- حیف! کاش بیشتر میخریدم.
حالا اگر این پرتقالهای توسرخ، این طعم و مزه را نداشت، به نظرتان عکسالعملم چه بود؟
-حیف! کاش نمیگرفتم.
ملاحظه میکنید؟ ما در هر صورت، معتاد این حیفها و کاشها هستیم، چه موقعیتهای زندگی خوشآیندمان باشد، چه بدآیندمان.
پرتقالهای توسرخ، شیرین باشند میگوییم حیف و کاش، پرتقالهای توسرخ شیرین نباشند باز هم میگوییم حیف و کاش. انگار این حیف و کاش در دست ما باد کرده، نمیدانیم با آنها چه کنیم بنابراین به اولین موقعیتی که میرسیم، آنها را میچسبانیم.