انبه؛ میوه‌ای طلایی با خواص تغذیه‌ای بالا و فرصت‌های از دست‌رفته تولید داخلی
ایران از ظرفیت‌های اقلیمی کم‌نظیری برای تولید انبه برخوردار است، سالانه صدها میلیون دلار صرف واردات این میوه می‌شود؛ درحالی‌که انبه سرشار از ویتامین‌ها، فیبر و آنتی‌اکسیدان‌هایی مؤثر برای سلامت بدن است. در این گزارش، به گفت‌وگو با دکتر منصور رضایی (متخصص تغذیه) و سید رضا نورانی (رئیس اتحادیه ملی محصولات کشاورزی) پرداخته‌ایم.
فروغ احمدی، گروه اقتصادی ایران آنلاین_ در شرایطی که تقاضا برای میوه‌های گرمسیری مانند انبه در کشور رو به افزایش است، ایران همچنان واردکننده عمده این محصولات به شمار می‌رود. این در حالی است که انبه نه‌تنها از نظر تغذیه‌ای دارای ارزش بالا و تأثیرگذار در سلامت عمومی جامعه است، بلکه تولید آن می‌تواند به کاهش وابستگی ارزی، اشتغال‌زایی و توسعه مناطق جنوبی کشور منجر شود.
دکتر رضایی در این گفت‌وگو با تأکید بر اینکه انبه میوه‌ای وارداتی و غیر بومی ایران است، گفت: «این میوه گرچه در برخی افراد می‌تواند ایجاد آلرژی کند، اما از نظر ارزش غذایی بسیار غنی است. انبه یکی از بهترین منابع بتاکاروتن است که در بدن به ویتامین A تبدیل می‌شود. این ویتامین نقش مؤثری در تقویت سیستم ایمنی بدن، مقابله با عفونت‌ها و حتی پیشگیری از برخی سرطان‌ها دارد.»
وی افزود «انبه سرشار از فیبر است، که به‌ویژه برای سلامت دستگاه گوارش اهمیت دارد. مصرف میوه کامل انبه توصیه می‌شود؛ نه آب انبه، چرا که آب آن فاقد فیبر بوده و می‌تواند قند خون را در افراد دیابتی بالا ببرد. مانند سایر میوه‌ها، انبه نیز قندهای طبیعی دارد اما به دلیل وجود ویتامین‌ها و املاح، مصرف آن برای افراد سالم بی‌خطر است.»
رضایی همچنین به نقش آنتی‌اکسیدان‌ها اشاره کرد و گفت: «انبه منبع خوبی از ویتامین C، اسید فولیک و ترکیبات آنتی‌اکسیدان است که با حذف رادیکال‌های آزاد از بدن، در کاهش اثرات آلودگی هوا، سیگار و استرس مؤثرند. این میوه همچنین اثر ملیّن و مُدر دارد و می‌تواند در کنترل وزن، سلامت پوست و بهبود عملکرد بدن در برابر عوامل محیطی مؤثر باشد.»
در ادامه این بررسی، سید رضا نورانی، رئیس اتحادیه ملی محصولات کشاورزی، با انتقاد از وابستگی بالا به واردات میوه‌های گرمسیری، به ضعف سیاست‌گذاری‌ها در بهره‌برداری از ظرفیت‌های داخلی اشاره کرد.
او گفت: «در حال حاضر تولید انبه محدود به استان‌هایی نظیر سیستان و بلوچستان و تا حدی هرمزگان است. این میزان نه تنها پاسخگوی نیاز کشور نیست، بلکه ما را وابسته به واردات رسمی و غیررسمی کرده است.»
وی افزود: «سالانه حدود ۶۶۰ میلیون دلار برای واردات موز هزینه می‌شود و با احتساب واردات انبه، آناناس و سایر میوه‌های گرمسیری، این عدد به نزدیک یک میلیارد دلار می‌رسد. این در حالی است که ایران با دارا بودن بیش از ۷۸۰ کیلومتر نوار ساحلی در دریای عمان و پتانسیل انرژی خورشیدی، می‌تواند قطب تولید این محصولات باشد.»
نورانی به عدم هماهنگی میان دستگاه‌های مختلف اجرایی نیز اشاره کرد و گفت: «توسعه این حوزه نیازمند تشکیل یک کمیته ملی با مشارکت وزارت جهاد کشاورزی، وزارت اقتصاد، اتاق‌های بازرگانی، استانداری‌ها و تشکل‌های خصوصی است. با یک طرح جامع و سرمایه‌گذاری هدفمند می‌توانیم این وابستگی را کاهش دهیم.»
وی با تأکید بر زنجیره فرآوری گفت: «در دنیا انبه تنها برای مصرف تازه‌خوری نیست. فرآورده‌هایی نظیر کنسانتره، چیپس انبه، آبمیوه، بستنی، شیرینی‌پزی و حتی مکمل‌های دارویی از این میوه تولید می‌شود. ما نیز باید به سمت فرآوری و صادرات محصولات دارای ارزش افزوده حرکت کنیم.»
انتهای پیام/