این نکته زمانی بیشتر توی ذوق میزند که میبینیم عزتی در سال ۱۳۹۸ در پنج فیلم سینمایی بازی کرده است که در هر کدام نقشهایش شبیه به هم بوده است. اینجاست که بازیگر باید با گزیدهکاری و وسواس، نگذارد مدام در نقشهای مختلف تکرار شود و تصویری کلیشهای از خودش در ذهن تماشاگر به جا بگذارد. جواد عزتی برای به دست آوردن نامش در سینما زحمت زیادی کشیده است. لیاقتش را هم داشته است. او از بازی در سریالهای کمدی تلویزیون کارش را شروع کرد و پله پله جلو آمد و به یکی از ستارههای سینمای ایران تبدیل شد. عزتی برای حفظ نام و برندی که در سینما به سختی به دست آورده، باید هوشمندانهتر عمل کند. رفتن در قالب نقشهای تکراری و محک نزدن خود در فیلمهایی متفاوت، نام جواد عزتی را در سینمای ایران به بازیگری کلیشهای و تکبعدی تبدیل میکند. این بازیگر نیاز به یک خانهتکانی در نوع بازی و انتخابهایش دارد. در جشنواره امسال این موضوع بسیار به چشم آمد. عزتی باید فکری به حال انتخاب فیلمهایش کند تا در آیندهای نه چندان دور به بازیگری درجه دو تبدیل نشود.