روایت کارشناس اورژانس از نجات جان یک نوزاد از خفگی با توصیه‌های تلفنی

بهار خسروی - ایران آنلاین: ۱۷ خردادماه ۱۴۰۴ خبری تحت عنوان «نجات جان کودک ۱۸ ماهه از خفگی با توصیه‌های تلفنی کارشناس اورژانس» در رسانه‌ها منتشر شد.

این کارشناس مرکز پیام اورژانس در این باره گفته که تماسی تلفنی مبنی بر انسداد راه هوایی نوزاد دریافت کردیم، با همکاری مادر این نوزاد و دادن توصیه‌های لازم، نوزاد مجدد هوشیار و تنفس طبیعی خود را به دست آورد.

خبرنگار اجتماعی ایران آنلاین برای آگاهی از جزئیات بیشتر با صبا سلاجقه کارشناس اورژانس سیرجان به گفت‌وگو پرداخته که در ادامه می‌خوانید: 

۱. من به عنوان کارشناس تریاژ تلفنی و هم به عنوان تکنسین عملیاتی در اورژانس بانوان مشغول به کار هستم. روز ۱۷ خردادماه ۱۴۰۴ نیز در مرکز دیسپچ اورژانس شیفت بودم. حوالی عصر تماسی با من گرفته شد، در ابتدا دو خانم به طور همزمان با من صحبت می‌کردند که من متوجه حرف‌های هیچ کدام از آن‌ها نمی‌شدم. خواهش کردم یک نفر با آرامش با من صحبت کند، مادر نوزاد اظهار کرد که کودک بعد از مصرف شربت استامینوفن بی حال شده است. این بی‌حالی که مادر بیان کرد می‌توانست دو حالت داشته باشد، اول اینکه در اثر دادن بیش از حد دارو به نوزاد و اثر دارو نوزاد خواب‌آلود و بی‌حال شده باشد، دوم اینکه در اثر شیوه خوراندن اشتباه دارو به نوزاد، دچار انسداد راه هوایی شده باشد. در ابتدا مادر در دادن شرح حال دقیق، همکاری لازم را نداشت و پس از سوالات مکرر و گفتن نکته کلیدی اینکه نوزاد سیاه شده و گردن وی شل شده است متوجه انسداد راه هوایی وی شدم. ابتدا آدرس را پرسیدم و از نزدیک‌ترین محل ممکن آمبولانس اعزام شد.

۲. بعد از مادر خواهش کردم بر خود مسلط باشد و با من همکاری کند تا نوزادش نجات پیدا کند. با توجه به رده سنی نوزاد از مادر خواستم نوزاد را به شکم روی ساعد دستش بیندازد، به گونه‌ای که پاهای نوزاد از دو طرف دست مادر آویزون باشد و صورت نوزاد کف دست مادر باشد، بعد یکم دست مادر به سمت پایین مثل حالت سرسره شیب پیدا کند و با دو انگشت همان دست، دهان نوزاد را باز نگه دارد و با کف دست پنج ضربه بین دو کتف نوزاد بزند. با زدن ضربه چهارم انسداد نوزاد برطرف شد و مجدد هوشیاری و تنفس طبیعی‌اش را به دست آورد. زمانی که همکارانم رسیدند، نوزاد کاملا هوشیار بوده و مشکل وی برطرف شده بود.

۳. حال اگر در موردی، با زدن ضربه پنجم انسداد راه هوایی نوزاد برطرف نشد، همراه باید دست دیگر خود را پشت نوزاد قرار بدهد و با کف دست سر و گردن نوزاد را نگه دارد، سپس نوزاد را با دست دیگرش برگرداند و بعد با دو انگشت اشاره و میانی، بین دو نوک سینه نوزاد را به سمت پایین فشار بدهد و این عمل هم پنج بار تکرار کند. سپس دهان نوزاد بررسی شود که اگر شی باعث انسداد شده و راحت دیده می‌شود با انگشت اشاره و با حرکت جارو مانند از گوشه دهان او خارج شود. اما اگر همراه، شی‌ای در داخل دهان نوزاد نمی‌بیند کورکورانه انگشت وارد دهان نوزاد نکند، چون اینکار می‌تواند باعث انسداد بیشتر شود. این عمل تا حدی ادامه پیدا کند تا انسداد برطرف شود یا همکاران عملیات به بالین برسند. گاهی هم قبل اینکه همکاران اورژانس به محل برسند، نوزاد کاملا بیهوش می‌شود که در این صورت از همراه می‌خواهیم برای نوزاد عملیات احیا را انجام بدهد.

۴. کار اورژانس واقعا استرس و تنش بالایی دارد. جسم و هم روان فرد را درگیر می‌کند. باید به موقع جواب بدهیم، با سوالات کلیدی به یک نتیجه کلی برسیم تا به درستی همراه بیمار را راهنمایی کنیم. در عین حال، استرس خود را کنترل کنیم و نگذاریم اضطراب همراه بیمار روی تمرکز ما اثر بگذارد و همچنین طرف مقابل را قانع کنیم تا با ما همکاری کند. از طرفی به عنوان یک نیرو عملیات باید به موقع سر صحنه برسیم، صحنه را کنترل کنیم و به بیمار یا مصدوم کمکی بدهیم که نجات‌بخش باشد. همه این‌ها در کنار هم استرس و تنش زیادی را برای ما ایجاد می‌کند. شاید بتوانم بگویم تنها عاملی که باعث می‌شود به کار خود ادامه بدهم، این است که با کمک من عزیز یک نفر نجات پیدا می‌کند، جان یک انسان را نجات می‌دهم و زندگی می‌بخشم. دعای خیر یک مادر و لبخند یک پدر همه سختی‌های این کار را برایم شیرین می‌کند.

۵. از همه مردم خواهش می‌کنم برای موارد غیرضروری و غیرمرتبط با اورژانس تماس نگیرند، شاید یک نفر پشت خط اورژانس باشد که نیاز فوری به کمک و راهنمایی داشته باشد. همچنین زمانی که با اورژانس تماس می‌گیرند، خونسردی خود را حفظ کنند و به سوالات به درستی پاسخ بدهند، پاسخ‌ به سوالات می‌تواند به نجات جان یک انسان کمک کند.