گزارش «ایران» از ورود و خروج بازیکنان خارجی به لیگ برتر فوتبال؛
ستاره بــازی با چاشنی شانس و اقبال
بازیکنان خارجی سال‌هاست که به یکی از مهم‌ترین موضوعات نقل‌وانتقالاتی لیگ برتر فوتبال ایران تبدیل شده‌اند.
محمدرضا رحیم پور _ گروه ورزشی: پس از فصل گذشته که حضور ۶۳ بازیکن خارجی رکوردی تازه در لیگ رقم زد، حالا با شروع لیگ بیست‌وپنجم، ورق تا حدی برگشته و شاهد خروج برخی چهره‌های مطرح و ورود چند نام بزرگ هستیم؛ اتفاقی که می‌تواند چهره لیگ را در ماه‌های آینده تغییر دهد.
فصل گذشته، نام‌هایی چون استیون انزونزی، ریکاردو آلوز، سردار دورسون، ویسام بن‌یدر و حتی اسماعیل کارتال از جمله مهم‌ترین خارجی‌های لیگ بودند که به دلایل مختلف از کیفیت فنی گرفته تا مسائل مالی، قراردادشان با تیم‌های ایرانی فسخ شد و حالا دیگر در فوتبال ایران حضور ندارند. این خروجی‌ها بویژه در مورد بازیکنانی مانند انزونزی و بن‌یدر که پیش‌تر سابقه بازی در سطح اول اروپا را داشتند، بیش از پیش به چشم می‌آید و بار دیگر این پرسش را مطرح می‌کند که آیا لیگ ایران توانایی حفظ ستاره‌های معتبر خارجی را دارد یا خیر؟
با این حال در سوی مقابل، نقل‌وانتقالات تابستانی امسال شاهد ورود چند نام مطرح به لیگ برتر بود. شاید مهم‌ترین آنها سرژ اوریه، مدافع سابق تاتنهام و پاری‌سن‌ژرمن است که به پرسپولیس پیوست و بی‌تردید بزرگ‌ترین خرید خارجی فصل محسوب می‌شود. اوریه با تجربه لیگ برتر انگلیس و لیگ قهرمانان اروپا، از همان ابتدا توجه رسانه‌های خارجی را هم به لیگ ایران جلب کرده و می‌تواند اعتبار تازه‌ای به پرسپولیس و کل لیگ بدهد.
در استقلال هم مذاکراتی جدی با آنتونیو آدان، دروازه‌بان پیشین رئال مادرید انجام شده که اگر به سرانجام برسد، دومین چهره مطرح اروپایی در تابستان امسال وارد لیگ خواهد شد. حضور چنین نام‌هایی حتی اگر در پایان دوران فوتبالشان باشند نیز سطح توجه عمومی به لیگ ایران را بالا می‌برد و در فضای رسانه‌ای نقطه مثبتی محسوب می‌شود.
اما این تصویر دوگانه خروج ستاره‌هایی مثل انزونزی و بن‌یدر و ورود چهره‌هایی همچون اوریه و احتمالاً آدان، نشان می‌دهد فوتبال ایران همچنان میان دو رویکرد در نوسان است؛ از یک سو تلاش برای جذب بازیکنان شناخته شده که می‌تواند به جنبه تبلیغاتی و برندینگ لیگ کمک کند و از سوی دیگر دشواری‌های مالی و مدیریتی که مانع تداوم حضور این بازیکنان در لیگ می‌شود.
بررسی عملکرد فصل گذشته نشان داد بسیاری از خارجی‌های جذب شده نه‌تنها کیفیتی بالاتر از بازیکنان ایرانی نداشتند، بلکه در فهرست ناکام‌ترین‌ها قرار گرفتند. نمونه‌های فراوانی از بازیکنانی که بدون گل و پاس گل یا حتی با کمتر از ۲۰۰ دقیقه بازی لیگ را ترک کردند، گویای این مشکل است. از طرفی حضور محدود چند بازیکن مؤثر مثل اشترکالی، دروژدک و پوستونسکی در تراکتور یا گندوز در پرسپولیس، این واقعیت را یادآوری کرد که اگر انتخاب‌ها درست باشد، خارجی‌های باکیفیت می‌توانند تأثیرگذار باشند.
انتهای پیام/