سه محور مورد انتظار از رئیسجمهوری
مجمع عمومی سازمان ملل فرصتی است تا کشورها مواضع خود را در برابر افکار عمومی جهانی و دیپلماتها تبیین کنند. در همین چهارچوب رویدادهایی نظیر وتوی قطعنامههای مرتبط با توقف جنگ غزه و بهکارگیری مکانیزم ماش، ضعف ساختاری نظام بینالملل را آشکار میسازد.
ایران آنلاین: ازاین رو ضرورت دارد مجمع عمومی با فعالسازی ظرفیتهای نهادی و حقوقی بهعنوان تجلی اراده اکثریت کشورها مانع از تداوم سوءاستفاده قدرتهای بزرگ شود.
ایران در شرایطی در اجلاس حضور مییابد که پرونده هستهای بار دیگر در معرض تهدید مکانیزم «اسنپبک» قرار گرفته، حملات غیرقانونی به تأسیسات هستهای رخ داده و فاجعه انسانی در غزه اعتبار منشور ملل متحد را با چالش مواجه کرده. در چنین فضایی، ایران باید پیام خود را با صراحت، استحکام حقوقی و ابتکار دیپلماتیک به جهان منتقل کند. یکی از محوریترین مواضع ایران به سرنوشت برجام بازمیگردد. ایران طرفی نبود که توافق را ترک کرد. خروج آمریکا و ناتوانی اروپا در عمل به تعهدات توافق را بیخاصیت کرد. در چنین شرایطی بازگرداندن قطعنامههای شورای امنیت باب دیپلماسی را میبندد. جامعه جهانی باید بداند «اسنپبک» ابزار فشار سیاسی شده، نه راهحل حقوقی حل اختلاف. فلسفه برجام، اعتمادسازی و یافتن راهحل مسالمتآمیز برای موضوع هستهای بود. اگر برخی کشورها به جای اجرای تعهدات خود، اسنپبک را در پیش گیرند، عملاً سازوکار حل اختلاف را به ابزار تشدید اختلاف تبدیل کردهاند.
باید تأکید شود که هنوز فرصت باقی است. مسیر منطقی، بازگشت همه طرفها به میز مذاکره و حرکت در چهارچوب یک روند مرحلهای، متقارن و قابل راستیآزمایی است. موضوع مهم دیگر که از تریبون سازمان ملل میتواند تأکید شود، حملات نظامی اخیر آمریکا و رژیم صهیونی به تأسیسات هستهای ایران است.
این تأسیسات تحت پادمان قرار دارند و حمله به چنین مراکزی، نقض آشکار حقوق بینالملل و منشور ملل متحد و حمله مستقیم به رژیم عدم اشاعه تلقی میشود. اگر بدون پاسخ رها شود، هیچ کشوری اطمینان نخواهد داشت که پایبندی به NPT از تأسیسات صلحآمیز حفاظت خواهد کرد. بنابراین، درخواست مشخص باید تشکیل یک هیأت حقیقتیاب تحت نظارت سازمان ملل و آژانس انرژی اتمی برای بررسی حملات و ارائه گزارش رسمی باشد.
باید بر ضرورت تضمین عدم تکرار چنین اقدامات غیرقانونی تأکید شود. سومین محور در مواضع ایران به بحران انسانی در غزه اختصاص دارد. آنچه امروز در نوار غزه میگذرد یک فاجعه انسانی و نسلکشی است. ایران باید در سازمان ملل از جامعه جهانی بخواهد سکوت خود را در برابر این فجایع پایان دهد. درخواستها باید مشخص و عملی باشند: آتشبس فوری و پایدار، بازگشایی گذرگاههای زمینی و ایجاد کریدورهای دریایی و هوایی، ارسال فوری سوخت، غذا و دارو و تحقیق مستقل درباره حملات به زیرساختها. تأکید بر این نکته ضروری است که ادامه این وضعیت اعتبار منشور ملل متحد را نابود خواهد کرد.
*رئیس سازمان برنامه و بودجه دولت سیزدهم
انتهای پیام/