زهرا بلنددوست نویسنده کتاب نیز این رمان را از پستهای کانال تلگرامش به ساحت کتاب کشیده است. رمان از همان ابتدا ناهمخوانی و ناهماهنگیاش آغاز میشود. نام رمان هیچ قرابتی با محتوای کتاب ندارد. شخصیتپردازی و فضاسازیها با اینکه نسبتاً قابل قبولاند اما نویسنده در توصیفات و کشمکشهای درونی شخصیت اول باعث طولانی شدن بیدلیل و فضاهای تکراری شده است.
با اینکه دغدغه نویسنده در بیان و تبیین اسلام و تقابل اسلام و داعش، گروهک منافقین و شستوشوی مغزی سمپاتهایش و در نهایت نفوذ و قدرت سپاه پاسداران ایران در منطقه قابل ستایش است، اما طولانی بودن رمان نسبت به محتوای آن، استفاده بیش از حد خردهروایتها از زبان شخصیت اصلی، طرح برخی از شبهات و بیجواب گذاشتن آنها طی رمان، باعث ضعف در محتوای کتاب شده است.
نویسنده در تمام کتاب چه زمانی که در مورد اسلام صحبت میکند چه داعش و اطلاعات سپاه، مشخصاً بدون تحقیق، جستوجو و مطالعه دقیق است و هیچ اشراف علمی و پژوهشی به موضوعات ندارد و گویی در مورد همه چیز حسی و شهودی نوشته یا اطلاعات جسته و گریخته و عامیانه است.
در کنار اینها سیر تحولات عرفانی و اعتقادی شخصیتها چنان سریع، بیدلیل و بدون منطق قوی است که از بزرگترین نقاط ضعف کتاب محسوب میشود؛ اندیشههایی که رد پای تفکر نویسنده پررنگ است و اعتقاد شخصی نویسنده مانع از پرداخت صحیح و منطقی به این تحولات شده است.
به طور خاص تکفیریهای داعش و اعمال و رفتار آنها، سیاستورزی، نحوه تشکیل دولت و عضوگیری آنان، همچنان موارد زیادی برای پرداخت دارد که نویسنده نیاز به پررنگ کردن و اغراق در خلقیات پیش پا افتاده و غیرضروری برای معرفی این گروهک تروریستی نداشته است. نویسنده به راحتی میتوانست از زوایای مختلف، برای معرفی مخوف و سیاه بودن داعش در راستای ترغیب خواننده استفاده کند.
در هر صورت نویسنده رمان «چایت را من شیرین میکنم» میتوانست در مدت زمان بیشتری و با تحقیقات بیشتر در زمینههای مهم اعتقادی که درونمایه داستان بود، ساختار جذابتری به قصه خود ببخشد.