«می‌خواستم کاراکتری بسازم که تا حالا کسی بازیش نکرده است»

ایران آنلاین: ابراهیمی در پاسخ به این‌که مخاطبان چه واکنشی به شخصیت پرویز داشته‌اند، گفت: «واکنش مردم نسبت به این شخصیت خیلی خوبه و دوستش دارند. البته نمی‌تونم دقیق بگم مردم چقدر دوستش داشتن، چون تلویزیون برای خودش سازوکاری داره، اما بازخوردهایی که گرفتم، مثبت بوده.»

او درباره شباهت شخصیت «پرویز» به پدرهای ایرانی اظهار داشت: «پرویز یه شخصیت فانتزیه. واقعاً شبیه پدرهای ایرانی نیست. مثلاً یه‌دنده‌ست،غیرقابل پیش‌بینیه؛ گاهی خوبه، گاهی بد. اما در کل چیزی در نهانش وجود نداره که بخوایم با پدرهای امروزی مقایسه‌اش کنیم.»

وی در پاسخ به اینکه اگر پرویز مقابلش نشسته باشد، چه برخوردی با او دارد، ابراهیمی گفت: «مطمئناً نصیحتش می‌کنم. فکر می‌کنم به‌خاطر اشتباهات زیادی که داشته، بیشتر از دوست داشتن، نیاز به نصیحت داره.»

این بازیگر درباره دلیل پذیرش نقش در «حکایت‌های کمال» نیز توضیح داد: «من فصل اول سریال رو هم بازی کرده بودم. وقتی فیلمنامه رو خوندم، گفتم باید یه کاراکتری بسازم که تا حالا کسی این شکلی بازیش نکرده باشه.»

با اجرای متفاوت حمید ابراهیمی، شخصیت «پرویز» به چهره‌ای ماندگار در این مجموعه تلویزیونی بدل شده؛ ترکیبی از اغراق، سادگی، و طنزی پنهان که در ذهن مخاطبان باقی مانده است.

از «پرویز» تا «حمید»؛ روایتی از تحول اجتماعی در آیینه سریال «حکایت‌های کمال»

در میان صدها سریالی که از تلویزیون پخش شده، برخی تنها یک داستان نیستند؛ آن‌ها آیینه‌ای از گذشته‌اند. سریال «حکایت‌های کمال»، اثری است که توانسته با تصویرسازی دقیق از دهه ۴۰، نسلی فراموش‌شده را دوباره زنده کند.

یکی از پررنگ‌ترین شخصیت‌های این روایت، «پرویز» است؛ پدری خشک، مقتدر، و در ظاهر، دلسوز.

اما در عمق شخصیت او، شکافی تاریخی نهفته است؛ شکافی که از یک ساختار بیمار در روابط اجتماعی آن دوران خبر می‌دهد.

دورانی که سرسپردگی در برابر قدرت، «عقلانی» تلقی می‌شد، و خشونت خانگی، بخشی از مردانگی.

پرویز، تنها یک پدر نیست؛ او تمثالی از جامعه‌ای است که در تملق و ترس رشد کرد.

او لبخند نزد، چون ترسید؛ مهربان نبود، چون پاداشی نداشت؛ و هرگز سوال نپرسید، چون یاد نگرفته بود که پرسیدن، نشانه حماقت نیست.

در نقطه مقابل، حمید ایستاده است.

فرزندی از همان نسل، اما با چشم‌هایی بازتر، دلی آرام‌تر، و درکی عمیق‌تر.

او با زبان دل، از پدری حرف می‌زند که دوستش دارد ولی نمی‌خواهد شبیه‌اش باشد.

حمید، نماد نسلی است که مسیر را عوض کرد؛ نسلی که ترجیح داد، قهرمان کودک خود باشد نه سایه‌ی پدر خود.

در روزگاری که بسیاری از شخصیت‌های تلویزیونی تبدیل به تیپ‌های تکراری شده‌اند، «پرویز» و «حمید» فرصتی طلایی برای بازخوانی فرهنگ پدرسالار و نقش رسانه در ترمیم حافظه‌ی جمعی فراهم کرده‌اند.

شبکه دو سیما با پخش فصل دوم «حکایت‌های کمال» به تهیه‌کنندگی آرمان زرین‌کوب، بار دیگر نشان داده است که پرداختن به قصه‌های انسانی و بازخوانی تاریخی، می‌تواند تاثیر عمیق فرهنگی و اجتماعی داشته باشد.