در ستایش حقیقت تلخ

فرزانه متین - روزنامه نگار: سریال «پیت» که در زمینه سریال‌های درام کاندیدا شده بود، درباره یک مجموعه پزشکی آمریکایی است که توسط آر.اسکات گمیل فصل اول آن در ۱۵ اپیزود ساخته شده. موتیف اصلی سریال تلاش مضاعف بخش اورژانس است و هر اپیزود آن تقریباً یک ساعت از شیفت کاری ۱۵ ساعته را نشان می‌دهد. «پیت» که در ژانویه ۲۰۱۵ از پلتفرم HBO Max پخش شد مورد استقبال مخاطبان و‌منتقدان قرار گرفت. از مهم‌ترین ویژگی‌های این سریال، ساختار واقع گرایانه آن‌است که به گفته پزشکان، شبیه شرایط اورژانسی واقعی است. از سوی دیگر هر اپیزود کشش آن را دارد که با حفظ تنش‌ها، مخاطب را بیشتر در 

همذات پنداری با شخصیت‌ها درگیر کند. «پیت» به مشکلات سیستم بهداشت و درمان ایالات متحده می‌پردازد البته نباید منکر آن شد تعداد رویدادهای بحرانی در هر شیفت (اپیزود) بسیار زیاد است و گاهی دیالوگ‌ها جنبه بسیار احساسی به خود می‌گیرد و از منطق دور می‌شود. با این حال سریال «پیت»، از مجموعه‌های تلویزیونی تأثیرگذاراست چرا که پس از همه‌گیری کووید، نگرانی‌ها درباره فشار روی سیستم سلامت و سلامت روان پرستاران و پزشکان را به خوبی به تصویر درآورده است. جزئیات در این سریال فکر شده، پلان‌ها، دکوپاژ و فیلمبرداری در خدمت داستان است. این سریال جایزه بهترین سریال درام، بهترین بازیگر نقش اول مرد و بهترین بازیگر مکمل زن را توانست از آن‌خود کند.

سریال پرستاره استودیو که توسط شبکه اپل تی وی پلاس توسط 

ست روگن و چند نویسنده دیگر به نگارش درآمده جزو سریال‌های کمدی پر بیننده امسال محسوب می‌شود. مدیری تازه‌کار به نام متیو، به ریاست استودیو فیلمسازی عظیمی به نام استودیو Continental منصوب شده است. او دوست دارد فیلم‌های هنری بسازد اما مجبوراست به خواسته‌های تجاری و انتظارات هالیوود تن دردهد تا جایی که فیلمنامه‌ای را از مارتین اسکورسیزی می‌خرد اما رئیس‌اش مانع ساخت فیلم این‌ کارگردان می‌شود. این سریال ده اپیزودی که از دیگر سریال‌های کمدی به دلیل نگاه انتقادی‌اش به صنعت سینما و هالیوود متمایز است، با طنز و لحنی تند و ‌تیز واقعیت‌های پشت پرده هالیوود را بازنمایی می‌کند. اینکه اعمال سلیقه، فشار تجاری، سلبریتی‌ها و سلیقه‌ها چگونه می‌تواند باعث شکل گرفتن یا نگرفتن فیلم شود و از سوی دیگر برداشت‌های بلند و دوربین روی دست، این آشفتگی هالیوود را به مخاطب منتقل می‌کند. بازی ست روگن در نقش متیو(مت) از نقاط برجسته و برگ برنده این سریال است. همچنین شوخی‌ها تنها برای خنداندن مخاطب نیست بلکه می‌خواهد آنها را به اندیشه وا دارد که هالیوود تفاوت بین هنر ‌‌و‌ محتوا را نادیده می‌گیرد و اینکه فشارهای داخلی می‌تواند خلاقیت را از بین ببرد. هر چند خرده پیرنگ‌ها در هر اپیزود بیش از حد معمول است و گاهی برخی قسمت‌ها دارای ریتمی سریع وبعضی بالطبع کند‌تر است. اما استودیو در شب جوایز امی با بردن جایزه‌های بهترین سریال کمدی، بهترین بازیگر نقش اول مرد، نویسندگی و کارگردانی توانست، بدرخشد.

مینی سریال یا آنتولوژی نوجوانی که در چهار اپیزود در ماه مارس از شبکه نتفلیکس پخش شد از همان ابتدا رکورد سایر سریال‌های این پلتفرم را زد. نوجوانی در ژانر درام، جنایی و روانشناختی قرار دارد و از سریال‌های ماندگار در این‌حوزه است. داستان در یک صبح آرام در یورکشایر انگلستان آغاز می‌شود، دو‌پلیس به همراه تیم‌مسلح وارد خانواده میلرها می‌شوند و پسر ۱۳ ساله‌شان به نام جیمی میلر را به جرم قتل یکی از همکلاسی‌هایش دستگیر می‌کنند. از ابتدای اپیزود اول تا پنج دقیقه مانده به اتمام آن، مخاطب صد درصد بر این باوراست که جیمی کوچک‌و‌معصوم را به اشتباه گرفته‌اند اما در انتها با ثبت تصاویری حاکی از آن‌که جیمی به همکلاسی دخترش چاقو ‌می‌زند باعث بهت می‌شود. آنچه که نوجوانی درصدد نمایش آن است؛منوسفیر(مجموعه‌ای از وب‌سایت‌ها و‌ وبلاگ هاییست که زن ستیزی را رواج می‌دهند)، مردانگی سمی، اینسل ها(زن ستیزی و‌نژاد پرستی) و تأثیرات شبکه اجتماعی روی نوجوانان است و از سوی دیگر فرم این سریال از شاهکارهای فیلمسازی محسوب می‌شود. هر اپیزود آن وان شات(بدون قطع) است که با مهارت تمام فیلمبرداری شده است و از این رو‌ داستان را واقع گرایانه نشان می‌دهد. کارگردانی فیلم ستودنی است مخاطب در هر قسمت با ورود یک شخصیت همراه می‌شود تا به دل داستان برود. این مینی سریال بشدت مخاطب را درگیر خود می‌کند نه تنها از منظر تکنیک بلکه در تزریق تنش و‌تعلیق خوب عمل می‌کند. نوجوانی بیش از آن‌که به دنبال حل معمای «چه کسی؟چگونه؟»باشد به چرایی وضعیت تمرکز دارد.از همه مهم‌تر روایت نشان می‌دهد جیمی ضد قهرمان نیست بلکه قربانی فشار والدین، مدرسه و شبکه‌های اجتماعی است. اِون کوپر در نقش جیمی از بازیگران نوجوانیست که آینده درخشانی خواهد داشت. این سریال درجشن جوایز امی، شب رویایی داشت و با کسب شش جایزه به پدیده جذاب و بی‌رقیب سریال کوتاه امی تاکنون‌ تبدیل شده است و‌توانست جایزه بهترین سریال کوتاه، نویسندگی، کارگردانی، بازیگر نقش اول(جوان‌ترین بازیگر در کل هفتاد و دومین مراسم امی)، بازیگر مکمل مرد و بازیگر مکمل زن را به خانه ببرد.