گفت‌وگو با نسرین بابایی بازیگر سریال شغال
نگاه اجتماعی در دل درام خانوادگی روایت می‌شود
نسرین بابایی گفت:«شغال» به چند دلیل برای مخاطب جذاب است؛ قصه‌اش ریتم دارد، شخصیت‌ها خاکستری‌اند و نگاه اجتماعی در دل درام خانوادگی روایت می‌شود. این ترکیب باعث می‌شود مخاطب علاوه بر سرگرم شدن، با پرسش‌های جدی نیز روبه‌رو شود.
سپیده شریعت رضوی - روزنامه نگار: پلتفرم فیلیمو پس از سریال «تاسیان»، سریال «شغال» را در جدول پخش خود قرار داد و این اثر از روز جمعه ۱۰ مرداد وارد شبکه نمایش خانگی شد. سریال «شغال» در ژانر اجتماعی- ملودرام در ۱۵ قسمت ۵۰ دقیقه‌ای تولید شده است. بهرنگ توفیقی کارگردان سریال‌هایی چون «پدر»، «زیر پای مادر»، «افرا»، «بی‌همگان» و دو سریال «آقازاده» و «سرگیجه» برای شبکه نمایش خانگی، حالا با سریال «شغال» به عرصه سریال‌سازی بازگشته است. پخش این اثر بهانه‌ای شد تا با نسرین بابایی یکی از بازیگران این سریال که نقشی متفاوت و پیچیده را ایفا کرده است- مادری که دخترش قربانی تجاوز پسر صاحبکارش شده است- گفت‌وگو کنیم که در ادامه می‌خوانید.
خانم بابایی شما در سه یا چهار سال اخیر در عرصه بازیگری کمتر فعالیت داشته‌اید. این اتفاق دلیلی داشته است؟
در این سال‌ها انتخاب‌های من آگاهانه‌تر شده است. در حقیقت به جای حضور مستمر، ترجیح دادم فاصله بگیرم، مطالعه کنم و به تحلیل دقیق‌تری از حرفه بازیگری برسم. برای من کیفیت نقش و تأثیر اجتماعی آن مهم‌تر از کمیت کارهاست. این وقفه نوعی بازتنظیم ذهنی و حرفه‌ای بود تا دوباره با انرژی و نگاه تازه برگردم.
سریال «شغال» سومین همکاری شما با بهرنگ توفیقی پس از سریال «افرا» و «بی‌همگان» است. این همکاری مجدد چگونه شکل گرفت و چه عواملی باعث شد به این پروژه بپیوندید؟
این تکرار همکاری، حاصل اعتمادی است که طی سال‌ها شکل گرفته است. آقای توفیقی کارگردانی است که به جزئیات روانشناختی شخصیت‌ها اهمیت می‌دهد و این برای بازیگر بسیار ارزشمند است. وقتی فیلمنامه «شغال» را خواندم، متوجه شدم که این بار هم قرار است در بستری کار کنم که به تحلیل انسانی و اجتماعی نزدیک است.
ایفای نقشی مادری که دخترش قربانی تجاوز شده، قطعاً با پیچیدگی‌هایی همراه بوده است. آیا برای ایفای چنین نقشی با مادران قربانی گفت‌وگو داشته‌اید؟ ما شاید توقع همراهی بیشتری از مادر قربانی برای شکایت و... در این سریال داشتیم اما این‌گونه نبود. دلیل آن چیست؟
ما سال‌های اخیر با چنین اخبار تلخ و شوکه‌کننده‌ای نفس کشیدیم. نکته مهم اینجاست که واکنش قربانیان و اطرافیانشان همواره یکسان نیست؛ گاهی فشارهای اجتماعی، ترس، مکانیزم‌های دفاعی و حتی سنت باعث سکوت یا انفعال می‌شود. وظیفه هنر برداشتن این دیوارهای بتنی و دادن راه‌حل در برابر این گره‌های کور واقعی و مرگ‌بار است. کاراکتری که من بازی می‌کنم، نماینده بخشی از همین واقعیت اجتماعی است؛ واقعیتی که با همه تلخی‌اش برای ما و مخاطب نیازمند بازنمایی است.
از نقش خود در این سریال برایمان بگویید و اینکه برای رسیدن به این نقش چه کارهایی انجام دادید؟ همچنین عوامل و بازیگران چقدر در این مسیر تأثیرگذار بودند؟
برای ورود به این نقش، از روش تحلیلی شروع کردم؛ یعنی بازخوانی فیلمنامه و ترسیم نقشه ذهنی شخصیت: پیشینه، روابط و زنجیره تصمیم‌هایش. سپس با تمرینات بدنی و حسی تلاش کردم وضعیت اضطراب و فروپاشی روانی مادر را بازآفرینی کنم. گریم، لباس، نور، صحنه و تصویر ذره‌ذره به جان «شکوه» اضافه کردند. قبل از بازی در هر سکانس، تمام دیالوگ‌های از ترس گفته نشده مادرانی که خود و فرزندانشان، پسر یا دختر، فرقی نمی‌کند، آن را آهسته به آقای توفیقی و بازیگر مقابلم می‌گفتم و واکنش آنها درجه اطمینانم به درستی بازی در آن سکانس را تعیین می‌کرد.
من چشمان بازیگران روبه‌روی خودم را در قالب نقش‌هایشان در تقابل با «شکوه» هرگز فراموش نخواهم کرد؛ آنها ویرانی کانون یک خانواده را به چشم دیدند. چشمان خیس آقای توفیقی برای سکانس تجاوز، بعد تجاوز در منزل «شکوه»، پنیک‌ها، ترس‌ها و همراهی لحظه‌به‌لحظه‌اش با تمام بازیگران و نقش‌ها را هرگز فراموش نمی‌کنم. او پدر تمام نقش‌ها بود و تلاش و وسواس او در روند شکل‌گیری و باورپذیری و عین زندگی شدن کاراکترها مثال‌زدنی است. جمله امیرحسین فتحی که گفت «خانم بابایی، ما واقعاً کار بعدی قرار است برای کدام کارگردان بازی کنیم؟» را هنوز در ذهن دارم. مفهوم این جمله را بازیگرانی که جلوی دوربین آقای توفیقی کار کرده‌اند، می‌دانند.
گلایه‌ای که این روزها مخاطبان از این دست آثار دارند، میزان تلخی و خشونت موجود در سریال است. نظر شما درباره این مسأله چیست و آیا قرار است در ادامه این اتفاق بیشتر شود؟
تلخی و خشونت سریال؟ نه، بهتر است بگویید تلخی و خشونت اتفاقات ریز و درشت جامعه امروز که نویسنده به درستی به آن پرداخته و کارگردان به شایسته‌ترین شکل ممکن، که بسیار به کمک فیلمنامه آمده، چهره این جامعه را بازتابانده است برای درمان، رسیدگی و بیداری در کلام و رفتار مادران، دختران و پسران. هدف هشدار و آگاهی است، نه عادی‌سازی.
از همکاری با بازیگران این پروژه بویژه نورا محقق برایمان بگویید.
همکاری با همه همکاران برای من تجربه‌ای ارزشمند بود. درباره نورا محقق هم باید بگویم جوانی باانگیزه و جدی در کار است و امیدوارم مسیر حرفه‌ای موفقی داشته باشد. او بازیگر باهوشی است.
«شغال» چه ویژگی‌هایی برای جذب مخاطب دارد؟ استقبال مخاطبان تاکنون از این اثر چگونه بوده است؟
«شغال» به چند دلیل برای مخاطب جذاب است؛ قصه‌اش ریتم دارد، شخصیت‌ها خاکستری‌اند و نگاه اجتماعی در دل درام خانوادگی روایت می‌شود. این ترکیب باعث می‌شود مخاطب علاوه بر سرگرم شدن، با پرسش‌های جدی نیز روبه‌رو شود چراکه دو قسمت از سریال «شغال» نگذشته بود که شغالی در گیلان، جان پسربچه‌ای به نام «ایلیا» را با تجاوز گرفت، این یعنی سریال «شغال» راه درست و سختی را انتخاب کرده که حتماً با همت و تلاش گروهی موفق است چراکه بازخوردهایی که تاکنون دریافت کرده‌ایم نشان می‌دهد سریال توانسته توجه اقشار مختلف را جلب و حتی بحث‌هایی در فضای عمومی ایجاد کند؛ و این به نظر من یکی از اهداف اصلی اثر است.
سخن پایانی...
«شغال» تنها یک روایت تلخ نیست، بلکه محرکی است برای گفت‌وگو درباره واقعیت‌هایی که معمولاً در سایه قرار می‌گیرند. هیچ وقت، هیچ‌کس فکرش را هم نمی‌کند که یک روز ممکن است همین شغال در خانه ما را بزند. از همراهی مخاطبان سپاسگزارم و امیدوارم در آینده با نقش‌هایی متفاوت‌تر و پُرچالش‌تر دوباره در کنارشان باشم.
انتهای پیام/