روایت المرت از جنگ فاجعه‌بار غزه

ایران آنلاین: ایهود المرت، نخست‌وزیر اسبق رژیم صهیونیستی که این روزها به یکی از مخالفان تند این رژیم و از منتقدان سیاست‌های بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر کنونی در غزه تبدیل شده، در مقاله‌ای برای روزنامه صهیونیستی هاآرتص، نوشت: «آنچه ما اکنون در غزه انجام می‌دهیم، جنگی ویرانگر است: کشتار بی‌رحمانه، بی‌حد و حصر، ظالمانه و جنایتکارانه علیه غیرنظامیان.»

وضعیت کنونی جنایت است

به گزارش ایسنا، او به نیویورک‌تایمز درباره دلیل تغییرات در مواضعش گفت: این جنگ خیلی بیشتر از آنچه که در وهله اول فکر می‌کردم، ادامه یافت. من شاید یک سال پیش خواستار پایان جنگ شده بودم. از مارس امسال اجماعی در اسرائیل، از سوی مقام‌های مهم با سابقه نظامی - فرماندهان ارتش اسرائیل، فرماندهان موساد، فرماندهان سرویس مخفی، نه فقط افراد عادی در میدان نبرد، بلکه افرادی که در قضاوت در مورد گزینه‌های نظامی آموزش دیده و باتجربه هستند - به اشتراک گذاشته شده است؛ همه آنها می‌گویند: جنگ باید همین حالا متوقف شود. جنگ را پایان دهید و همه اسیران را برگردانید. نگرش کلی در اسرائیل اکنون این است که جنگ ادامه دارد نه به این دلیل که به هدفی که آن را توجیه کند، خدمت می‌کند، نه به این دلیل که قرار است اسیران نجات یابند؛ برعکس، احتمالاً جان آنها را برای جنگی به خطر می‌اندازد که ناظران جدی در اسرائیل آن را جنگ شخصی برای بقای سیاسی نتانیاهو می‌نامند. این وضعیت، جنایت است و این چیزی نیست که قابل تحمل یا پذیرش باشد.

نتانیاهو اسماً رهبر اسرائیل است

المرت در توضیح سیاست دولت نتانیاهو در محاصره و عدم مجوز ورود مواد غذایی به غزه و در نتیجه گرسنگی مردم و موضع چهره‌های ارشد دولت که علنا گفته‌اند «مردم غزه را از غذا، دارو و نیازهای اولیه زندگی به دلیل برخی سیاست‌ها محروم کرده‌ایم.» گفت: بله ما نیازهای مردم را برآورده نکردیم. مردم گرسنه بودند. تصاویر دلخراش و وحشتناک بود، این سیاست دولت است، همانطور که وزیر بن گویر و وزیر اسموتریچ به واضح‌ترین شکل ممکن بیان کردند. ببینید، من معتقدم باید با دشمن جنگید، زمانی که نخست وزیر بودم این کار را کردم، اما نه اینکه به دو میلیون نفری که در غزه زندگی می‌کنند نگاه کنیم و بگوییم همه آنها حماس هستند؛ بنابراین سزاوار گرسنگی هستند! نتانیاهو خودش اسیر است. او اسماً رهبر اسرائیل و نخست وزیر است. اما او کاملاً اسیر این تروریست‌های افراطی و بنیادگرا است که سیاست را دیکته می‌کنند، زیرا اگر تسلیم فشارهای آنها نشود، دولت خود را از دست خواهد داد.

او درباره تشدید تنش و نه کاهش آن و قصد ارتش صهیونیستی برای راندن فلسطینی‌های غزه به سمت کریدور موراگ، در جنوب غزه، نزدیک مرز با مصر و اسکان ساکنان غزه در این منطقه آن هم با جمعیتی بسیار زیاد به عنوان یک سیاست در حال ظهور گفت: نمی‌دانم و نمی‌فهمم. شاید هدف پاکسازی بخش‌های شمالی غزه از جمعیت آن است - نمی‌دانم. اما آنچه دیده و فهمیده می‌شود، به اندازه کافی بد هست که با آن مخالفت شود.

هدف، اخراج دسته‌جمعی است

المرت با اشاره به سخنان وزیر اسموتریچ که گفته است «غزه‌ای‌ها در نهایت کاملاً ناامید خواهند شد، چون می‌دانند که هیچ امیدی و چیزی برای جستجو در غزه وجود ندارد و به دنبال جابجایی برای شروع زندگی جدید در جاهای دیگر خواهند بود» گفت: به نظر من، هدف بخشی از یک کارزار گسترده‌تر اخراج دسته‌جمعی است، تا غزه را آنقدر جهنمی و غیرقابل سکونت کنند که در مقطعی، غزه‌ای‌ها به نحوی، آنجا را ترک کنند. من گفته‌ام که استراتژی بن گویر و اسموتریچ فقط مبارزه با حماس به منظور تلاش برای ریشه‌کن کردن قدرت نظامی در نتیجه دستاوردهای وحشتناک آنها نیست. این بسیار گسترده‌تر است. پس از ۲۰ ماه جنگ، پس از حذف تقریباً تمام رهبران آنها - یحیی سنوار، محمد ضیف، محمد سنوار، اسماعیل هنیه - و همه فرماندهان - فرماندهان سطح بالا و متوسط ​​و پایین - همه از بین رفتند، پرتابگرها نابود شدند، موشک‌ها نابود شدند، مواضع فرماندهی نابود شدند، بنابراین گفتن اینکه غزه اکنون مخل امنیت دولت اسرائیل است، بی‌معنی است. تنها تفسیر ممکن، همین است: آنها می‌خواهند از شر همه غزه‌ای‌ها خلاص شوند و این تنها بخشی از استراتژی است. بخش دیگر استراتژی، انجام همین کار در کرانه باختری است. و آنها کسانی هستند که برخی جوانان هیل‌تاپ Hilltop Youth را به جنایات تحریک‌آمیز در کرانه باختری تحریک می‌کنند، هزاران فلسطینی در منطقه‌ای مورد حمله قرار می‌گیرند که هیچ کس نمی‌تواند ادعا کند که تهدیدی جدی برای امنیت دولت اسرائیل است.

او در توضیح جوانان هیل‌تاپ گفت: «جوانان هیل‌تاپ، شهرک‌نشینان جوان در سرزمین‌های کرانه باختری هستند که مانند یک گروه شبه‌نظامی خصوصی سازماندهی شده‌اند - بسیار پرخاشگر، بسیار خشن و بسیار فعال. من آنها را جوانان بی‌رحم کرانه باختری می‌نامم، اما همه آنها را به عنوان «جوانان تپه‌» می‌شناسند، زیرا آنها در حال ساخت مجتمع‌های غیرقانونی در تپه‌های کرانه باختری هستند تا کنترل خوبی بر حرکت فلسطینی‌ها داشته باشند و بتوانند به افرادی که می‌خواهند حمله کنند، دسترسی پیدا کنند.»

پس از ۷ اکتبر، بیشترین میزان تصرف زمین در کرانه باختری در ۳۰ سال گذشته رخ داد. در ماه مه، ساخت ۲۲ شهرک جدید اعلام شد که بزرگترین گسترش شهرک‌سازی از زمان توافق اسلو بود.

المرت تاکید کرد: هیچ کس نمی‌تواند این اظهارات و تأثیری را که این اظهارات - ساخت شهرک‌های بیشتر و غیره - بر روح و فضای کرانه باختری و فوران احتمالی خصومت‌ها بین یهودیان و فلسطینی‌ها در کرانه باختری دارد، نادیده بگیرد. و متأسفانه، بسیاری از جوانان تپه‌ای منتظر خصومت‌ها نیستند؛ آنها خود مرتکب آنها می‌شوند. اما می‌خواهم چیزی به شما بگویم چون می‌خواهم این حس بدبینانه را کمی تغییر دهم. حقیقت ماجرا این است که در چند سال گذشته، مهاجرت منفی یهودیان از کرانه باختری وجود داشته است. با وجود این لفاظی‌های متکبرانه در مورد ساخت شهرک‌های جدید و غیره و غیره در واقع، تعداد بیشتری از مردم ساکن کرانه باختری - یهودیان - کرانه باختری را ترک می‌کنند تا اینکه وارد آنجا شوند. 

او درباره این شعارها که شهرک‌های اسرائیلی اکنون به نوعی بخشی از استراتژی امنیتی و شاید هویت ملی رژیم صهیونیستی دیده می‌شوند، گفت: باید بگویم که این یکی از احمقانه‌ترین، کودکانه‌ترین، بی‌ملاحظه‌ترین و ساده‌لوحانه‌ترین استدلال‌هایی است که از افرادی شنیده‌ می‌شود که از یک طرف می‌گویند اسرائیل، اگر لازم باشد ایران را نابود می‌کند یعنی آنقدر قدرتمند، آنقدر توانمند هستیم که ایران - که یک ابرقدرت منطقه‌ای، یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان، با دستاوردهای عظیم فناوری است که نمی‌توان آنها را نادیده گرفت - را ما می‌توانیم نابود کنیم و از طرف دیگر، چند تروریست از آن سوی مرز تهدیدی برای موجودیت اسرائیل می‌شوند! آیا این اساس نقاط قوت دولتی است که همیشه به این موضوع افتخار می‌کند که می‌توانیم همه دشمنانمان را نابود کنیم؟!

در ۷ اکتبر ما کاملا شکست خوردیم

المرت اذعان داشت: حقیقت این است؛ در ۷ اکتبر - باید بگویم؛ تأکید بر آن مهم است - ما کاملاً شکست خوردیم. ما به دلیل تکبر شکست خوردیم. ما به دلیل اعتماد به نفس بیش از حد شکست خوردیم. ما شکست خوردیم زیرا آنقدر مطمئن بودیم که این دسته از افراد هرگز نمی‌توانند کاری از این دست انجام دهند، که با وجود اینکه ما تمام اطلاعات را داشتیم، حتی فکر نمی‌کردیم که این کار شدنی باشد، زیرا فکر می‌کردیم آنها چه کسانی هستند و بنابراین، ما ارتشی نداشتیم، نیروهای دفاعی نداشتیم، هلیکوپتر نداشتیم، تانک نداشتیم و سرباز نداشتیم. و آنها [به آنجا] نفوذ کردند. و ما تعداد زیادی قربانی داشتیم. این وحشتناک بود، برخی دوست دارند آن را با هولوکاست مقایسه کنند، که البته بی‌اساس است، اما شوک بزرگی بود.

نخست‌وزیر اسبق رژیم صهیونیستی افزود: در مورد غزه و اخراج اهالی غزه، وقتی رئیس جمهور آمریکا - که توسط اکثر اسرائیلی‌ها به عنوان یک دوست بسیار متعهد به اسرائیل شناخته می‌شود - می‌گوید که طرفدار اخراج همه اهالی غزه است، خیلی راحت می‌توان با او همراه شد. و اینکه بگوییم رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا فکر می‌کند که اخراج همه اهالی غزه قریب‌الوقوع است و قابل قبول و منطقی است و این یک راه حل خوب است - شاید ساختن یک ریویرا یا هتل ترامپ، فکر می‌کنم واکنش اولیه بسیاری از اسرائیلی‌ها این بود که این مساله شدنی و ممکن بود. اما البته، بن گویر و اسموتریچ می‌خواهند از شر غزه‌ای‌ها و سپس کرانه باختری خلاص شوند و همه این سرزمین‌ها را به اسرائیل ملحق کنند و برای کسانی که معتقدند ما از جانب خدا مقدر شده‌ایم که حقوق تاریخی قوم یهود را بر تمام اسرائیل اعمال کنیم، این بار اکنون در موقعیتی هستیم که می‌توانیم آن را اجرا کنیم. و می‌دانید که آنها حتی خاخام‌هایی را به جنوب لبنان می‌فرستند تا قبرهای چهره‌های قدیمی خاخامی را پیدا کنند که بتوانند ثابت کنند که در واقع، جنوب لبنان نیز بخشی از اسرائیل بزرگ است. و آنها همچنین به بخش‌هایی از سوریه برای همین هدف می‌روند. در اینجا ما با یک رویارویی در ابعاد تاریخی بین دو بخش از قوم یهود روبرو هستیم. من معتقدم اکثریت طرف من هستند - طرف کسانی که می‌فهمند که ما باید مصالحه کنیم زیرا هیچ جایگزینی برای مصالحه وجود ندارد جز جنگ بی‌پایان و نبرد بی‌پایان و خونریزی بی‌پایان و کشتار بی‌پایان و از دست دادن بی‌پایان فرزندانمان و هیچ افقی برای آینده. این رویارویی عمیق‌تری است که اکنون در جامعه خود داریم. و این، به نوعی، همانطور که من آن را نامیدم - جنگی علیه «روح اسرائیل» است.

در ۲۰ ماه گذشته همیشه اکثر مردم مخالف دولت بودند

این مقام صهیونیست در ادامه گفت: در تمام نظرسنجی‌ها، به طور مداوم در طول ۲۰ ماه گذشته، حتی یک بار هم نبوده که دولت از حمایت نزدیک به ۵۰ درصد از جمعیت اسرائیل برخوردار باشد. اکثر مردم مخالف دولت هستند. و وقتی از آنها پرسیده می‌شود، بیش از ۶۰ درصد می‌گویند که به نخست وزیر اعتماد ندارند و به این اعتماد ندارند که انگیزه او دفاع از منافع اسرائیل است، بلکه محافظت از بقای سیاسی شخصی خود و غیره است. یک سوم قاطع جمعیت اسرائیل طرفدار یک راه حل سیاسی هستند و تنها راه حل سیاسی ممکن در نهایت، راه حل دو دولتی است. حدود یک سوم دیگر تحت هر شرایطی با آن مخالف هستند. و یک سوم دیگر هم طرفدار راه حل دو دولتی نیستند اما می‌توان روی آنها تأثیر گذاشت. 

المرت درباره احتمال جایگزینی نتانیاهو با نفتالی بنت گفت: بنت را فرد بسیار شایسته‌ای می‌دانم. او فرد شریفی است. فکر می‌کنم جذابیت او امروز به خاطر سیاست‌هایش نیست، که عمدتاً سیاست‌هایش راست‌گرایانه است. من او را «بن گویر با کت و شلوار» صدا می‌زدم، زیرا او کم و بیش همان ایده‌های «اسرائیل بزرگ» و شهرک‌سازی‌ها و غیره را بیان می‌کند. اما فکر می‌کنم جذابیت فعلی او این واقعیت است که به نظر می‌رسد عادی است. او یک فرد عادی است. و زمان آن رسیده است که اسرائیل را به نوعی به حالت عادی برگردانیم، که آرزوی بسیاری است. کسانی که شاید از نظر سیاسی در جایی که من هستم نباشند، یعنی بیشتر در مرکز هستند، حتی گاهی کمی بیشتر به سمت راست، اما درک می‌کنند که این افراد تندرو یک خطر هستند - همه اینها چیزی است که فاسد شده و باید تغییر کند. ما یک بحران رهبری داریم. شکی در آن نیست. به مدعیان نگاه کنید - گانتس و آیزنکوت و لاپید -  چیزی شبیه به ارزش‌های نتانیاهو و ارزش‌های اسموتریچ و بن گویر. 

دولت اسرائیل هزینه گزافی پرداخت خواهد کرد

المرت افزود: دولت اسرائیل در صورت ادامه سیاست الحاق و اخراج فلسطینی‌ها هزینه گزافی خواهد پرداخت. اکنون شاهد آغاز آن هستیم و بوی خوبی ندارد. و این یهودستیزی نیست. من شریکی از طرف فلسطینی دارم، وزیر امور خارجه سابق تشکیلات خودگردان فلسطین، دکتر ناصر القدوه، سفیر سازمان ملل و برادرزاده عرفات. ما با هم در حال مبارزه هستیم. ما بیانیه مشترکی در مورد دو دولت و غیره صادر کردیم. و با بسیاری از رهبران اروپا، تقریباً همه وزرای امور خارجه در اروپا، ملاقات کردیم. و رئیس جمهور ماکرون دوست سنتی اسرائیل بوده است. ارتش فرانسه همین چند ماه پیش، زمانی که ایرانی‌ها با موشک‌های بالستیک به ما حمله می‌کردند، در دفاع از دولت اسرائیل شرکت کرد. بریتانیایی‌ها هم همینطور. گفتن اینکه آنها یهودستیز هستند یا اکنون با «تروریسم» همکاری می‌کنند، زننده است. این ظالمانه است. با این حال، به نظر می‌رسد که آنها اکنون مسیر خاصی را در پیش گرفته‌اند که در صورت وجود تحریم‌های اقتصادی، می‌تواند در مقطعی برای اسرائیل بسیار پرهزینه شود. شنیدم که در یکی از بنادر، از بارگیری کالا به اسرائیل خودداری کردند، زیرا گفتند ما نمی‌خواهیم به نیازهای دولتی که در آن به جان انسان‌ها بی‌توجهی می‌شود و غیره، خدمات ارائه دهیم. توافق‌نامه همکاری، یک توافق‌نامه تجارت آزاد بین اسرائیل و اتحادیه اروپا است و اتحادیه اروپا بزرگترین شریک تجاری اسرائیل است. اما اگر تحریمی صورت بگیرد چه؟

لازم نیست یهودستیز باشید تا مخالف دولت اسرائیل باشید

این مقام سابق صهیونیست درباره افزایش یهودستیزی در جهان گفت: من فکر نمی‌کنم کسی لازم باشد یهودستیز باشد تا با تماشای کلیپ‌های روزانه رسانه‌های بین‌المللی از قارچ‌های دود و آتش هنگام تخریب ساختمان‌های غزه توسط هواپیماهای اسرائیلی در آسمان ناراحت شود. من می‌توانم درک کنم که چرا شورش‌ها و تظاهرات‌های بسیار زیادی در بسیاری از نقاط علیه دولت اسرائیل وجود دارد. من مخالف این دولت هستم. ما به شکلی بی‌سابقه در حال مشاهده شورش و تظاهرات گسترده علیه دولت اسرائیل هستیم. هیچ چیز مشابه آنچه در اسرائیل در دو سال گذشته اتفاق می‌افتد، وجود ندارد که صدها هزار نفر روزانه در مرکز شهرها، در تل‌آویو، در بیت‌المقدس و سایر نقاط  شورش می‌کنند. هر روز، هزاران هزار نفر. اگر این کاری است که اسرائیلی‌ها انجام می‌دهند، چرا تعجب می‌کنید که مردم در استکهلم یا در هر جای جهان انجام می‌دهند؟

فراموش نکنیم از سال ۲۰۰۹ تاکنون، دولت اسرائیل نمی‌خواست صلح برقرار کند. هیچ دولت اسرائیلی در آن زمان آماده نبود تا یک روند مذاکرات معنادار و جدی را آغاز کند. همچنین، در تمام آن سال‌ها، سازمان‌های امنیتی تشکیلات خودگردان فلسطین با سرویس مخفی اسرائیل همکاری کردند و در عین حال، دولت اسرائیل، تشکیلات خودگردان فلسطین را نادیده گرفت.

دولت نتانیاهو اسیر بن گویر و اسموتریچ است

او  اقدام رژیم صهیونیستی در ممانعت از بازدید وزرای خارجه تعدادی از کشورهای عربی، از جمله عربستان سعودی، از تشکیلات خودگردان فلسطین در کرانه باختری را ظالمانه، نفرت‌انگیز و مخرب خواند و گفت: وزیر امور خارجه امارات، عبدالله بن زاید، دوست اسرائیل است. کسی که توافق‌نامه ابراهیم را با اسرائیل امضا کرد، در واقع برادر شیخ محمد بن زاید، شیخ عبدالله بن زاید - یک فرد دوست‌داشتنی و دوست اسرائیل - بود. آنها روابط خوبی را حفظ کردند. در طول یک سال و نیم گذشته، زمانی که تقریباً تمام خطوط هوایی جهان پروازها به اسرائیل را لغو کردند، اماراتی‌ها این کار را نکردند. حالا به وزیر خارجه امارات می‌گویی: نمی‌خواهم بیایی؟! به وزیر خارجه عربستان می‌گویی؟! - سعودی‌هایی که آماده عادی‌سازی روابط با اسرائیل هستند و شما وزیر خارجه عربستان، بحرینی‌ها و اردنی‌ها را نمی‌خواهید؟ ما با اردن صلح داریم. ما با مصر صلح داریم. این همان چیزی را که قبلاً گفتم به شما ثابت می‌کند که دولت کاملاً اسیر است. دولت تا حدی توسط بن گویر و اسموتریچ اسیر شده است که نتانیاهو به آشکارترین شکل، ظالمانه‌ترین، باورنکردنی‌ترین و دیوانه‌وارترین کارها را برای راضی کردن شرکای خود انجام می‌دهد، به قیمت خراب کردن روابط بسیار شکننده و حساسی که ما با تلاش‌های فراوان برای مدت طولانی با کشورهای عربی ساخته‌ایم. این چیز دیگری است که من واقعاً نمی‌فهمم.

نتانیاهو فقط یک چیز می‌خواهد: مرا نجات دهید!

او در ادامه در باره عدم وجود طرحی برای غزه پس از جنگ گفت: بیایید فرض کنیم اسرائیل از نظر نظامی بسیار موفق شود و ما تک تک جنگجویان حماس را بکشیم. که البته غیرممکن است. این چیزی نیست که واقعاً بتواند اتفاق بیفتد. اما بیایید فقط فرض کنیم که می‌توانیم این کار را انجام دهیم. در تمام غزه حتی یک نفر از حماس که اسلحه یا آر پی جی یا نارنجک دستی در دست داشته باشد، باقی نماند. هنوز ۲.۲ میلیون نفر وجود دارند. قرار است با آنها چه کار کنیم؟ قرار است با سه میلیون نفری که در کرانه باختری زندگی می‌کنند چه کار کنیم؟ می‌خواهیم با آنها چه کار کنیم؟ برای همیشه اشغال بمانند؟ برای همیشه و همیشه و همیشه؟! من هرگز پاسخی نشنیدم. و دلیل اینکه هرگز پاسخی نشنیدم بسیار ساده است؛ بله، این دقیقاً همان چیزی است که بن گویر و اسموتریچ و کسانی که از آنها حمایت می‌کنند می‌خواهند. همانطور که قبلاً گفتیم، آنها در نهایت می‌خواهند منطقه را پاکسازی کنند تا پایه‌های «اسرائیل بزرگ» را با این همه یهودی در همه جا بنا کنند. نتانیاهو فقط یک چیز می‌خواهد، مرا نجات دهید. مرا نجات دهید، به هر قیمتی! و او آماده است تا برای نجات خودش، هر چیزی را که آنها می‌خواهند، بپذیرد. این فاجعه‌ای است که این روزها در اسرائیل با آن روبرو هستیم. نتانیاهو می‌خواهد جنگ را برای همیشه ادامه دهد زیرا تا زمانی که جنگ ادامه دارد، ما هنوز از نظر او آماده نیستیم که در مورد روز بعد بحث کنیم. ما باید در مورد پیروزی، پیروزی، پیروزی کامل، که باید در اسرع وقت به آن دست یابیم، بحث کنیم. وقتی مناخیم بگین در سال ۱۹۷۷ به عنوان نخست‌وزیر اسرائیل انتخاب شد همه از این می‌ترسیدند که اولین کاری که مناخیم بگین انجام دهد، الحاق همه سرزمین‌ها باشد، زیرا دقیقاً همین را گفت یهودا و سامره (کرانه باختری) بخشی از اسرائیل هستند. ما همه چیز را الحاق خواهیم کرد، و البته سینا و شرم‌الشیخ (در مصر) و غیره. آنها ترسیده بودند. و روز بعد، در سراسر روزنامه‌های بریتانیا نوشتند یک تروریست به عنوان نخست وزیر دولت اسرائیل انتخاب شد. ترس از آنچه اتفاق خواهد افتاد، اینکه خاورمیانه به سمت یک وضعیت وحشتناک می‌رود و غیره وجود داشت. اگر کسی در هفدهم ماه مه ۱۹۷۷، روز انتخابات، به آنها می‌گفت که یک سال و سه ماه بعد، مناخیم بگین موافقت خواهد کرد که کاملاً از سینا خارج شود، برخلاف هر آنچه که وعده داده بود، هر آنچه که تمام عمر از آن دفاع کرده بود، هیچ کس باور نمی‌کرد که او این کار را انجام داده است. و این واقعیت که او هرگز سعی نکرد کرانه باختری را ضمیمه کند، حتی با اینکه گفته بود کرانه باختری، یهودا و سامره است. این بخشی از اسرائیل است. وقتی ما در قدرت باشیم، بخشی از آن خواهد بود.

هیچ جایگزینی برای راه حل دو دولتی وجود ندارد

المرت معتقد است که هیچ جایگزینی برای راه حل دو دولتی وجود ندارد و هزینه عدم حل و فصل مسئله فلسطین با راه‌حل دو دولتی، ادامه اشغالگری است: «حتی اگر این تعریف تا حدودی ملایم‌تر و ملایم‌تر شود، همچنان اشغالی بدون حقوق برابر برای فلسطینی‌هایی خواهد بود که تحت کنترل دولت اسرائیل زندگی می‌کنند و این غیرقابل تحمل است.»

او گفت: معتقدم که یک کشور فلسطینی بهترین شریک برای اسرائیل، از بین تمام کشورهای عربی، خواهد بود. آنها باهوش، توانمند، پویا و جاه‌طلب هستند. ما آنها را می‌شناسیم و آنها ما را می‌شناسند. آنها ما را بهتر از مصری‌ها، بهتر از اردنی‌ها، بهتر از اماراتی‌ها یا سعودی‌ها می‌شناسند. آنها ما را می‌شناسند زیرا با ما زندگی می‌کنند. اما البته، این امر تنها در صورتی امکان‌پذیر خواهد بود که توافق، بیانگر ذهن باز و قلب باز و حسن نیت از هر دو طرف باشد، نه چیزی که با زور و خشونت و تحقیر و محرومیت از حقوق همراه باشد.