مسأله راهبرد است؛ نه اظهارنظرها
درباره اینکه راهبرد رئیسجمهوری اسلامی ایران در سفر به سازمان ملل متحد چه باشد، بحثهای زیادی در کشور مطرح شده است. اظهارنظرها حول این مسأله، نوعی واگرایی و تفاوت دیدگاهها را نشان میدهد. این تفاوت دیدگاهها از تفاوت نگرشهای سیاسی پیشینی نشأت میگیرد.
ایران آنلاین: به این معنی که هر حزب، گروه یا کنشگر سیاسی و چهره دانشگاهی، عمدتاً براساس دیدگاههایی که از قبل درباره موضوعات سیاسی داشته است، درباره این موضوع هم اظهارنظر میکند. این درحالی است که دومین سفر رئیسجمهوری مسعود پزشکیان به نیویورک، در شرایط کاملاً جدیدی انجام میشود. این شرایط جدید، ناشی از جنگی فراگیر و همه جانبه است که دشمنان طی 12 روز بر کشور ما تحمیل کردهاند.
در این 12 روز رژیم اسرائیل و آمریکا با تجاوز خود، نه تنها تأسیسات هستهای کشورمان را هدف قرار دادند، بلکه شماری از فرماندهان ما را به شهادت رسانده و کثیری از مردم بیگناه را شهید و مجروح کرده و خسارتهای مادی زیادی تحمیل کردهاند. در همین هنگام، غرب و مشخصاً اروپا به جای محکوم کردن این جنایتهای شنیع، به دنبال اجرای مکانیسم ماشه و بازگرداندن مجدد تحریمهای شورای امنیت علیه ایران است؛ تحریمهایی که اجرای آنها به واسطه برجام متوقف شده بود و حالا کشورهایی که نتوانستند به تعهدات خود در برجام عمل کنند، مدعی شده و خواستار اعمال فشارهای تازه به کشور و مردم ایران هستند.
بنابراین، شرایط جدیدی که دشمنان بر ایران اسلامی تحمیل کردند، به این معنی است که باید راهبرد جدیدی هم برای این شرایط جدید تعیین کرد. به این معنی که برای سفر رئیسجمهوری کشورمان به سازمان ملل، باید راهبرد و برنامهای طراحی کرد که مقتضی این شرایط باشد.
اما درباره اینکه این راهبرد چه باید باشد، هر کنشگر و هر شهروندی حق اظهارنظر دارد و این اظهارنظر آزاد است. اما براساس سازوکارهای حقوقی در جمهوری اسلامی ایران، نهادهای تعیین کننده این راهبردها مشخص هستند. دفتر رئیسجمهوری، شورای عالی امنیت ملی از جمله این نهادها هستند. زیرا این راهبرد رئیسجمهوری در نیویورک نمیتواند مجزا از راهبرد کلان سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در شرایط فعلی باشد.
براین اساس به جای تأکید بر اینکه دکتر مسعود پزشکیان در نیویورک خطاب به جهانیان، از جمله دولتهای متخاصم چه باید بگوید و چه نباید بگوید، باید راهبرد کلانتر که متناسب شرایط پساجنگ باشد را از نهادهای تصمیم ساز مطالبه کند. به عبارت دیگر، مسأله امروز ما این است که آن راهبرد باید تدوین شده، تعریف شده و تصویب شده باشد. در این صورت، هر کنشی، حتی سخنرانی رئیسجمهوری در سازمان ملل هم بر مقتضای آن راهبرد خواهد بود.
*استاد دانشگاه جامع ادیان و مذاهب
انتهای پیام/