رضا منتظری در گفت‌وگو با «ایران آنلاین» عنوان کرد؛
«پیرپسر» فیلمی به قدمت سینمای کلاسیک اما با زبانی نو
منتقد سینما گفت: «پیرپسر» فیلمی است که در فُرم، ساختار و استفاده از روش‌های شناخته شده فیلمنامه‌نویسی که ما در سینمای کلاسیک می‌شناسیم، بی‌نظیر عمل می‌کند.
صفیه رجائی - ایران آنلاین: «پیرپسر» که این روزها سر و صدای زیادی به‌پا کرده، فیلمی است به کارگردانی اکتای براهنی و تهیه‌کنندگی بابک حمیدیان و حنیف سروری. این فیلم، اثری جسورانه است که با نقش‌آفرینی‌های تاثیرگذار حسن پورشیرازی، لیلا حاتمی و حامد بهداد، در بخش غیررقابتی جشنواره فیلم فجر ۱۴۰۳ به نمایش درآمد و با تحسین گسترده منتقدان روبه‌رو شد. این فیلم که پس از چهار سال توقیف، از ۲۱ خرداد ۱۴۰۴ روی پرده سینما‌ها رفت، از همان ابتدا توجه علاقه‌مندان جدی سینما را به خود جلب کرد. «پیرپسر» پیش از اکران عمومی در ایران، موفق شد جایزه‌ای از جشنواره معتبر روتردام را از آن خود کند و بازیگران آن نیز مورد توجه محافل بین‌المللی قرار گرفتند. این فیلم تا کنون بالغ بر ۱۰۷٬۹۵۳٬۵۴۶٬۹۰۷ تومان فروش داشته است.
سیدرضا منتظری منتقد سینما در گفت‌وگو با «ایران آنلاین» در نقد فیلم «پیرپسر» اظهار کرد: «پیرپسر» فیلمی است که در فُرم، ساختار و استفاده از روش‌های شناخته شده فیلمنامه‌نویسی که ما در سینمای کلاسیک می‌شناسیم، بی‌نظیر عمل می‌کند.
وی ادامه داد: اکتای براهنی کارگردان فیلم با یک تمهید بسیار ویژه به‌سرعت مخاطب را به جهان مهیب و پر راز و رمز فیلم هدایت می‌کند و اساسا فیلم از یک نقطه نفس‌گیر شروع می‌شود و به‌طور مداوم طرح مسئله می‌کند بدون اینکه مخاطب بتواند پیش‌بینی داشته باشد که قرار است چه اتفاقی رخ دهد. در هم تنیدگی خرده روایت‌ها در فیلمنامه بی‌نظیر است و نشان می‌دهد که در سطر به سطر فیلمنامه این اثر دقت و وسواس زیادی خرج شده است.
منتظری افزود: ما در «پیرپسر» سه مرد را می‌بینیم که هر کدام در پی عشق، هویت، آینده و زیستن با نگاه و سلیقه خودشان هستند که زندگی خود را روشن کنند تا شاید بتوانند از تاریکی و تیرگی که زندگی آن‌ها را احاطه کرده است، رها شوند اما در نهایت همگی قربانی می‌شوند و هیچ عشقی به سرانجام نمی‌رسد، گویی که نفرین شده‌اند و این موضوع در این فیلم آنقدر توام با واقعیت به تصویر کشیده شده که انگار ما همه آن‌ها را سال‌هاست می‌شناسیم و این نشان‌دهنده همذات‌پنداری خوب مخاطب با فیلمنامه است.
انتخاب بازیگران براهنی در فیلم «پیرپسر» شاهکار است
وی ادامه داد: ما در «پیرپسر» یک درام‌پردازی قوی در فیلمنامه و یک کارگردانی خارق‌العاده با دکوپاژ بسیار دقیق و میزانسن‌های بسیار عالی را شاهد هستیم که جای هیچ بحثی نمی‌گذارد. این فیلم با وجود اینکه حدود سه ساعت و ۱۵ دقیقه است اما به گونه‌ای دکوپاژ شده که اصلا کش‌دار به نظر نمی‌رسد و تمام مدت مخاطب بر روی صندلی سینما میخکوب است.
منتقد سینما همچنین با اشاره به بازی بازیگران این فیلم گفت: انتخاب بازیگران براهنی شاهکار است و حسن پورشیرازی در این فیلم غوغا می‌کند و یک بازی خارق‌العاده و شاهکار از خود ارائه می‌دهد، مگر می‌شود همه این‌ها را دید و تعریف نکرد؟ تجربه سینما قرار است چه چیزی را به مخاطب ارائه دهد که در این فیلم وجود ندارد؟
وی همچنین با اشاره به موسیقی متن فیلم هم گفت: موسیقی درخشان و بی‌نظیری که حسام ناصری در این فیلم ارائه کرده غیر قابل چشم‌پوشی است. ناصری آهنگسازی است که در سال‌های اخیر برای علیرضا قربانی کارهای بسیار خاصی انجام داده و قطعات ماندگار و ملودی‌های بسیار خاطره‌انگیزی ساخته و در داخل و خارج از کشور نیز مورد تحسین و تشویق قرار گرفته است اما چندین سال از سینما دور بوده و برای سینما آهنگسازی نکرده و حالا که برگشته غوغا می‌کند او با فیلم «پیرپسر» تمام آشفتگی‌های ذهنی و رفتار شخصیت‌ها را با فضای الکترونیک آکوستیک خود پیوند می‌دهد و تمام این‌ها باعث می‌شود که مخاطب بیشتر مجذوب تماشای این فیلم شود. مگر یک فیلم جز تصویر، صدا و محتوا چیز دیگری هم دارد؟ وقتی تمام قطعات پازل به بهترین شکل ممکن کنار هم چیده شده و مفهوم واقعی سینما را به مخاطب ارائه می‌دهد نمی‌توان آن را نادیده انگاشت.
منتظری گفت: سینمای ایران پس از فیلم «پیرپسر» درست همانند ققنوسی که از خاکستر خود بلند می‌شود، دوباره متولد شد و نشان داد که همچنان سرپاست و نفس می‌کشد. همچنین مشخص شد که جریان سینمای اجتماعی و ملودرام‌سازی، دوباره در برهه‌ای که همه مدیران فرهنگی با بیان جملاتی نظیر «سینما به گیشه احتیاج دارد» و «مخاطب به خنده احتیاج دارد» آثاری مبتذل را به اسم سینمای کمدی وارد این وادی کرده، سینما را به آلودگی می‌کشانند و سطح فرهنگی جامعه را تنزل می‌دهند، می‌تواند جلوی همه آن‌ها را بگیرد.
اکتای براهنی در «پیرپسر» یک اثر قابل دفاع از خود به جای گذاشت
وی همچنین عنوان کرد: باید از اکتای براهنی تقدیر به عمل آورد چرا که او بعد از فیلم «پل خواب» که یک اثر ضعیف در کارنامه او محسوب می‌شود، سعی کرد پیشرفت کند و در فیلم دومش یعنی «پیرپسر» یک اثر قابل دفاع از خود به جای گذاشت.
منتظری همچنین در واکنش به انتقاداتی که به این فیلم صورت گرفته، اظهار کرد: من برای سینمای ایران و انفعال مدیران آن، برای انفعال خانه سینما و انفعال سازمان سینمایی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بسیار متاسفم، چرا که بعد از گذشت سال‌ها همچنان شاهد اشتباهات فاحش و رفتارهای ناصحیحی از سوی برخی افراد هستیم که به عنوان منتقد، کارشناس فیلم و سینما و غیره جولان می‌دهند اما مسئولان هنوز نتوانسته‌اند تمهیدات لازم را بیندیشند تا هر کسی از گرد راه رسیده و نرسیده نتواند خودش را به عنوان منتقد سینما معرفی کند، چنین انفعالی در شان سینمای ایران نیست.
منتقد سینما گفت: با وجود چنین اوضاعی مشخص نیست، چه کسی و در چه زمانی قرار است به دادِ حوزه نقد و رسانه برسد. متاسفانه عدم رسیدگی به این موضوع موجب شده تا چنین مسائلی به پای همه آدم‌هایی نوشته شود که با عشق فیلم می‌بینند، قلم به دست می‌گیرند و یادداشت می‌نویسند و سینما هویت آن‌ها را تشکیل می‌دهد.
وی همچنین با اشاره به اینکه اوضاع نقد فیلم نباید این‌گونه باشد، اظهار کرد: اولا ما باید بدانیم نقد یک فیلم نیازمند کسی است که در این زمینه تجربه لازم و کافی را داشته باشد و به هرکسی اجازه ندهیم که در این زمینه اظهار نظر کند. ثانیا کسی که می‌خواهد نقد کند باید این نکته را مدنظر داشته باشد که نقد قرار است سازندگی و یک نگاه جریان‌ساز ایجاد کند اما آنچه در حال حاضر مشاهده می‌کنیم این است که گویا نقد فیلم در کشور ما به طور کلی از یاد رفته است.
منتظری با بیان اینکه پشت هر نقدی باید تحلیل و نگاه کارشناسی وجود داشته باشد، گفت: به همین منظور لازم است که افرادی وارد این حوزه شوند که ضمن داشتن سبقه و تجربه، سواد کافی و لازم هم در این زمینه داشته باشند، اما آنچه ما مشاهده می‌کنیم این است که گاهی اوقات یک عده افراد بی‌سواد خود را به عنوان منتقد جا می‌زنند و وای بر ما مدیران سینمایی کشور که جلوی چنین فضاحتی را نمی‌گیرند.
انتهای پیام/