزی که پس از فوت مک‌کارتی دیدم – و پیش از این چندبار دیگر مشابهش اتفاق افتاده بود – از اهمیتی است که مردمان آن سوی دنیا برای اهالی فرهنگ و هنر خودشان قائلند. نام مک‌کارتی را که جست‌و‌جو کنید، صدها مقاله تحلیلی در مورد آثارش، سبک نگارشش، نقاط قوت و ضعفش، نقد تک تک کتاب‌هایش و خلاصه هر چیزی که فکر کنید خواهید یافت.
تازه اینطور هم نیست که مک‌کارتی اول از دنیا برود، بعد بشود یک نویسنده بزرگ، مک‌کارتی و مک‌کارتی‌ها در ینگه دنیا وقتی زنده‌اند هم عموماً قدر و ارزش کافی را می‌بینند. این چیزی است که ما باید با تمام وجود از آنها یاد بگیریم، هم قسمت تحلیل و نقدهایش را، هم بخش احترام آدم زنده را، آدم مرده که اصلاً فکر و ذکرش چیز دیگری است!
چهارم. و نکته آخر، مک‌کارتی از آن دسته نویسندگانی است که در هالیوود عاقبت بخیر شد، موفقیت فیلم «جایی برای پیرمردها نیست» گرچه تفاوت‌هایی جدی با متن کتاب دارد چنان عظیم بود که رسانه‌های امریکایی همان موقع نوشتند که «کورمک مک‌مارتی بر نفرین هالیوود
فائق آمد».
حالا ما جز هوشنگ مرادی کرمانی و دو سه مورد دیگر، اصلاً اثر اقتباسی داریم که بخواهیم بگوییم نفرینی دارد یا ندارد؟ این هم به یادگیری‌های بند قبلی اضافه کنید، لطفاً! متشکرم!