گزارش «ایران» از قانونی که زیر سایه دستمزدهای نجومی گم شد؛
دور زدن قانون در روز روشن
حدود سه فصل است که فوتبال باشگاهی ایران درگیر ماجرای «سقف بودجه» است؛ قانونی که قرار بود جلوی افزایش نجومی قراردادها را بگیرد اما نه‌تنها هنوز به هدف خود نرسیده، بلکه به منبعی تازه برای حاشیه‌سازی و بستری برای دور زدن شفافیت مالی بدل شد ه است.
محمدرضا رحیم‌پور _ گروه ورزشی: از همان سال اول، وقتی پرسپولیس و سپاهان به دلیل تخطی از سقف با کسر امتیاز و محرومیت استفاده از خریدهای جدیدشان مواجه شدند، مشخص شد این طرح بیش از آنکه راه‌حل باشد، خود به معضل تازه‌ای تبدیل شده است.
۱- بحران تکراری
امسال نیز حاشیه‌های این قانون پرایراد ادامه دارد. در بازی پرسپولیس مقابل فجر، کارت بازی خریدهای جدید صادر نشد و رضا کرمانشاهی، مدیر اجرایی پرسپولیس، بشدت اعتراض کرد:«آیا بقیه تیم‌ها سقف قرارداد را رعایت کرده‌اند؟ یک شب قبل از بازی به ما گفتند سقف رعایت نشده است. مگر بقیه تیم‌ها رعایت کرده‌اند؟» این در حالی است که بازار تابستانی پر از خریدهای پرهزینه بود و به سختی می‌توان باور کرد جذب بازیکنان خارجی با قراردادهای میلیون دلاری، ذیل چنین سقفی انجام شده باشد.
۲- مغایرت با قوانین بین‌المللی
این تناقض‌ها در شرایطی رخ می‌دهد که مقررات فیفا و AFC به صراحت تأکید دارند فدراسیون‌های ملی تنها مجاز به نظارت بر تراز مالی باشگاه‌ها هستند و حق تعیین سقف هزینه ندارند. بنابراین قانون سقف بودجه اساساً مغایر با اصول فیرپلی مالی و غیرقانونی است.
۳- هزینه‌های بی‌پروا
از سویی استقلال نیز بی‌توجه به سقف هزینه‌ها عمل کرده است. پرداخت حدود ۵ میلیون دلار برای رضایتنامه بازیکنان در همین تابستان نشان می‌دهد خبری از رعایت سقف در این تیم هم نبوده است. علی تاجرنیا، سرپرست استقلال آشکارا گفت:«هر زمان حق پخش را دادید، حق دارید نگران هزینه‌های استقلال باشید. در توانمان هست خرج می‌کنیم.» او حتی مدعی شد مبالغ رضایتنامه شامل سقف قرارداد نمی‌شود؛ برداشتی که سخنگوی فدراسیون آن را نادرست خواند و تأکید کرد این ارقام نیز باید محاسبه شوند.
۴- دور زدن قانون
پرداخت دو میلیون دلار برای رضایتنامه سعید سحرخیزان از روسیه و یک میلیون دلار برای خرید یاسر آسانی در حالی که تنها چهار ماه از قراردادش باقی مانده بود، نمونه‌هایی است که نشان می‌دهد استقلال به سادگی سقف را دور زده است. در همین حال مدیرعامل تراکتور مدعی رعایت قانون شد اما قیمت واقعی بازیکنان، خلاف این را ثابت می‌کند.
۵- قانونی روی کاغذ
واقعیت این است که قانون سقف بودجه فقط روی کاغذ وجود دارد. در حالی که فیفا و AFC فیرپلی مالی را بر پایه شفافیت درآمدها تعریف کرده‌اند، فوتبال ایران با قوانینی دست و پاگیر مواجه است که نه‌تنها به شفافیت کمک نمی‌کند بلکه به عاملی برای فساد و پرداخت‌های پنهانی تبدیل شده است.
۶- درآمد پایدار، راهکار واقعی
تا زمانی که حق پخش تلویزیونی و سایر منابع پایدار درآمدی برای باشگاه‌ها فراهم نشود، اعمال محدودیت‌های یک‌طرفه فقط بحران را تشدید می‌کند. اگر قرار است قانونی اجرا شود، باید مطابق مقررات بین‌المللی باشد. فدراسیون فوتبال بهتر است به جای تصویب قوانین «خلق‌الساعه»، مسیر سایر کشورها را دنبال کند و به سراغ احقاق حقوق واقعی فوتبال، بویژه حق پخش تلویزیونی برود تا باشگاه‌های ایرانی بتوانند به درآمد پایدار دست پیدا کنند.
انتهای پیام/